“ขอโทษจริง ๆ นะคะ คราวหลังฉันจะไม่ทำแล้ว”
ชิชาพยายามจะขอโทษ แต่นอกจากลุงยามจะไม่รับฟังอะไรแล้ว เขายังรีบเดินไปล็อคประตู แถมยังปิดไฟในป้อมอีกด้วย
“ห๊า! ละ...ละ...ลุงยาม ปิดไฟทำไมเนี่ย”
สาวสวยรับรู้ได้ ว่าตัวเองเริ่มไม่ปลอดภัยเสียแล้ว
“ผู้ร้ายปากแข็งแบบนี้น่ะ ฉันชอบนักแหละ...”
เขาเดินเข้าไปประชิดติดเรือนร่างระหง ก่อนจะก้มหน้าลงมองสองเต้าอลังการ ที่มันทั้งใหญ่ ทั้งขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะ แม้จะมีเพียงแสงจากเสาไฟภายนอก แต่ความขาวของชิชา ก็ทำให้ผู้ไม่หวังดี มองเห็นสรีระเต่งตึงได้ชัดเจน
“ว๊าย! นี่แก...จะทำอะไรน่ะ ถอยออกไปเลยนะ”
“อะไรกัน เมื่อกี้ยังเรียกลุงอยู่เลยนี่จ๊ะ...คนสวย”
“ฉันจะกลับแล้ว หลีกไปนะ”
“ยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น...”
พูดพลางรวบสองแขนเรียวเล็ก แล้วเอาไขว้หลังไว้ ก่อนจะล็อคเธอด้วยกุญแจมือทันที
“ห๊า! ทะ...ทะ...ทำบ้าอะไรเนี่ย ฉันไม่ใช่ขโมยนะ ปล่อยนะ...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ...ไอ้ยามบ้า
