ปิ้ง! ไมล์หยิบโทรศัพท์ของตนออกมา เมื่อได้รับเสียงเตือนว่ามีข้อความเข้า มือเรียวแข็งค้างเกร็งเส้นเลือกปูดโปนจนโทรศัพท์ที่อยู่ในมือแทบจะแหลกแตกสลาย เมื่อไมล์เห็นภาพจากผู้ที่ประสงค์ดีหรือไม่ดีสักคนมีน้ำใจส่งภาพน้ำแข็งกับเพื่อนรักที่นั่งประคองกอดกันในที่สาธารณะในลอนดอนที่ไหนสักที่หนึ่งมาให้เขา
“คุณพ่อ คุณพ่อขา คุณพ่อ” ไมล์คืนสติ คืนอารมณ์ที่กำลังกรุ่นโกรธให้จางจากไปทันทีเมื่อแขนเล็กๆของยอดดวงใจเขย่าเรียกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“น้องมายด์”
“คุณพ่อเป็นอะไรไปค่ะ”
“คุณพ่ออยากขอความช่วยเหลือจากน้องมายด์” ศกุนตลาเอียงคอมองบิดาของตนทันที
ไมล์จูงมือน้องมายด์เดินไปยังรถที่จอดอยู่ที่หน้าโรงเรียน เขาเปิดประตูรถเบาะหลังให้น้องมายด์ปีนขึ้นไป เขาดึงเข็มขัดนิรภัยรัดให้น้องมายด์อย่างเรียบร้อย ไมล์ไม่เคยละเลยหรือใช้ชีวิตอย่างประมาทแม้สักวินาทีตั้งแต่ที่น้องมายด์ลืมตาดูโลก น้องมายด์วัยสองขวบกว่าๆ เป็นลูกพ่อที่ไ
