{ห้าล้านเป็นไง แค่นี้ขนหน้าแข้งพวกคุณคงไม่ร่วงหรอก รวยกันแล้วนิ/เรียกสิบล้านไปเลย พี่อย่าโง่ให้มันมากพี่วิ เรียกทำไมแค่ห้าล้าน ลูกเขยไอ้แก่นี่มันรวยจะตาย}
เสียงภาสแทรกขึ้นอย่างหงุดหงิด
{งั้นฉันเอาสิบล้านแล้วกันค่ะคุณอำนาจ}
พอได้ยินว่าปลายสายขอสิบล้าน ฮันเตอร์ก็พยักหน้าเบาๆให้อำนาจตกลง
“ เงินเยอะแยะมากมายขนาดนั้น จะให้ผมไปหามาจากไหน ”
{ก็ลูกเขยคุณไง ไหนจะเงินในบริษัทของคุณอีก ฉันเชื่อว่าคุณหาได้แน่ สิบล้านถ้าไม่ตกลงงั้นฉันวาง แล้วอย่าหวังว่าคุณจะได้เจอหน้าลูกอีก}
“สิบล้านก็สิบล้าน แต่ผมขอเวลาหาก่อน
แล้วคุณจะให้ผมเอาไปให้ที่ไหน ”
{ถ้าได้เงินแล้วค่อยโทรกลับมาเบอร์นี้ แล้วฉันจะเป็นคนบอกเอง ว่าจะให้เอาเงินมาให้ที่ไหน ห้ามบอกไอ้ลูกเขยมาเฟียของคุณเด็ดขาด ถ้าไม่อย่างนั้น คุณจะไม่ได้เจอหน้านับตังค์ตลอดชีวิต}
“ได้ๆ ผมจะรีบหาเงินเดี๋ยวนี้ ”
ติด!!
“ เอาไงต่อดีครับ”
หลังวางสาย อำนาจก็ถามฮัน
