“อะ...” บุษบงกชจะอ้าปากเรียกอารยา ขณะเจ้าหล่อนหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าสะพายแล้วเดินออกไปด้านนอกอย่างอารมณ์ดี
“หึ ๆ ๆ” เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังขึ้นอย่างสะใจ ก่อนหันมาชี้หน้าเธออย่างโกรธเกรี้ยว “อยากตายรึไง!!!”
เขาขู่แค่นั้น ก่อนจะเดินหายไปอีกคน
“โอ๊ย...ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้นะ...เขาต้องฆ่าเราตายแน่ ทำยังไงดี...ทำยังไงดี...???”
หญิงสาวหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ จึงกลับไปตั้ง หลักที่ห้องพัก ลงกลอนปิดประตูแน่นหนา
“หรือว่า...หนีไปซ่อนในเรือนั่นซะเลย...ไม่ได้...ถ้าเขารู้ว่าเราหายไป เขาต้องออกคำสั่งให้ลูกน้องตามฆ่าเราแน่”
เธอคิดจนหัวหมุน และผล็อยหลับไปในที่สุด
ก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูนั่นเองที่ปลุกเธอจากฝันร้าย หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นพร้อมเหงื่อปรกหน้า
ก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง...หญิงสาวหันไปมองนาฬิกาติดฝาผนัง
“ตี 1”
บุษบงกชเข้าใจว่าเป็นธนาอย่างแน่นอน เพราะนายหัวของเขาคง
