รวมเรื่องสั้นแนวนอกใจสามี

นอกใจผัวมั่วคุณหมอ

รวมเรื่องสั้นแนวนอกใจสามี

ตอน นอกใจผัวมั่วคุณหมอ

แสงไฟนีออนสีขาวนวลสว่างไสวไปทั่วโถงทางเดินของโรงพยาบาลรัฐบาลแห่งหนึ่งในตัวเมือง อิม พยาบาลสาววัย 28 ปี ผิวขาวผ่อง ดวงตากลมโตเป็นประกาย เธอสวมชุดฟอร์มพยาบาลสีขาวสะอาดตา รองเท้าผ้าสีขาวคู่เก่งที่เธอใส่เดินมานับไม่ถ้วนบนพื้นกระเบื้องเย็นเฉียบของโรงพยาบาล

ชีวิตของอิมดูเหมือนจะราบรื่น เธอแต่งงานกับโจ วิศวกรหนุ่มที่ขยันทำงานหนัก เขาต้องออกไปคุมงานไซต์ก่อสร้างบ่อยๆ บางครั้งก็ต้องค้างคืนต่างจังหวัด ทำให้ทั้งคู่ไม่ค่อยมีเวลาเจอกันมากนัก

ยิ่งไปกว่านั้น อิมเองก็ต้องเข้าเวรพยาบาลเป็นกะ บางวันเข้าเวรกลางคืน กลับบ้านมาโจก็หลับไปแล้ว หรือบางทีเธอกลับมาตอนเช้า โจก็ออกไปทำงานแต่เช้าตรู่ ทำให้ชีวิตคู่ของพวกเขาเหมือนกำลังเดินสวนทางกัน ความเหงาเริ่มคืบคลานเข้ามาในจิตใจของอิมอย่างช้าๆ

ช่วงพักเบรก อิมนั่งพักที่ห้องพักพยาบาล หยิบแซนด์วิชขึ้นมากินเงียบๆ เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะดังขึ้น ชื่อ "งที่รัก" ปรากฏบนหน้าจอ อิมคลี่ยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะรับสาย

"ฮัลโหลโจ" อิมกรอกเสียงลงไป

"ฮัลโหลที่รัก วันนี้พี่คงกลับดึกนะ พอดีไซต์งานมีปัญหาใหญ่" เสียงของโจฟังดูเหนื่อยล้า แต่ก็ยังคงเต็มไปด้วยความรัก

"ค่ะ...เข้าใจค่ะ โจดูแลตัวเองด้วยนะคะ" อิมตอบกลับไป น้ำเสียงของเธอพยายามให้สดใสที่สุด แต่ในใจกลับรู้สึกว้าเหว่

"คิดถึงนะที่รัก" โจเอ่ย

"ค่ะ...คิดถึงเหมือนกันค่ะ" อิมวางสายโทรศัพท์อย่างแผ่วเบา มองแซนด์วิชในมือที่บัดนี้ดูไร้รสชาติ

ขณะที่อิมกำลังจะลุกขึ้นจากโต๊ะ ประตูห้องพักพยาบาลก็เปิดออก พร้อมกับการปรากฏตัวของชายหนุ่มหน้าตาดี ผิวขาว ผมสีดำสนิท ดวงตาคมกริบ เขาสวมเสื้อกาวน์สีขาวสะอาดตา บ่งบอกว่าเป็นหมอ

"คุณอิมครับ นี่ขนมจากเชียงรายนะครับ ผมเพิ่งกลับมาเลยเอามาฝาก" หมอหนุ่มยื่นถุงขนมเล็กๆ ให้เธอ พร้อมรอยยิ้มที่สดใส

อิมรับถุงขนมมาด้วยความประหลาดใจ "ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ...เพิ่งย้ายมาใหม่ใช่ไหมคะ?"

"ครับ ผมชื่อหมอต้นครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" หมอต้นยิ้มให้เธออีกครั้ง สายตาของเขาจับจ้องมาที่ดวงตาของอิมอย่างไม่ปิดบัง

ทุกวันหลังจากนั้น หมอต้นมักจะหาเรื่องมาคุยกับอิมเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่องทั่วไป หรือแม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เขามักจะซื้อขนม เครื่องดื่ม หรือดอกไม้เล็กๆ น้อยๆ มาฝากเธอแทบทุกวัน ท่าทีของหมอต้นทำให้หัวใจของอิมเริ่มไหวหวั่น ความเหงาที่เคยเกาะกุมอยู่ในใจเริ่มได้รับการเติมเต็มทีละน้อย

