บุตรเขยเด่นพิเศษ

ตอนที่2 เป็นความจริง

ในขณะที่เมิ่งเฟยกำลังมึนงงไม่เข้าใจ ความรู้สึกเจ็บปวดนั้นก็ค่อย ๆ จางหายไป และในเวลานั้นเอง นกตัวใหญ่จู่ ๆ ก็กระพือปีก ราวกับจะบินขึ้นมา และยังมีชายชราหนวดเคราสีขาวท่านนั้นที่ยืนหัวเราะลั่นอยู่บนหลังนก ไม่แม้แต่จะเอ่ยวาจาใด

ที่นี่มืดมาก และว่างเปล่า แต่ความรู้สึกหวาดกลัวนั้นหายไปอย่างน่าอัศจรรย์ แทนที่ด้วยความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

       เมิ่งเฟยสะบัดศีรษะ ลุกขึ้นยืนช้า ๆ คิดจะพูดอะไรบางอย่าง พลันเห็นแสงสีดำที่วาดผ่านจากมือของชายชราหนวดเคราสีขาว ทันใดนั้น ลำแสงนั้นก็ถูกบังคับให้พุ่งมาที่หว่างคิ้วของเมิ่งเฟยโดยตรง

                 “อ๊าก…”

   ชั่วพริบตาเดียว เมิ่งเฟยรู้สึกเหมือนสมองจะระเบิดออกมา มันทั้งบวมทั้งปวด รู้สึกเจ็บกว่าแผลไหม้ก่อนหน้านี้ซะอีก และลำแสงสีดำนั้น จู่ ๆ ก็พุ่งเข้ามาในศีรษะของเขา

เมิ่งเฟยไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพียงแต่รู้สึกเจ็บมาก เขาพูดอะไรไม่ออกเลย

   ทีแรก เมิ่งเฟยอยากจะถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่คงไม่ทันแล้ว

        หลังจากที่ลำแสงสีดำนั้นพุ่งเข้ามา เบื้องหน้าของเมิ่งเฟยก็มืดสนิท เขามองไม่เห็นอะไรเลย นกตัวใหญ่และชายชราหนวดเคราสีขาวก็หายไปพร้อมกัน แต่เขาไม่ได้เป็นลมหมดสติไป ยังคงครองสติได้อยู่

        ผ่านไปประมาณสิบวินาที ความรู้สึกเจ็บปวดนั้นก็เริ่มจางหาย นั่นทำให้เมิ่งเฟยรู้สึกสบายตัวไม่น้อย แต่ในเวลานั้นเอง สัญลักษณ์แปลก ๆ จำนวนหนึ่ง ก็ลอยเข้ามาในความคิดของเขา มีตำราโบราณจำนวนหนึ่ง รวมถึงวิธีการฝังเข็ม ตำรายาสมุนไพรพื้นเมืองที่ปรากฏในคัมภีร์แพทย์จีน เป็นต้น ทั้งหมดล้วนเป็นเหมือนกองอักขระโบราณที่เขาไม่สามารถอ่านได้ มันถูกบังคับถ่ายทอดเข้ามาในความคิดของเขา เปรียบเสมือนคอมพิวเตอร์ที่คัดลอกเอกสารและถ่ายโอนอย่างรวดเร็ว

   ......

ความรู้สึกนี้ ต่อเนื่องราวสิบนาที หลังจากที่เขาฟื้นขึ้นมา พบว่าตนเองยังคงอยู่ในห้องน้ำ เพียงแต่ข้างกายมีกล่องไม้เต็มไปหมด ดูสีเก่า ๆโบราณ ๆ ไม่น่าใช่สิ่งของธรรมดา และรอยสักนั้นตรงหน้าอกยังคงอยู่

   “นี่ฉันเป็นอะไรไป ฝันเหรอ？ก็ไม่ใช่นี่นา กล่องไม้นี่มาได้ยังไง？นกใหญ่ตัวนั้นกับชายชราหนวดเคราสีขาว…”

ในสมองของเมิ่งเฟยกำลังวุ่นวาย แต่นี่มันคือโลกแห่งความเป็นจริง ทำไมถึงเกิดเรื่องที่เหลือเชื่อขนาดนี้ สิ่งนี้ทำให้เขาไม่เข้าใจ และยิ่งตกตะลึง หากไม่ใช่จี้หยกนั้นหายไป หน้าอกเต็มไปด้วย “รอยสัก” อีกทั้งกล่องไม้แปลกประหลาดที่ปรากฏขึ้นมา เขาคงจะคิดแค่ว่าตนเองนั้นฝันไป

