ปัง!
ดาเรนเหยียดยิ้มมุมปาก มองประตูห้องทำงานของเขาที่ถูกเหวี่ยงเปิดอย่างรุนแรง และมั่นใจว่าวินาทีต่อมาร่างที่สูงเพียงปลายคางของเขาจะต้องโผล่พรวดเข้ามาแน่ๆ
และมันก็ไม่ผิดไปจากที่คิด เพราะเสียงหวานๆ คุ้นหูนั้นเรียกชื่อเขาดังลั่นก่อนเจ้าตัวจะโผล่เข้ามาให้เห็นเสียอีก
“ดาเรน ไวท์!”
“โอ๊ะ!” ดาเรนแกล้งอุทาน มองสบตานิกษา แล้วยกมือทาบอกด้วยท่าทีตกใจที่ดูก็รู้ว่าแกล้งทำเพื่อยั่วโมโหเธอ “ที่รัก…ในที่สุดก็รู้จนได้สิน้า...”
เขาลากเสียงยาวมองเธอ แล้วก็อยากจะหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสีหน้าอึ้งตะลึง ระคนอัดอั้น อ้อ…บางทีเธออาจกำลังโมโหจนเส้นเลือดในสมองกำลังจะระเบิดก็เป็นได้
เหมือนเขาเมื่อวานที่ถูกเธอยั่วเปี๊ยบ!
นิกษาแค่มองหน้าเขาก็รู้แล้วว่าผู้ชายตรงหน้าตั้งใจจะกลั่นแกล้งเธอจริงๆ หญิงสาวโกรธจนไม่รู้จะพูดอย่างไรออกมาดี ได้แต่มองคนที่ลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาหยุดตรงหน้าเธอช้าๆ แม้จะอยากด่าอีกฝ่ายมากแค่ไหน
