“คุณฮันเตอร์คะ ฉันจะให้คุณนับดาวไปพักกับฉันชั่วคราวได้ไหมคะ ”
ไพลินพูดขึ้นทันที เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ดูอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
“หมายความว่าไงครับ ทำไมต้องไปอยู่กับคุณ ”
ฮันเตอร์ถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ คิ้วเข้มขมวดมุ่นทันที
“เธอได้ยินที่พวกคุณคุยกันหมดแล้วค่ะ ตอนนี้คุณนับดาวเธอใจเสียมาก เรื่องจริงเป็นยังไงไม่รู้ รอให้ได้ตัวคนบงการที่แท้จริงก่อน คุณค่อยมารับเธอกลับจะดีกว่าไหมคะ ”
ฮันเตอร์มองหน้าเธอก่อนพูดเสียงเบา
“กลับกับนะผมนะ อยู่กับผมใครก็ทำอะไรคุณไม่ได้”
นับดาวส่ายหน้าเบาๆน้ำตาไหล รู้แค่ควรอยู่ห่างเขาให้มากที่สุด
“ฉันขอไปอยู่กับคุณไพลินนะคะ รอให้คุณจัดการปัญหาให้ได้ก่อน แล้วฉันจะกลับมาทำงานให้คุณเหมือนเดิม ”
“ตอนนี้คุณนับดาวใจเสียมาก เธอควรอยู่ในที่ๆคิดว่าปลอดภัยนะคะ ได้ไหมคะเฮียหนูขอให้คุณนับดาวไปอยู่ด้วยซักระยะ ให้ช่วยดูแลตาหนูก็ได้ ”
ไพลินพูดกับฮันเตอร์ ก่อนหันไปถามความคิดเห็น
