อัยวา....
"อัยช่วยไปดูตาภูที่คอนโดให้ป้าทีได้มั้ยลูก เอายากับอาหารไปให้ตาภูทีเผื่อว่าตาภูยังไม่ได้กินข้าวกินยา"
"เอ่อ คือ"
"ถ้าไม่สะดวกที่จะไปก็ไม่เป็นไรลูกเดี๋ยวป้าไปเอง น้องอัยนอนเถอะเดินทางมาเหนื่อยๆ ป้าไปนะลูก"
"เอ่อ เดี๋ยวค่ะป้าพิมพ์"
"อะไรลูก"
"คือ..อัยไปให้ก็ได้ค่ะแต่อัยเกรงว่าพี่ภูอาจจะไม่ได้อยู่คนเดียว" ฉันกลัวว่าถ้าไปถึงคอนโดของเขาแล้วเจอผู้หญิงอยู่ที่คอนโดฉันจะทำหน้ายังไง แล้วถ้าไปเขาไล่ฉันกลับมาล่ะฉันจะทำยังไงฉันยอมรับว่าตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาฉันไม่สามารถเลิกรักพี่ภูได้ มันดูโง่มากเลยใช่ไหมที่เราจะรักใครสักคนได้นานขนาดนี้ต่อให้เขาเคยทำร้ายจิตใจเรามากแค่ไหนก็ตาม
"ไม่มีหรอกลูกป้าเคยบอกอัยแล้วว่าตั้งแต่น้องอัยไปลูกชายป้าก็ไม่เคยสนใจใครอีกเลย"
"บางครั้ง...พี่ภูอาจจะไม่บอกก็ได้นี่คะ" ฉันพยายามหาเหตุผลหาข้ออ้างๆ ต่างๆ เพื่อให้ฉันเลิกรักพี่ภูแต่ก็นั่นแล่ะฉันเลิกรักพี่ภูไม่ได้
"
