แม่ฝากหนูไว้กับพ่อเลี้ยง

ฟัดกัน

แม่ฝากหนูไว้กับพ่อเลี้ยง

ตอน ฟัดกัน

"โอยย ปวดหัว" เสียงทุ้มต่ำแข็งกร้าวดังขึ้น

"ลลิน ตื่นได้แล้วลูก" ภูผาหันมองข้างๆกายแล้วเรียกลลินที่กำลังแกล้งหลับ

อันที่จริงเธออยากจะหลับแทบตาย แต่พอแอบเห็นมังกรยักษ์ของพ่อแล้วกลับหลับไม่ลง

"ลลินจ๋า พ่อหิวแล้วนะ" ภูผาเอามือใหญ่ๆจับแขนเล็กๆของลลินเขย่า

แค่โดนมือบีบที่แขนผิวของลลินก็แดงเป็นจ้ำๆเสียแล้ว เนื้อตัวของเธอขาวโพลนพอโดนอะไรนิดอะไรหน่อยก็แดง

"อึ๋ย ทำยังไงดีล่ะ ตื่นเลยดีไหม" สาวน้อยคิดในใจ เธอไม่แน่ใจนักว่าตอนที่ถลกกางเกงของภูผาลงนั้นเขารู้ตัวหรือเปล่า

"ลลินหนู ตื่นได้แล้วนะ มาเที่ยวนะไม่ได้มานอนนะเห้ย" คุณพ่อเลี้ยงใจร้อนเริ่มโมโหหิว

อืออ! ๆ ลลินแกล้งครางแล้วลืมตาลุกนั่ง

ฟุ่บ! ภูผาลุกตาม เขาดึงลลินมากอดแบบเอวชนกัน

ด้วยจิตใจที่กำลังปั่นป่วนร้อนรุ่มทำให้สาวน้อยไม่ทันได้ตั้งตัว

อ๊าาา! ลลินตกใจ เธอฟาดมือซ้ายป๊าบเข้าที่ใบหน้าหล่อๆข้างกาย

โอ๊ยยย! ภูผาร้องเจ็บ กร่อด! ๆ ๆ เขากัดฟันแรง

"มวยปล้ำเหรอ หิ ได้" ภูผาขบฟันด้วยความหมั่นเขี้ยว

"อ๊าย! อย่าค่ะ" ลลินหันมองข้าง

โครมมม! ไม่ทันแล้ว

ภูผาลุกมานอนทับลลิน ตัวของเธอแบนราบลงไปนอนหงายกับพื้น

แอ๊กกก! ลลินร้องจุก ร่างกล้ามๆของพ่อบดทับเนื้อทับตัวของเธอจนหายใจไม่ออกเลย

"แบบนี้เขาเรียกว่าท่าไม้ตาย ฮ่า ๆ ๆ " ภูผาหัวเราลั่น เขานอนคว่ำทับตัวลลินจนหายไปใต้ร่างของเขาเลย

"เหรอ งั้นเจอท่าไม้ตายหนู" ลลินโมโหปนกับความหมั่นใส้

งั่ม! ๆ ๆ เธออ้าปากกัดคอของภูผา

โอ๊ยย! ๆ ๆ เขาร้องลั่น ตัวของเขาดิ้นทุรนทุรายจนเตียงดังโครมๆ

"ยอมไหมคะ ฮ่า ๆ" ลลินถามแล้วกัดย้ำฟันลงคอภูผาอีก

"ไม่ยอมโว๊ย" ภูผาเริ่มหมั่นเขี้ยวหนัก เขาเอาสองมือกางแขนลลินกางออกขึงพืดเธอแนบเตียง

ง่ำ! จ๊วบ! ๆ ๆ เขาอ้าปากคาบแก้มป่องๆนุ่มนิ่มของลลินเข้าปากแล้วเม้มดูดจนแดงเป็นจ้ำๆ