   ทว่า ในความเป็นจริงทำให้ทุกอย่างกระจ่าง นี่ไม่ใช่ความฝัน แต่มันคือเรื่องจริง！

           เมิ่งเฟยยืนอยู่ที่เดิม ลืมเรื่องทำความสะอาดห้องน้ำไปซะสนิท เขาเริ่มหลับตา ลองนึกถึงความทรงจำของเรื่องราวเมื่อครู่ รวมทั้งทักษะการรักษาแปลก ๆ เหล่านั้น แต่พอเขานึกย้อนกลับไป ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจอย่างหนัก เพราะความรู้เหล่านั้นราวกับกำลังงอกงามในสมองของเขา อยากลืมก็ไม่สามารถลืมได้ แถมเพียงแค่นึกย้อนกลับไป ก็จำได้ชัดเจนอย่างผิดสังเกต ไม่ต่างอะไรกับการพลิกหน้าหนังสืออ่าน

           นี่มันเกิดอะไรขึ้น？ตัวเขากลายเป็นหมอเทวดา？เป็นไปไม่ได้！

        พอมองไปที่กล่องไม้นั้นอีกครั้ง ด้านในเป็นเครื่องเข็มเก่าแก่ชุดหนึ่ง มีเข็มเงินทั้งหมดสิบสองเล่ม แต่บนหัวเข็มเงินทุกเล่มล้วนตกแต่งด้วยโมเสกหยกมันแพะ และยังถูกแกะสลักเป็นรูปทรงส่วนหัวของนกตัวใหญ่ ดูแล้วคงเป็นผู้ที่มีความสามารถอย่างลำเลิศในการสร้างสรรค์งานประติมากรรมอันวิจิตรพิสดาร ถึงอย่างไรปริมาตรของหยกนี้มีขนาดเล็กมาก สามารถแกะสลักออกมาเป็นแบบนี้ได้ จะต้องเป็นช่างฝีมือระดับไต้ซือเป็นแน่

           ยังมีกล่องไม้นั่นอีก ด้านในของฝากล่อง เขียนอักษรไว้สี่พยางค์ “เข็มเซียนเยว่จั๋ว” ตรงด้านล่างยังมีอักษรตัวเล็ก ๆ อีกหลายพยางค์ “ใช้คู่กับคัมภีร์เยว่จั๋ว ช่วยผู้คนจากอันตราย แม้กระทั้งฟื้นคืนชีพให้กับคนใกล้ตาย ”！

    นี่มันหมายความว่ายังไง？

        หรือว่า เรื่องราวในสมองจะเป็น “คัมภีร์เยว่จั๋ว” และของในกล่องจะเป็น “เข็มเซียนเยว่จั๋ว” นำทั้งสองมาใช้ร่วมกัน ก็จะได้ผลที่คาดไม่ถึง？

        นี่…นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นใช่ไหม？

           เมิ่งเฟยไม่รู้สาเหตุเลยสักนิด เขาอ้ำอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ก็ปิดฝากล่องไม้ และขมวดคิ้วแน่นจนเป็นเกลียว แต่เขาก็ยังนึกไม่ออก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？

         แล้วก็ กล่องไม้นี้ โผล่มาจากไหน โผล่มาโดยไม่มีที่มาที่ไป？

           ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ล้มล้างมุมมองความคิดของเมิ่งเฟยไปจนหมด…

ทว่า มีสิ่งหนึ่งที่แน่ใจได้ นั่นก็คือเรื่องราวทั้งหมด ล้วนแต่มีความเกี่ยวข้องกับจี้หยกของบรรพบุรุษ！

           เพียงแต่ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ ทำไมถึงได้เกิดเรื่องราวแปลกประหลาดแบบนี้กันล่ะ ชายชราผู้นั้นเป็นใครกัน แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับนกตัวนั้น ทำไมเขาไม่เอ่ยอะไรเลย ทำเพียงยิ้มแหย ๆ แล้วเขาก็จากไป？

           หรือว่า ท่านผู้นั้นจะเป็นบรรพบุรุษของเรา？

        ดูแล้ว ก็คงจะอธิบายได้เพียงเท่านี้！

         ตอนนี้ ในบ้านไม่มีใคร เป็นโอกาสที่ดี เมิ่งเฟยหลับตาลงเล็กน้อย เพื่อค้นหาวิธีการ

รักษาอาการโรคเกี่ยวกับขา หลังจากนั้นก็เปิดกล่องไม้สีดำ หยิบเข็มเงินออกมา แล้้วจิ้มไปที่ขาของตนเอง อันที่จริง เมิ่งเฟยก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเป็นเรื่องจริงหรือแค่เรื่องหลอกลวง แต่ในเมื่อขาของเขาเป็นแบบนี้ ลองสักหน่อยจะเป็นไรไป ถ้าหากมันได้ผลล่ะ？

     “จุดหลิงเฉวียน จุดตู๋ปี๋ จุดเซว่ห่าย จุดจู๋ซานหลี่… ”

