“อืม ตั้งแต่วันแรกที่นับดาวมาอยู่ที่นี่ ให้สกายดูแลตลอด”
เจคอปตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก มือหนายังตักกับข้าวใส่จานภรรยาอย่างเคยชิน
“ขอบคุณค่ะ”
ไพลินหันไปสบตาสามีแล้วส่งรอยยิ้มอ่อนหวานให้ รอยยิ้มนั้นทำให้คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างฮันเตอร์ถึงกับชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับมาตักกับข้าวใส่จานให้นับดาวบ้าง ทว่าความพยายามของเขากลับไร้ค่า หญิงสาวไม่พูดขอบคุณสักคำ แถมยังไม่แม้แต่จะยิ้มตอบด้วยซ้ำ
ภาพนั้นอยู่ในสายตาของเจคอป เขาแอบมองหน้าน้องชายแล้วก็อดรู้สึกสงสารไม่ได้ แต่ก็พอเข้าใจ ตอนที่เขากับไพลินมีปัญหากัน ฮันเตอร์ก็ปากดีใช่ย่อย ถึงเวลาจะต้องเจอกับตัวเองบ้างก็สมควรแล้ว
“คุณไพลินคะ คุณเจคอป ฉันอิ่มแล้ว ขอตัวไปอาบน้ำนะคะ”
เสียงใสของนับดาวดังขึ้นขัดบรรยากาศ เธอลุกจากเก้าอี้โดยไม่ชายตามองฮันเตอร์สักนิด ทิ้งเขาให้นั่งนิ่งอยู่กับความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก
“เฮ้อ!!”
ฮันเตอร์ถอนหายใจออกมาอย่างแรง ก่
