ต่อยหน้าพ่อง

1966 Words

แม่ฝากหนูไว้กับพ่อเลี้ยง ตอน ต่อยหน้าพ่อง หลังจากที่กลับมาจากเที่ยวเกาะลลินก็มีความรู้สึกแปลกๆกับภูผา เวลาที่เขามาใกล้ๆเนื้อใกล้ตัวของเธอเธอจะรู้สึกใจสั่น แม่กระทั่งได้กลิ่นเหงื่อหรือกลิ่นกายของเขาเวลาที่กลับมาจากฟิตเนส เธอจะร้อนรุ่มในอกเหมือนโดนไฟสุมทุกครั้งไป ส่วนอย่างอื่นก็เหมือนๆแต่ก่อน ลลินรักและภาคภูมิใจในตัวพ่อของเธอมาก เขาเป็นนักต่อสู้MMAที่เก่งกาจและมั่นใจ "ชกเลยพ่อ ชกเลย" สาวน้อยนั่งเชียร์มวยอยู่ที่หน้าจอทีวี เธอลุกๆยืนๆออกหมัดกำมือชกลมไปมา ตัวของเธอยังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลย ผมยาวๆที่มัดจุกกลางหลังโบกสะบัดเมื่อลลินกระโดดโลดเต้น ปัง! ๆ ๆ หมัดใหญ่ๆในนวมสีแดงของภูผาหวดใส่หน้าคู่ต่อสู้จนแดงช้ำบวมปูด ดูๆยังไงเขาก็ไม่มีวันต่อกรกับพ่อสุดหล่อของลลินได้ คู่ต่อสู้ถอยหลังอย่างเดียว จับจังหวะที่ภูผากระโดดเข้าใส่เขาถีบสวน ตูมมม! "ตายแล้ว พ่อกู" ลลินร้องลั่น เธอกระเด็นถอยหลังล้มลงบนโซฟา ภาพในจอคือภูผาโดนถีบเข้าที่ท้องจนลงไปนอนงอตัวเป็นกุ้งเผา โอยยย! ภูผาร้องโอดโอยเขาดิ้นตัวแล้วหันหน้ามองหากล้องที่แพลนอยู่เหนือหัวรอบเวที "สู้สิพ่อ ลุกขึ้นนน" ลลินลุกยืนแล้วมองที่ภาพใบหน้าของพ่อในจอ ฟุ่บ! ภูผาทำท่าเอานิ้วจิ้มที่ตาแล้วชี้มาที่จอทีวี ลลินสะดุ้งโหยงเมื่อเธอรู้ว่าเขากำลังสั่งให้เธอดูเขาให้ดีๆ เขาเล่นพูดกับเธอผ่านการถ่ายทอดสด ความอวดดีของเขาทำให้หัวใจดวงน้อยของลลินสั่นไหวยิ่งกว่าแผ่นดินไหวที่ญี่ปุ่นเสียอีก ฟุ่บ! ภูผาลุกขึ้นยกกำปั้นตั้งการ์ด เขาตัวใหญ่มีแต่กล้ามแถมยังมีแต่รอยสักสีดำเต็มตัวเลยทีเดียว เขาทั้งหล่อคมเข้มบาดใจและดูร้ายๆแบบไฟแรง อร๊ายยย! ๆ ๆ ลลินไม่รู้ตัวเลยว่าเธอกำลังกรี๊ดพ่อเลี้ยงสุดหล่อของตัวเอง เธอคลั่งใคล้เขายิ่งกว่าที่กรี๊ดให้ศิลปินเกาหลีเสียอีก กระโปรงนักเรียนปลิวว่อนๆเมื่อลลินกระโดด ปุ้ง! ๆ ๆ คู่ต่อสู้ชกท้องชกหน้าภูผาแต่เขาไม่ล้ม ลลินหน้าเสีย เธออ้าปากหว๋อเมื่อเห็นพ่อกำลังโดนยำ เปรี้ยงงง! หลังจากที่เกร็งตัวรับหมัดภูผาหมุนตัวเตะสวนเข้าปลายคางคู่ต่อสู้ มันคือกลยุทธ์หลอกให้ต่อยแล้วสวนกลับ โครมมม! ร่างยักษ์ล้มลงไปนอนกองบนเวทีแบบไม่ทันได้ร้องสักแอะ "เย้! ๆ ๆ ฮ่า! ๆ ๆ สุดยอดไปเลย" ลลินชูสองมือขึ้นฟ้า เธอโห่ร้องดีใจไปพร้อมๆกับคนในสนาม กว่ารายการจะจบก็ค่ำมืดพอดี สาวน้อยวิ่งเข้าไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อยืดกางเกงขาสั้นกลับลงมานั่งทำการบ้านที่โซฟาหน้าทีวีชั้นล่าง ไม่นานนักเสียงรถบิ๊กไบค์ของภูผาก็แล่นเข้าบ้าน "ลลินจ๋า มีของอร่อยๆมาเต็มเลย" ภูผาร้องบอก เขาหอบเป้ที่มีปูดองและกุ้งเผามาหาลลิน "ได้ดูไหม ที่บอกให้รอดู" ภูผาถามสาวน้อย "ดูค่ะ เก่งสุดยอดเลย" ลลินวางปากกาแล้วเดินมากอดเอวภูผา หน้าของเธอซุกอยู่แนบอกแผ่นกว้างของเขาพอดี ฟ่อด! ๆ ภูผาก้มดมผมหอมๆบนกระหม่อมของลลิน เขาตัวสูงมากๆหัวของเธอเสมอเพียงอกของเขา มือของเขาใหญ่เท่าหน้าของลลิน เขาจับคางของเธอเชิดขึ้นแล้วก้มลงมาประกบปากจูบ อ๊ายยย! ลลินตกใจกระโดดถอยหลัง เปรี๊ยงง! ความตกใจทำให้เธอชกกำปั้นเล็กๆเข้าเต็มเบ้าตาของภูผา โอ๊ย! ๆ ๆ พ่อภูผาก็ดันไม่ได้ตั้งตัว เขาลงไปนอนร้องโอดโอย ดูแล้วเจ็บยิ่งกว่าโดนคู่ต่อสู้ตะบันเสียอีก "อ้าวเฮ้ย หนูขอโทษ" ลลินบอก "เจ็บไหมคะ เจ็บตรงไหนคะ" เธอลงมานั่งพับเพียบข้างๆเอวของภูผาแล้วก้มหน้าเรียวเล็กมองเขา อูยยย! ลลินครางเมื่อเห็นตาซ้ายของภูผาแดงฉาน เบ้าตาของเขาเขียวปี๋เลยทีเดียว "จุ๊บเฉยๆก็ไม่ได้ โถ่เอ้ย" ภูผาบ่นเสียงดัง เขาท่าจะกำลังโมโหจัดแต่ทำอะไรลลินไม่ได้เลยได้แต่นอนดิ้น "ก็ไม่เคยจูบกันนี่คะ หนูตกใจ หนูเส้นตื้นอ่ะ" ลลินบอก เธอเอาสองมือน้อยๆจับมือใหญ่ๆของภูผาดึงออกจากหน้าหล่อๆของเขา "ก็เป็นรางวัลไง อุส่าห์ชกจนชนะ อยากได้จูบเป็นรางวัล" ภูผาเปลี่ยนความโกรธเป็นความเจ้าเล่ห์ไม่รู้ว่าเขาวางแผนมาจูบลลินตั้งแต่ตอนไหน เขาดูโมเมเอามากๆ "เอ๋า แล้วก็ไม่บอกไม่ขอหนูดีๆ" ลลินตอบ เธอเอาสองมือบีบข้อแขนของภูผาไว้แน่น "อ่ะ ๆ จูบใหม่ก็ได้ค่ะ มาสิหนูพร้อมแล้ว" ลลินก้มหน้าลงต่ำด้วยความสงสารภูผา จมูกของเธอจวนจะชนปลายจมูกโด่งๆของเขาอยู่แล้วเชียว ภูผาเงียบกรีบเลิกโวยวาย เขาทำปากจู๋ทำตาลุกวาวใส่ใบหน้าเล็กสวยของลลิน ลลินเสียวจนหรี่ตาหยี เธอค่อยๆก้มลงแล้วชนริมฝีปากสีชมพูใส่ปากแดงๆของภูผาในท่านั่งพับเพียบอยู่บนพื้น จุ๊บ! ๆ ๆ ภูผารีบเม้มริมฝีปากบดใส่ลลิน เขาเอียงหน้าหล่อๆไปมา จมูกโด่งๆรูดใบหน้าขาวโพลนดั่งหิมะของลลินแดงเป็นปื้น อื้อ! ๆ ๆ อืมม! ลลินร้องครางเบาๆเมื่อโดนเม้มปากบดปาก เธอจูบตอบภูผาโดยเลียนแบบการจูบของเขาที่กำลังทำกับเธอ สาวน้อยเสียวใจหวามๆ เนื้อตัวร้อนรุ่ม หูอื้อหน้าชาไปหมด ภูผาเม้มคาบริมฝีปากของลลินจนเธอเผลออ้าปาก เขาสอดลิ้นเข้ามาใส่ลิ้นของเธอทันที อ๊าย! ลลินสะดุ้งตัวโก่ง เธอเสียวแปล๊บดั่งโดนสายฟ้าฟาดลงกลางใจ หมับ! ภูผายื่นมือขวาขึ้นมาจับท้ายทอยลลินแล้วกดหน้าของเธอกลับลงมา จุ๊บ! ๆ ๆ เขาจูบเธอต่อแบบแลกลิ้นดูดปากอย่างเร่าร้อนดูดดื่มเบอร์แรง อ๊ะ! ๆ ๆ ลลินร้องครางหงึงๆในลำคอ เนื้อตัวของเธอสั่นเทา ขนทั้งกายลุกซู่ๆเธอทั้งเสียวทั้งตื่นเต้นจนสติสตังไม่รู้เตลิดไปโลกไหน ภูผาพันลิ้นวนๆรอบลิ้นของลลินแล้วดูดเอาน้ำลายของเธอเข้าไปกลืนกินอย่างหื่นกระหาย จุ๊บ! ๆ ๆ ลลินรุกจูบตอบ เธอวนลิ้นตอบลิ้นของเขาจนลิ้นพันกันวุ่น มือใหญ่ๆของภูผาอีกข้างยกขึ้นมาบีบนมน้อยๆของลลิน เขาเค้นคลึงนมของเธอเบาๆอีกมือก็จับท้ายทอยของเธอไว้ แฮ่ก! ๆ ๆ ลลินหอบหายใจแรง เธอจูบอย่างไม่ยอมแพ้ เธอเอาสองมือจิกคอเสื้อของภูผาจนยับแล้วดูดแย่งเอาน้ำลายในปากของเขามากลืนกิน อืม! ๆ อ่าส์! เสียงร้องครางของภูผายิ่งทำให้อารมณ์ของสาวน้อยพุ่งพล่าน เธอเสียวจนน้ำตาเล็ด ตาเธอพล่าหน้ามืดสติดับวูบลงไปทุกที มือใหญ่ๆที่บีบขยำเต้าช่างแข็งแกร่งทรงพลังเสียจริงๆ "นี่ฉันจะหมดลมตายเพราะเขาแล้วหรือเนี่ย" ลลินพร่ำบ่นในใจ เธอรู้สึกว่าการจูบนั้นใช้พลังงานเยอะมาก ราวกับโดนสูบวิญญาณ ตาของลลินพร่ามัวลงไปทุกที มีเพียงลมหายใจร้อนๆของภูผาที่แผดเผาหน้าสวยๆ นั่นช่วยให้เธอยังไม่หมดสติตายไปคาอกของเขา ลลินพยายามยกหน้ากลับ เธอต้องการยุติสงครามจูบครั้งนี้ จุ๊บ! ๆ ๆ ภูผากลับยกหน้าขึ้นมาตาม มือของเขาก็กำลังบี้หัวนมของเธอจนเสียวสยิวน้ำแฉะเลอะกางเกงใน เพียงมือขวาใหญ่ๆลดจากท้ายทอยลงมาจับบีบที่แก้มซ้าย เพียงมือนี้ลลินก็หนีไปไหนไม่ได้แล้วเมื่อภูผาแข็งแรงจนไม่อาจวัดพละกำลังได้ "มันจะเกิดอะไรต่อนะ เราหายใจไม่ออกแล้วจริงๆ" ลลินพร่ำบ่นในใจ เธอโดนภูผารุกจูบหนักจนหายใจไม่ทัน หมับ! ๆ ๆ สองมือของเขากำลังคลำบีบเต้าน้อยๆที่นูนเเน่นเต่งตึงอย่างย่ามใจ "คิดออกแล้ว" ลลินพร่ำในใจ แอ่กกก! เธอแกล้งเป็นลมล้มลงมาทับอกของภูผาเอาแบบดื้อๆ ปั่ก! หน้าผากขาวๆเขกเข้ากับดั่งโด่งเป็นสันเบื้องล่าง