“อย่ามาเสียเวลากับคนอย่างฉันเลยค่ะ คุณไปดูแลภรรยากับลูกของคุณเถอะค่ะ” ม่านมุกเอ่ยด้วยน้ำตา เธอไม่กล้าทำร้ายผู้หญิงด้วยกัน เธอรู้ดีถึงความเจ็บปวดที่เคยเจอ เพราะฉะนั้นการเลิกรากับภูมินทร์มันคงเป็นเรื่องที่เธอต้องทำ
“ไม่มีทาง พี่ไม่มีวันปล่อยมุกไปเด็ดขาด” ภูมินทร์เดินเข้าไปกอดหญิงสาวไว้ ซึ่งภาพที่เกิดขึ้นมันทำให้พิจิการู้สึกสะใจ และรู้สึกเสียใจที่ผู้หญิงที่ภูมินทร์รักไม่ใช่เธอ
“ปล่อย!!” ม่านมุกเอ่ยเสียงแข็ง
“พี่ไม่ปล่อย มุกอย่าไปเชื่อผู้หญิงคนนี้นะ เขากำลังโกหกมุกอยู่” ชายหนุ่มรู้สึกกังวลกับท่าทีของแฟนสาวเป็นอย่างมาก เขากลัวว่าเธอจะหลงกลพิจิกา
“ต่อให้คุณกอดฉันไว้ทั้งคืน ความรู้สึกของฉันที่มันเสียไปแล้ว มันก็ไม่มีวันกลับมาหรอก” ม่านมุกกล่าวจริงจัง
“แต่พี่เลิกกับเขาไปแล้วนะมุก” ภูมินทร์รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะสูญเสียหญิงสาวไปอย่างแท้จริง ทำไมเธอไม่ยอมฟังที่เขาอธิบายเลยสักนิด
“มันไม่สำคัญหรอ
