“เที่ยว? เที่ยวอะไรของแกตอนกลางคืน” นิชาดามองเวลา
“อ้าว ก็เที่ยวกลางคืนไง แหม อย่าบอกนะว่าแกลืมบรรยากาศแบบนั้นไปแล้ว ตอนสมัยเรียนเรายังเคยไปเที่ยวกันบ่อยๆ ฉันยังจำวันที่แกเมายับได้อยู่เลย นี่ถ้าไม่ติดว่าแกคบกับพี่เชนนะ ป่านนี้แกได้เป็นดาวร้านเหล้าแล้วแน่ๆ …เอ่อ ฉันขอโทษ” ชนัญญาแทบอยากจะตบปากตัวเองที่ดันเผลอพูดอะไรเพลินและเข้าเรื่องพี่ชายของตนเองสะกิดแผลใจเพื่อนเข้าให้
“ไม่เป็นไรหรอก…ฉันโอเค แต่ว่าที่ไม่โอเคคือฉันไม่ไปชญา ฉันไม่อยากทิ้งหน้าที่ตัวเอง” นิชาดาพยายามไม่คิดมากกับถ้อยคำที่ชนัญญาหลุดพูดออกมา แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่อยากทิ้งรังสิมันต์ไปอยู่ดี
“แกนี่เป็นพยาบาลดีเด่นจริงๆ อะๆ ถ้าแกไม่อยากไปฉันก็ไม่บังคับ ฉันเห็นแกทำงานเหนื่อยๆ เลยอยากชวนไปผ่อนคลายแค่นั้นเอง” ชนัญญาไม่ใช่คนชอบบังคับใครมาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว อีกอย่างการที่นิชาดาปฏิเสธก็เป็นเพราะว่าอยากทำหน้าที่พยาบาลของพ่อเธอให้ดีที่ส