โอ๊ยย! ภูผาร้องจ๊ากขึ้นอีกหน "ลลิน ๆ เป็นอะไรไปเนี่ย" ภูผาลุกลี้ลุกลน เขาจับแขนสาวน้อยที่ล้มพับทับบนตัวของเขาอย่างตกใจ ลลินต้องหายใจลึกๆแต่เก็บเสียงไว้เบาๆ ใบหน้าเรียวเล็กของเธอแดงก่ำไปหมด ฟุ่บ! ภูผาอุ้มลลินยกลอยขึ้นมาอย่างง่ายดายราวกับอุ้มตุ๊กตา ชั่ววินาทีลลินก็ขึ้นมานอนอยู่บนสองแขนของเขาเสียแล้ว ภูผาเอาลลินลงนอนพาดยาวอยู่บนโซฟา เขาวิ่งไปตู้ยาหยิบยาดมมายัดเข้ารูจมูกของเธอแล้วเอาผ้าเย็นหอมๆลูบแก้ม แค่ก! ๆ ๆ ลลินที่แกล้งเป็นลมถึงกับสำลักกลิ่นยาดมเมื่อภูผาเล่นเอามันยัดเข้ารูจมูกของเธอ "เป็นยังไง หิๆ โดนน็อคเอ้าท์ไปเลยฮ่าๆ ๆ " ภูผาแกล้งหัวเราะ ที่จริงเขาเองก็อายกับสิ่งที่เพิ่งจะเกิดขึ้น "พอแล้วนะคะ คราวหน้าถ้าชนะไม่ให้รางวัลแบบนี้แล้ว" ลลินตอบ เธอลุกเดินไปหยิบถ้วยหยิบจานมาใส่กุ้งกับปูหน้าตาเฉย "เกือบไปแล้วเชียว" ลลินบ่นขณะที่เดินกลับมาโต๊ะทานอาหาร เธอนั่งแกะกุ้งเรียงใส่จานรอภูผาอาบน้ำ อุ๊ก! ลลินถึงกับสะดุ้งเมื่อเห็นภูผาเปลือยท่อนบนกลับออกมา เขาใส่กางเกงขาสั้นเพียงตัวเดียว ลลินหักสายตาหลบหน้าหล่อๆลงมาก็เจอกับกล้ามท้องนี่นูนแน่นเป็นลอนๆ ครั้นเธอเงยหน้าหนีขึ้นก็เจอกับใบหน้าหล่อคมเข้มที่นั่งจ้องตาแล้วยิงฟันเขี้ยวแหลมๆใส่เธอ "มา งั้นแกะปูให้นะ" ภูผาหยิบปูไข่ดองตัวเบ้อเร่อมาหักก้ามดังกร้วมๆ เขาแกะเนื้อปูป้อนจ่อปากของลลินเอาไว้ ง่ำ! ๆ ๆ ลลินอ้าปากคาบกินปูรสเด็ดจากมือของภูผาเลย เธอดูดนิ้วของเขาด้วย น้ำลายเธอติดเต็มมือของเขาไปแล้ว "อ่ะ หนูป้อนบ้าง" ลลินหยิบกุ้งเผาจิ้มน้ำจิ้มซีฟู๊ดรสเด็ด เธอยื่นใส่ปากของภูผาแล้วหลบสายตาเขาไปมาโดยก้มมองที่อาหาร "ฮิ! ๆ อร่อยดีนะ" ลลินหัวเราะ ภูผาเอ่ยทัก ทั้งคู่นั่งกินอาหารแล้วสลับกันป้อนจนหมดเกลี้ยงเดี้ยงจาน "หนูปวดท้อง ฮือ! ๆ " ลลินโวยวายเมื่ออาหารไม่ย่อย ท้องของเธอพองป่องพุงพลุ้ยเลยทีเดียว "เอ้า แล้วก็กินเยอะ กินไม่ยอมหยุด" ภูผาโวยวายตามสไตล์หนุ่มใจร้อน ทุกอย่างเหมือนจะกลับมาสู่สภาพปกติแบบสองพ่อลูก "ก็พ่อนั่นแหละ ป้อนไม่ยอมหยุดเลย" ลลินเถียง "เหอะๆ เถียงไม่เคยชนะหรอก" ภูผาบ่น เขาวิ่งออกไปสตาร์ทรถแล้วขี่ไปหาซื้อยาลดกรดในกระเพาะกลับมาจนได้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more