“รถเธอฟิล์มดำจะตาย ตอนที่เธอซั่มกับผัวคนเก่าในรถ ฉันแอบมองตั้งนาน ยังไม่เห็นเลย”
“ตายแล้ว...ร้ายจริง ๆ แกนี่ไว้ใจไม่ได้เลยนะ”
“ลีลาไม่เด็ดพอน่ะซิ ผัวถึงได้ทิ้งไปไง”
“อีนาวิน...พอเถอะ ฉันเขาลืมไปแล้ว”
“อีกอย่างนึงนะ ลุงยามเขาไม่ได้ชื่อเข้ม...เขาชื่อนครย่ะ”
“แหม...รู้จักชื่อแล้วด้วย ไวจริงจริ๊ง...เพื่อนฉัน”
ยิ่งยามหุ่นกำยำเดินใกล้มามากเท่าไหร่ ทั้งนาวินทั้งชิชา ต่างก็เกิดอาการผ่าวร้อนมากขึ้นเท่านั้น
“ยัย...ชิชา กะ...กะ...แกเห็นเหมือนที่ฉันเห็นหรือเปล่า?”
“ชะ...ชะ...ใช่ หื้อ...ไม่เบาเลยนะ...ลุงยามคนนี้”
สายตาทั้งสองคู่ จับจ้องไปยังบริเวณกึ่งกลางกายเขา แม้จะมีกระบองแท่งโตแนบอยู่ข้างกาย
แต่มันก็ไม่ใช่สารสำคัญ เพราะสิ่งที่คับตุงอยู่กลางเป้ากางเกงของเขาน่ะ มันช่างอ้วนเป็นลำยาว พาดขวางตรงกาย เหมือนเอาอะไรยัดใส่ไว้อย่างนั้นเลย
โหย...แน่นไปหมดเลย ลุงยามของหล่อนน่ะ”
ชิชาเริ่มจะสนใจลุงยามค
