ทันทีที่เท้าเขาแตะถึงเมืองไทย ประโยคแรกที่เขาพูดกับคนสนิทก็คือ
“เธออยู่ที่ไหน?”
เจษณะไม่รอพักผ่อนจากการเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลที่ยาวนานถึงหนึ่งวันเต็มๆ ก็รีบสั่งให้มงคลบึ่งรถมาหาคนที่เขาเฝ้าคิดถึงทันที คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าสิ่งที่รอเขาอยู่ตรงหน้าจะเป็นภาพบาดตาบาดใจเขาให้แหว่งเว้าขาดวิ่น เจ็บจนอยากจะกระชากหัวใจออกมาโยนทิ้งไปซะให้รู้แล้วรู้รอด
นี่สินะ... เหตุผลที่ลัลล์นลินไม่เคยคิดถึงเขา ไม่ส่งข้อความหรือคิดจะโทร. หาเขาเลย?
ก็เพราะเธอมัวแต่สนใจคนอื่น แล้วจะมีเวลามาสนใจเขาได้ยังไงล่ะ!
ไฟหึงหวงมอดไหม้แผดเผาหัวใจเขาให้ปวดร้าว มันเจ็บจี๊ดตอนที่เห็นเธออยู่กับผู้ชายคนอื่น แต่เจ็บยิ่งกว่าเมื่อเห็นเธอมอบรอยยิ้มหวานๆ ให้ผู้ชายอื่นที่ไม่ใช่เขา
ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น?
ทำไมเธอจะต้องยิ้มให้รดิศหวานหยดแบบนั้น ในเมื่อเธอเคยมองเขาและยิ้มให้เขาเพียงแค่คนเดียวมาโดยตลอด
จ้องมองหญิงสาวที่หัวเราะเบิกบาน จู่