 เมิ่งเฟยพูดพึมพำเสียงเบา พร้อมกับจิ้มลงไปบนจุดฝังเข็มหลายจุด อันที่จริงเขาไม่

เคยรู้รู้จักสิ่งเหล่านี้เลย ยังไงซะเขาก็เป็นเพียงแค่คนส่งของ จะเข้าใจสิ่งเหล่านี้ได้ยังไง แต่ตอนนี้เพียงแค่ทำสามาธิแล้วหลับตานึก พอลืมตาก็สามารถหาจุดฝังเข็มเหล่านี้ได้อย่างแม่นยำ พูดแล้วก็น่าอัศจรรย์ หากเขาไม่ได้สัมผัสมันด้วยตนเอง คงไม่มีทางเชื่อแน่นอน

    แม้จะไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้ แต่ก็เคยเห็นในทีวีว่าเขาทำกันยังไง เมิ่งเฟยก็แค่เลียนแบบ เขาสอดเข็มเข้าไปช้า ๆ จนจิ้มจุดฝังเข็มหมดทุกจุด เขารู้สึกหน่วงชาไปทั้งตัว ทันใดนั้น ก็มีไอพลังสีดำพุ่งออกมาจากหัวเข่า ถูกรอยสักเยว่จั๋วนั้นดูดกลืนเข้าไป สร้างความตกใจให้แก่เมิ่งเฟย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？

เมิ่งเฟยอ้ำอึ่งไปครู่หนึ่ง ไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติใด ๆ แถมยังรู้สึกสบายตัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และอาการบาดเจ็บที่ขานั้น ก็ไม่ได้รู้สึกถึงเศษเสี้ยวความเจ็บนั้นแล้ว！

   อาการบาดเจ็บที่ขาหายแล้ว？โรคที่ไปหาหมอจากโรงพยาบาลใหญ่ ๆ หลายแห่งแต่ไม่หาย มาหายเพราะใช้เข็มจิ้มไม่กี่ทีเนี่ยนะ？

เมิ่งเฟยไม่อยากจะเชื่อเลยสักนิด อย่างไรเสียนี่มันไม่น่าเชื่อถือ ไม่ใช่แค่เขา หากไปพูดให้คนอื่นฟังก็ไม่มีใครเชื่อ ไม่แน่อาจจะว่าเขานั้นโง่มาก แต่อาการบาดเจ็บที่ขาหายแล้วจริง ๆ เพราะว่าก่อนอาบน้ำ เขาแบกข้าวสารสองกระสอบขึ้นตึก อาการบาดเจ็บที่ขาก็กำเริบปวดหนึบ นี่ไม่ใช่เรื่องโกหก อีกอย่างเป็นไปไม่ได้ที่จะหายเจ็บโดยที่ไม่ทานยา ต้องยกความดีความชอบให้กับวิธีการฝังเข็มนี้ร้อยเปอร์เซ็นต์

   ดูแล้ว อักษรที่เขียนไว้บนกล่องไม้ คงไม่น่าจะใช่เรื่องหลอก และชายชราหนวดเคราสีขาวผู้นั้น คงไม่ใช่จะผลักความรับผิดชอบ…

           หลังจากที่เข้าใจทุกอย่าง เมิ่งเฟยรู้สึกราวกับได้รับสมบัติ จึงดึงเข็มเงินออกจากขา และใส่ไว้ในกล่องไม้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย นำมันวางไว้ข้าง ๆ หลังจะเตรียมตัวออกไปจากห้องน้ำ จะเก็บรักษาไว้อย่างดี นี่ช่างเป็นของล้ำค่าจริง ๆ

       เพียงแต่ ไอพลังสีดำนั้นคืออะไร？

   อย่างไรก็ตาม เมิ่งเฟยยังไม่ทันได้คิดอะไรมาก ก็ได้ยินเสียงว่ามีคนกลับมา และยังปิดกระแทกประตูอย่างแรง ไม่ต้องมองก็รู้ ว่าจะต้องเป็นน้องสาวภรรยาหลี่เสียวหย่าที่แสนร้ายกาจกลับมาแล้ว

           ผู้หญิงคนนี้ ทำให้เมิ่งเฟยปวดหัวเป็นที่สุด…

 หลังจากที่เก็บของอย่างรวดเร็ว เมิ่งเฟยก็สวมเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย นำกล่องไม้เล็ก ๆนั้น ซ่อนไว้ในเสื้อผ้า แล้วออกไปจากห้องน้ำ ใครจะรู้ว่าพอเปิดประตู ก็จะเห็นหลี่เสียวหย่าพวกผีห่าซาตาน นั่นทำให้เมิ่งเฟยตกใจ ทำไมเธอถึงมายืนอยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำล่ะ แถมไม่มีเสียง อยากให้คนตกใจตายหรือไง？