“สวัสดีครับ คุณม่านมุก” เดโชกล่าวเสียงนุ่ม เขารู้สึกเป็นห่วงผู้หญิงคนนี้ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ยิ่งมารู้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์เขายิ่งปล่อยมือเธอไม่ได้
“ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ” ม่านมุกเอ่ยถามด้วยความเกรงใจ
“ผมเดโชครับ”
“ขอบคุณนะคะที่ช่วยเหลือดิฉัน” ม่านมุกรู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก ที่เขาช่วยเหลือเธอทั้งที่ทั้งคู่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน
“ไม่เป็นไรครับ คราวหน้าก็อย่าลืมทานข้าวนะครับ สงสารเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้อง ท่าทางคงจะหิวแย่แล้ว” เดโชกล่าวด้วยรอยยิ้ม แต่คำกล่าวของเขาที่เอ่ยถึงตัวเล็กที่อยู่ในครรภ์มันทำให้หญิงสาวหน้าซีดด้วยความตกใจ นี่เธอกำลังตั้งครรภ์อยู่เหรอนี่
หญิงสาวนิ่งเงียบไปด้วยความตกใจ เธอคิดไม่ตกกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น ตอนนี้เธอมืดแปดด้าน ถ้าเธอตั้งครรภ์แบบนี้แล้วจะมีที่ไหนรับเธอเข้าไปทำงาน หญิงสาวเป็นกังวลเรื่องนี้เพิ่มขึ้นอีก
“คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ” เดโชถามด้วยค
