ยัยจิ๊... ทำไมมือสั่น แข้งขาก็พานจะสั่นแบบนี้ อาวิชญ์ก็มองอยู่ได้ ทำท่าเหมือนจะกินเราแทนก๋วยเตี๋ยว
“ก๋วยเตี๋ยวมาแล้วจิ๊ กำลังร้อนๆ กินเลยครับ” วิชญ์ขยับชามก๋วยเตี๋ยวไปให้สาวน้อยอย่างเอาใจ
“ขอบคุณค่ะ” เธอรับชามมาไว้ตรงหน้า ชิมรสชาติก๋วยเตี๋ยวเนื้อรสเด็ดเพื่อที่จะปรุงรสต่อไป
“เป็นยังไงบ้างครับ” วิชญ์เอ่ยถามไปพร้อมๆ กับเลื่อนเครื่องปรุงที่ปิดฝาเอาไว้อย่างเรียบร้อย มีทั้งพริกป่น พริกน้ำส้ม น้ำตาล น้ำปลา
“รสชาติกลมกล่อมดีค่ะอาวิชญ์ ไม่คาวด้วย” บางเจ้าทำก๋วยเตี๋ยวเนื้อคาว กลิ่นรุนแรงจนกินไม่ได้
“งั้นเติมอะไรอีกไหมเดี๋ยวอาตักให้”
“พริกอีกนิดก็ได้ค่ะ” เพราะเธอทานอาหารรสจัดได้
วิชญ์รีบเปิดฝาพริกป่นก่อนจะเป็นคนตักให้แทน
“ขนาดไหน”
“นิดเดียวค่ะ ครึ่งช้อน”
“กินเผ็ดเหมือนกันนะเรา” วิชญ์พูดอย่างเอ็นดู เขาทำตามที่เธอบอกอย่างเอาใจ
“ขอบคุณค่ะ” จิรดามองเพลินเมื่อเห็นความคล่องตัวของเขา ก่