อร๊าย! 555 ลลินดิ้นพล่านๆ เธอเจ็บปนสยิวสองเท้าแตะที่นอนโครมคราม

"ยอมไหม" ภูผาถามทั้งๆที่แก้มลลินยังคาปาก เสียงของเขาฟังแทบไม่ออก

ไม่! ลลินตะโกนตอบ

จั๊กจี๋! ๆ ๆ เธอสลัดสองมือออกแล้วเอานิ้วมาจิ้มที่เอวสองข้างของภูผา

ฮ่า! ๆ ๆ โอ๊ย! ๆ ฮ่า! ๆ" ภูผาหัวเราะร่วน เขาดิ้นจนเนื้อตัวของลลินสั่นตามไปด้วย

"พอ ๆ พอแล้วไม่เล่นแล้ว" ภูผาร้องบอก เขาจั๊กกะจี๋จนน้ำตาเล็ดน้ำตาไหล

"ยอมไหมล่ะ ห๊ะ ยอมไหมคะ" ลลินร้องถาม

"ไม่" ภูผาตอบ

"งั้นโดน" ลลินขู่

เธออ้าปากกัดกล้ามแขนโตๆของภูผาสุดแรงทีละข้าง

"โอ๊ย! เจ็บนะลลิน" ภูผาชักจะไม่สนุก เขาโดนลูกสาวคนสวยกัดจนมีแต่รอยฟัน แถมยังช้ำเลือดแดงๆเป็นรอยเขี้ยวจมลึกตามลำคอและแขน

หมับ! ภูผาจับสองมือน้อยๆกางขึงตรึงแนบเตียงใหม่

จุ๊บ! ๆ ๆ เขาก้มดูดหน้าอกของลลินนอกเสื้อตรงหัวนมซ้ายพอดี

อร๊า! อร๊ายยย! ลลินกรี๊ดลั่น เธอเสียวสะท้านจนเหมือนโดนไฟฟ้าช๊อตที่ขั้วหัวใจ

จุ๊บ! ๆ ๆ ภูผาเม้มปากคาบหัวนมซ้ายขวาดูด น้ำลายของเขาเลอะเสื้อยืดตัวเล็กของลลินตรงหน้าอก

"อ๊าย มันเสียวนะ" ลลินร้องบอกแต่ไม่ยักจะบอกว่ายอม

พรึ่บ! ภูผาคาบชายเสื้อยืดถลกขึ้น เขาสะดุ้งตาค้างไปชั่วครู่เมื่อลลินไม่ได้ใส่เสื้อชั้นในนอน

เนินนมเต้าน้อยๆที่ขาวโพลนเด้งออกมาอวดให้เห็นถึงนมสาวที่นูนสวย หัวนมสีชมพูสองข้างทำให้หนุ่มใหญ่ถึงกับเเข็งเป็นหินเหมือนโดนคำสาป

อื้อ! ๆ ๆ ลลินดิ้นแต่ไม่หลุด เธอโดนกางสองแขนขึงแนบเตียง

จ๊วบ! ๆ ๆ ภูผาก้มลงดูดเต้าขวาเมื่อได้สติ

อ๊าาา! ลลินร้องคราง เธอเสียวเมื่อโดนหน้าคมหล่อก้มลงมาอัดกับเต้านม ปากของภูผาเม้มคาบหัวนมแล้วดูดทึ้งจนแดงช้ำ

จ๊วบ! ๆ ๆ ภูผาหันมาคาบเต้าซ้ายดูดอีก เขาตาลุกวาวเหมือนกับว่าไม่ได้สติ ลมหายใจของเขาร้อนมาก มันพ่นรดเต้าน้อยๆจนลลินร้อนรุ่มตามไปด้วย

แผล๊บ! ๆ ๆ ภูผาเลียลิ้นวนๆใส่หัวนมที่โดนดูดจนแดง

อร๊าย! ๆ ลลินกรีดร้อง เธอดิ้นพล่านๆจนเตียงยับ สองแขนของภูผาช่างทรงพลัง เธอหนีออกจากพันธนาการนี้ไม่ได้เลย

แผล๊บ! ๆ ๆ ภูผาละเลงลิ้นเลียเต้าน้อยๆที่ขาวสวยไปรอบๆ จมูกโด่งๆของเขาจิ้มรูดเต้าแน่นๆของสาวน้อยจนเป็นรอยแดงไปตามปลายจมูกที่ลากไปมา

อือ! ๆ ๆ ลลินเม้มกัดริมฝีปากของตัวเองแล้วครางออกลำคอเบาๆ

แผล๊บ! ๆ ๆ ภูผาเลียลงมาต่ำ ลิ้นของเขาลากผ่าร่องนมลงมาถึงหน้าท้องที่แบนราบขาวเนียนละเอียด

จุ๊บ! ๆ ๆ อร๊าาา! เขาดูดสะดือจนลลินร้อง สาวน้อยสะบัดหน้าไปมาจนผมยาวๆสยายเต็มที่นอน

