หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาล หญิงสาวก็ร้องไห้ด้วยความเสียใจกับความโง่เขลาของตนเอง เธอไม่น่าหลงเชื่อใจผู้ชายอย่างภูมินทร์เลย เธอน่าจะจำสิ่งที่เขาทำกับเธอเมื่อหลายปีก่อน แต่เธอก็ไม่จำกลับปล่อยให้วังวนนี้มันกลับมาหาเธออีกครั้ง
ม่านมุกเสียใจจนไม่อยากจะพบหน้าเขาอีก เธอตัดสินใจแล้วว่าเธอจะหลบไปที่อื่นสักพัก เธอไม่อยากจะฟังคำแก้ตัวของภูมินทร์อีกแล้ว เมื่อคิดได้เช่นนั้นหญิงสาวจึงเก็บกระเป๋า ก่อนที่เธอจะลงไปลาบิดามารดาเพื่อไปพักผ่อนจิตใจและหางานทำที่นั่น
บิดาและมารดาของหญิงสาวห้ามหญิงสาว แต่เธอไม่สามารถทนอยู่ที่นี่ได้ เพราะเธอกลัวการเผชิญหน้ากับภูมินทร์อีก เมื่อไม่สามารถทัดทานบุตรสาวได้ บิดามารดาของเธอจึงปล่อยให้เธอได้ไปพักใจ เพราะตอนนี้คุณมานะอาการดีขึ้นมากแล้ว อีกไม่นานก็น่าจะกลับไปทำงานได้ ดังนั้นคุณมานะจึงตัดสินใจปล่อยบุตรสาวไป
ท่านทั้งสองคนไม่รู้ว่าบุตรสาวกับภูมินทร์มีเรื่องอะไรกัน แต่ท่านเชื่
