รุ่งเช้า
อีคอนตื่นมาก็ไม่เห็นร่างบางบนเตียงแล้ว ดูนาฬิกาก็ถึงเวลาตั้งร้านแล้ว เขาพยุงตัวลุกขึ้นยืนด้วยอาการปวดหัวตุ๊บๆ แต่ก็ลุกเดินออกจากห้อง
"พี่อีคอนตื่นแล้วค้า" ต้นหลิววิ่งไปบอกแม่ เมื่อเห็นอีคอนเดินโซเซออกจากห้อง
"ทำไมถึงออกมาจากห้องพี่ฝันหวาน" ตะวันจ้องมองร่างโตอย่างไม่ชอบใจ เพราะหวงพี่สาว
"เมื่อคืนฝนตกกลับไม่ได้" อีคอนตอบเด็กน้อย ก่อนจะเดินไปนั่งโซฟา ทำไมเขาถึงปวดหัวแบบนี้นะ
"ไม่สบายเหรอ หน้าแดงๆ" แม่เดินออกจากห้องครัว สังเกตเห็นท่าทางไม่ดีของลูกเขย
"ปวดหัวนิดหน่อยครับ" อีคอนยันตัวนั่งตรงตอบแม่ยาย
"ทำไมตัวร้อนจี๋แบบนี้" เดินมาอังมือวันอุณหภูมิหน้าผากลูกเขย ก็ต้องตกใจกับความร้อน
"ฝันหวานอยู่ไหนครับ" ไม่สนใจอาการของตัวเอง เอาแต่มองหาร่างบางอย่างเดียว
"ออกไปตั้งร้าน เราเข้าไปนอนพักไป"
"ไม่เป็นไรครับ ผมจะออกไปหาฝันหวานครับ" เขาบอกแม่ยาย พลางพยุงตัวลุกขึ้น แต่ก็ต้องนั่งลงที่เดิม
