“โอ๊ย! นานา แหวนเพชรเธอมันทิ่มตาฉัน” บีเอ่ยแกล้งเพราะแหวนเพชรเม็ดใหญ่มันวิบวับแยงตาเหลือเกิน
“ทำใจหน่อยนะ เพื่อนมีคนจองแล้วก็เงี่ยแหละ”
“จะบอกว่าเพื่อนสวยว่างั้นเถอะ” บีทำหน้าแหวะ นานาจึงหัวเราะออกมาอย่างขบขัน
“งานแต่งเธอ เธอต้องเอาการ์ดเชิญมาให้ฉันเป็นคนแรกนะนานา”
“แน่นอน เพราะฉันต้องได้เงินใส่ซองจากเธอเป็นคนแรก”
“ฉันจะใส่ให้หนัก ๆ เลย ยัยกะเปี๊ยกของฉัน” บีแกล้งหยิกแก้ม และสักพักต้องหน้ามุ่ยขึ้นมาเมื่อเจย์เดินเอาหนังสือเข้ามาตีที่หัว
“ไอ้เจย์ หงุดหงิดโว้ย ไม่โดนด่าสักวันมันกินข้าวไม่อร่อยใช่ไหม หัวฉันก็อยู่ของฉันดี ๆ มันหนักหัวแกรึไงฮะ”
“ใช่หนักมากจะทำไม” เจย์ทำหน้าทะเล้นและทั้งคู่วิ่งไล่จับกันไปมา นานาหัวเราะและต้องยิ้มกว้างขึ้นเมื่อเห็นว่าใครกำลังยืนมองอยู่และส่งยิ้มมาให้เธอแต่ไกล
“เฮียฟาริสขา” เธอเรียกเสียงหวานและรีบวิ่งเข้ามากอดเขาด้วยความคิดถึง และอ้อนเอาหน้าซบที่อกกว้าง
“จุ
