บ่วงรักพันธนาการเสน่หา

ที่นี่ยังรอการกลับมาของแพรเสมอนะ

หลังจากวันที่แพรวายอมรับเงื่อนไข เธอก็ไม่เคยเจอหน้าเตมินทร์อีกเลย จนกระทั่งวันหนึ่ง เธอได้รับคำสั่งให้เดินทางไปสำรวจรีสอร์ทใหม่ ที่เกาะจันทร์งาม แพรวาจึงเดินทางไปที่นั่นตามที่ได้รับคำสั่งทันที เธอไมได้เอะใจเลยว่า นี่คือแผนการของเตมินทร์

เขาจัดการวางแผนให้เธอไปที่นั่น หลังจากที่เขาได้สืบจนทราบว่าเธอยังไม่มีใคร เขาจึงเริ่มเรื่องทุกอย่าง เพื่อที่จะได้เธอกลับมาครอบครองอีกครั้ง ซึ่งทางฝั่งของหญิงสาวไม่ได้หวาดระแวงใดๆ เพราะเธอคิดว่าเขาคงไม่สนใจเธออีกแล้ว

แต่ผิดคาด เมื่อเธอมาถึงที่เกาะ เธอก็พบว่าเขารอเธออยู่ หญิงสาวแทบอยากจะถอยหลังกลับ แต่เพียงแค่เธอหมุนตัวหันหลังเท่านั้น ชายหนุ่มก็เข้ามาคว้าที่ข้อมือของหญิงสาวไว้

“มาถึงขนาดนี้แล้วพี่ไม่ปล่อยแพรไปหรอก” เตมินทร์กล่าวเสียงจริงจัง

“พี่เตมีสิทธิ์อะไรมาวุ่ยวายกับชีวิตของแพร” แพรวาตวาดชายหนุ่มด้วยความไม่พอใจ

“ก็สิทธิ์ในความเป็นผัวไง” เตมินทร์ยังไม่ยอมลดราวาศอก

“พี่เตนี่ท่าจะบ้าไปแล้ว เราเลิกกันไปนานแล้วพี่เตจะมาพูดอะไรแบบนี้ได้ยังไง” หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เธอไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่เพราะเธอและเขาเลิกรากันไปนานเกินกว่าที่จะกลับมาสานสัมพันธ์กันอีก

“ถ้าพี่บ้า พี่ก็บ้าเพราะพี่รักแพรนั่นแหล่ะ” เตมินทร์กอดหญิงสาวไว้แน่น เขาคิดถึงเธอเหลือเกิน แต่เธอกลับทำเหมือนไม่เหลือความทรงจำใดๆ ให้เขาเลย

“ปล่อยแพรเดี๋ยวนี้นะ” แพรวารู้สึกโกรธ แต่ก็กลัวใจตนเองเหลือเกิน เธอกลัวว่าเธอจะยอมใจอ่อนให้เขา

“พี่ขอร้องล่ะแพร พี่ขอโอกาสอีกครั้ง แต่ถ้าภายในหนึ่งเดือนนี้พี่ยังไม่สามารถทำให้แพรกลับมารักพี่ได้ พี่จะยอมเดินไปจากชีวิตของแพร และไม่กลับมารบกวนแพรอีก” เตมินทร์กล่าวด้วยเสียงเศร้า เขาไม่อยากทำเช่นนี้ แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก ถ้าเธอยอมทำตามที่เขาต้องการ เขาก็จะทำทุกอย่างให้เธอกลับมารักเขาเหมือนเดิมให้ได้

“แน่ใจนะว่าถ้าแพรไม่รู้สึกอะไรกับพี่เต พี่เตจะยอมเลิกยุ่งกับแพรจริงๆ” แพรวาหวั่นใจเหมือนกัน แต่ตอนนี้เธอมีทางเลือกไม่มากนัก เธอคงต้องตกลงไปก่อน แล้วหาทางเลี่ยงออกมาจากชีวิตของเขา

“ใช่ พี่จะยอมแพ้ แล้วปล่อยให้แพรไปมีชีวิตของแพร”

“งั้นก็ตกลงค่ะ” แพรวายอมรับปาก