“แน่ใจเหรอว่าอยากจะให้เรื่องที่ผมเจรจากับคุณมันไปบังเอิญเข้าหูคนอื่นน่ะ”
ดาเรนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นต่อ ซึ่งนั่นทำให้คนฟังหน้าเสีย ชะงักไปนิด คงคิดได้ว่าเรื่องระหว่างเขากับเธอ ไม่ใช่อะไรที่ควรจะไปพูดกันในร้านกาแฟที่มีคนหลายสิบคนเดินเข้าเดินออก และเก้าอี้แต่ละตัวก็ชิดติดกันจนแทบไม่มีความเป็นส่วนตัวแบบนั้น
“งั้น…” หญิงสาวพยายามหาทางออก เขาเห็นเธอชะงักไปนิด ก่อนจะเอ่ยต่อไปราวกับตัดใจได้แล้วว่า “ฉันจะยืนตรงนี้ ส่วนคุณ... มีอะไรจะพูดก็รีบๆ พูดมา ฉันมีธุระต้องไปต่อ”
สำหรับนิกษา อย่างน้อยการได้อยู่ให้ห่างจากผู้ชายคนนั้นให้มากที่สุดก็ถือว่าเป็นสิ่งที่เธอควรจะทำแล้ว ในเมื่อจนใจว่าทำอย่างไรก็ไม่สามารถออกไปจากห้องของเขาและอาณาเขตของเขาได้ เธอก็ควรปกป้องตัวเองให้ได้มากที่สุด
แต่ดูเหมือนเจ้าของห้องจะไม่พอใจในข้อเสนอของเธอเท่าไรนัก ดูเหมือนเขาจะอ่านออกว่าที่เธอไม่อยากเข้าใกล้เขาเพราะเธอกำลังกลัวเขาจะฉ
