อนาคินรู้สึกว่าเช้าวันนี้เขาเปิดโทรศัพท์ดูข้อความหลายครั้งเพราะความเคยชิน แต่สุดท้ายก็ต้องกดปิดลงเพราะนึกขึ้นได้ว่าเขาจะไม่ได้รับข้อความจากรินะอีก
หลังจากนี้คงจะไม่มีคนที่คอยส่งข้อความมาบอกว่าเหงาอยากให้เขาไปอยู่เป็นเพื่อนอีกแล้ว
ชายหนุ่มหย่อนโทรศัพท์เข้ากระเป๋าด้านในของเสื้อสูทแล้วกวาดตามองบรรดาญาติๆ ที่คุยกันสนุกสนานในงานแต่งงานของหลานสาวทางฝั่งบิดาเขา หลังจากที่คุณย่าเขาเสียชีวิตแล้วญาติพี่น้องที่กระจายกันไปประกอบกิจการแตกต่างกันตามความถนัด จะได้มารวมตัวกันในหมู่เครือญาติก็มักจะเป็นช่วงที่ต้องทำบุญหรือมีพิธีสำคัญอย่างวันนี้
"ไงพี่คิน" เสียงเรียกจากด้านหลังพร้อมกับคนที่เดินออกมานั่งด้านนอกวงล้อมสนทนากับเขาทำให้อนาคินปรายตาไปมองญาติผู้น้อง "ใต้ตาคล้ำไปนิดนะพี่ ไปเติมอะไรให้ตาหายแพนด้าดีไหม ปกติพี่อดนอนกี่วันก็ยังหน้าใส แต่ช่วงนี้โทรมแปลกๆ หัวคิ้วก็ร่องลึกมาก ไปเติมโบไหม"
"ช่วงนี้ลูกค้
