หลังจากที่ปะทะคารมกับคนตรงหน้าไปหยกๆ อีกฝ่ายที่ประกาศคำสั่งบ้าบออะไรก็ไม่รู้ก็ลากนิกษาออกมาจากห้องประชุมเล็กที่เป็นที่สัมภาษณ์นั่น เธอได้แต่พยายามบิดข้อมือให้หลุดจากมือแข็งแรงของคนที่เธอไม่อยากเจอหน้ามากที่สุดในโลก ทว่านอกจากจะไม่หลุดแล้ว อีกฝ่ายยังจับข้อมือเธอแล้วบีบแน่นมาตลอดทางจนเธอเริ่มเจ็บแปลบมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่หยุดต่อต้านคนที่ไม่คิดว่าจะต้องมาโคจรเจอเขาอีกครั้ง!
คนที่อยู่ในฝันร้ายของเธอมาตลอดนับตั้งแต่คืนนั้น...
“นี่คุณ!” หญิงสาวประท้วงเสียงดัง เมื่อเห็นว่าไม่สามารถสลัดข้อมือได้หลุดจากอุ้งมือของอีกฝ่าย แถมยังถูกเขาจับยัดเข้ามาในรถที่จอดรออยู่หน้าตึก แล้วหลังจากนั้นรถคันนั้นก็แล่นไปตามท้องถนนที่กำลังติดแน่นขนัด “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ จะพาฉันไปไหน!”
คนตัวโตกว่าปรายตามองเธอขวับ สีหน้าบึ้งตึงและเต็มไปด้วยความดื้อดึงในตอนที่หันมาตอบเธอเสียงห้วนสั้น
“ไม่ปล่อย!”
“เอ๊ะ!