เธอเอาสองมือยกขึ้นมาจิกผมยาวๆทรงรากไซรของภูผา เธอร่อนสะโพกดิ้นหนีปากของเขาแต่กลับจิกหัวของเขากดลงที่สะดือเสียอย่างนั้น

จุ๊บ! ๆ ๆ แผล๊บ! ๆ ๆ ภูผาเลียวนๆรอบสะดือแล้วลากลิ้นลงมาถึงขอบเอวกางเกง

ลลินสะดุ้งจนเผลอกัดลิ้นตัวเอง เธอเสียวแว๊บที่ร่องสาวจนหายใจไม่ทั่วท้อง

ภาพหน้าหล่อๆมุดเลียหว่างขาลอยเข้ามาในหัวเลย

"ยอมแล้ว ยอมแล้วค่ะ หนูยอมแล้ว" ลลินร้องดังเพื่อให้คุณพ่อเลี้ยงได้สติ

ฟุ่บบบ! ภูผายกหน้าขึ้น เขาสะบัดหน้าเหมือนจะสลัดอะไรออกจากหัว

"แฮร่ ๆ นึกว่าจะไม่ยอมแล้ว" ภูผายิ้มแฉ่ง เขาลุกนั่งแล้วเกาหัวตัวเองอย่างกับว่าอายในสิ่งที่เผลอทำลงไป

"หนูชนะแล้ว" ลลินแกล้งพูดให้ทุกอย่างดูปกติ เธอรีบวิ่งลงจากเตียงเข้าไปเปลี่ยนผ้าในห้องน้ำ

ระหว่างที่ภูผาออกไปยืนรอหน้าห้องพักลลินกำลังถอดกางเกงออก

"ทำไมมันร้อนๆตรงนี้ แล้วมีน้ำออกมาเยอะด้วย" สาวน้อยก้มมองร่องสาวไร้ขน เธอเห็นน้ำใสๆเยิ้มเต็มร่อง

น้ำไหลออกมาเลอะเต็มง่ามขาขาวๆทั้งสองข้าง แถมยังไหลยืดเป็นทางลงมาถึงข้อพับที่หัวเข่า

"ถ้าไม่ยอมแพ้เขาต้องทำแบบนั้นแน่ๆเลย ทำไมเขาคิดอย่างนั้นกับเรานะ" ลลินบ่นพึมพำ

เธอแต่งชุดเดรสลายดอกไม้ออกมาหน้าห้อง

"นานจัง ป่ะพ่อหิวแล้วหนูก็คงจะหิวแย่เลยใช่ไหมล่ะ" ภูผาบอก เขาจับมือน้อยๆของลลินบีบแล้วจูงเธอเดินบนหาดทรายดิ่งตรงไปยังร้านอาหาร

"ใช่แล้วเขาต้องทำแน่ๆเลย" ลลินคิดในใจอีก

"เป็นอะไรนะคนสวย" ภูผาก้มหน้าหล่อเหลาคมเข้มลงมามองสาวน้อย

"เปล่าค่ะ หนูแค่คิดว่าจะกินอะไรดี" ลลินบอกแล้วหันหน้าหนี

"ฮ่า! ๆ คนชนะมวยปล้ำก็ต้องเลือกสิ คนแพ้หุบปากเลย" ภูผาหัวเราะหนัก เขาดูอารมณ์ดีจริงๆ

พอถึงร้านอาหารกลับเป็นลลินที่สั่งอาหารเมื่อภูผาที่นั่งตรงข้ามเอาแต่จ้องหน้าสวยๆของเธอ

สาวน้อยเริ่มเลิ่กลั่กเมื่อแววตาของคุณพ่อสุดหล่อเปลี่ยนไป เขาทำยังกับเป็นราชสีห์ตัวใหญ่ที่จ้องจะกินกระต่ายตัวน้อยๆอย่างเธอ

พออาหารมาเรียงรายบนโต๊ะภูผาก็ตักป้อนลลินอย่างเอาใจ

ทั้งสองนั่งกินอาหารมื้อค่ำในสภาพที่ดูไม่จืดเลย

คนนึงมีรอยฟันเต็มตัวจนเขียวๆ อีกคนมีรอยดูดรอยบีบตามแขนและแก้ม

ภูผาชวนคุยเรื่องบ้านใหญ่ๆที่อยากได้ไว้อยู่กับลลิน เขาเล่าเรื่องความฝันของเขามากมายในทุกฉากทุกตอนล้วนมีเธออยู่ด้วยทั้งสิ้น

"เอ๋ หรือเราก็คิดอย่างว่ากับเขานะ" สาวน้อยคิดในใจ