อัยวา....
พี่ภูเดินเข้ามาในห้องทานข้าวบอมไหว้สวัสดีพี่ภูจากนั้นพี่ภูก็เดินมานั่งข้างๆฉันฉันรีบเงยหน้าขึ้นไปมองทันทีด้วยความแปลกใจเพราะปกติพี่ภูไม่เคยนั่งใกล้ฉันขนาดนี้ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นคือถ้าเลี่ยงได้เขาจะไม่นั่งด้วยเลยหน้าก็ยังไม่มอง แล้วสิ่งที่ฉันเห็นตรงหน้าก็ทำเอาฉันอายจนหน้าแดงไปทั้งหน้า นั่นก็เป็นเพราะรอยช้ำจ้ำแดงที่คอของพี่ภูที่มีอยู่เต็มทั้งสองข้างซึ่งฉันรู้ว่ามันไม่ได้มีรอยแค่ที่คอแต่ที่ไหล่เขาแผงอกเขาก็มีเหมือนกันไม่ต้องถามว่าใครเป็นคนทำฉันเองค่ะฉันเป็นคนทำเองแต่ถ้าเขาไม่อนุญาตให้ทำฉันก็คงไม่กล้าทำหรอกแต่นี่เขาบอกให้ทำเลยเขาชอบฉันก็เลยจัดให้เต็มคอเต็มตัว อย่าหาว่าฉันหื่นเลยนะคะคือในตอนนั้นฉันไม่ค่อยรู้ตัวสักเท่าไหร่เพราะกำลังเคลิ้ม กระทั่งมาเห็นผลงานของตัวเองตอนนี้ฉันรีบก้มหน้าทานข้าวต่อเพราะอายกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป แต่ก็ยังคิดในใจว่าตอนที่อาบน้ำด้วยกันทำไมฉันไม่สังเกต พอคิดถึ