ความสัมพันธ์ระหว่างอิมกับหมอต้นค่อยๆ ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ และแนบเนียน ความห่วงใยและคำพูดที่อบอุ่นของหมอต้นเริ่มเข้ามาเติมเต็มช่องว่างในใจของอิมที่เกิดจากความห่างเหินกับสามี เธอเริ่มยิ้มได้กว้างขึ้น หัวเราะบ่อยขึ้น และรู้สึกมีชีวิตชีวามากขึ้น

แต่แล้ว...ในชีวิตของอิมก็มีชายอีกคนหนึ่งที่เข้ามาพัวพัน

วันหนึ่ง ขณะที่อิมกำลังเดินตรวจเยี่ยมผู้ป่วยในวอร์ดพิเศษ สายตาของเธอก็ประสานเข้ากับชายร่างสูงโปร่ง วัยห้าสิบกว่าๆ ใบหน้าคมคาย ดวงตาฉายแววเจ้าเล่ห์ เขาสวมเสื้อเชิ้ตแบรนด์หรูดูภูมิฐาน กำลังยืนคุยกับพยาบาลหน้าเคาน์เตอร์ด้วยท่าทางสบายๆ

"สวัสดีครับคุณอิม" ชายผู้นั้นหันมายิ้มให้เธอเมื่อเห็นว่าอิมเดินเข้ามาใกล้ "ผมอาจารย์หมอภาสครับ ได้ยินชื่อเสียงคุณมานาน วันนี้ได้เจอตัวจริง สวยกว่าที่คิดไว้เยอะเลยนะครับ"

อิมรู้สึกประหลาดใจ อาจารย์หมอภาสคือแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านหัวใจที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ที่ปรึกษาและบริหารโรงพยาบาลเอกชนหลายแห่ง และเป็นที่รู้จักกันในวงการแพทย์ว่าเป็น "เสี่ยสายเปย์"

"สวัสดีค่ะอาจารย์หมอ" อิมยกมือไหว้ด้วยความเคารพ

"ไม่ต้องเรียกอาจารย์หมอหรอกครับ เรียกพี่ภาสเฉยๆ ก็ได้" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่นแต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ "เห็นคุณอิมทำงานหนักทุกวันแบบนี้ ไม่เหนื่อยแย่เหรอครับ"

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา อาจารย์หมอภาสก็เริ่มเข้ามา "ดูแล" อิมเป็นพิเศษ เขามักจะแวะเวียนมาที่วอร์ดของอิมบ่อยขึ้น ชวนคุย ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ และเสนอความช่วยเหลือต่างๆ อย่างไม่ปิดบัง เขาไม่เคยปิดบังว่าชื่นชอบอิม แม้จะรู้ว่าเธอมีสามีแล้วก็ตาม

อาจารย์หมอภาสมักจะใช้คำพูดที่คมคาย หยอกล้อ และชื่นชมความงามของอิมอย่างเปิดเผย ท่าทีของเขาแตกต่างจากหมอต้นที่สุภาพและอ่อนโยน อาจารย์หมอภาสดูร้อนแรงและกล้าได้กล้าเสียมากกว่า

อิมรู้สึกสับสนกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เธอรู้ดีว่าการมีผู้ชายสองคนมาตามจีบในขณะที่เธอก็มีสามีอยู่แล้วนั้นเป็นเรื่องผิด แต่ในขณะเดียวกัน ความรู้สึกเหงาและความต้องการที่จะเป็นที่สนใจก็ทำให้เธอไม่สามารถปฏิเสธ "คำหวาน" ของพวกเขาได้เลย

เธอพยายามเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ไม่กล้าบอกโจสามีของเธอ เพราะกลัวว่าเขาจะโกรธและทะเลาะกัน ความลับที่หนักอึ้งเริ่มกัดกินจิตใจของอิมอย่างช้าๆ

วันหนึ่งหลังเลิกงาน แสงแดดยามบ่ายที่เคยสดใสพลันมืดครึ้ม ท้องฟ้าแปรเปลี่ยนเป็นสีเทาหม่น อิมเดินออกมาจากโรงพยาบาลในชุดฟอร์มพยาบาลสีขาวสะอาดตา แต่เพียงก้าวพ้นประตูหยาดฝนก็เริ่มโปรยปรายลงมาเบาๆ ก่อนจะเทกระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตาในพริบตา

อิมวิ่งฝ่าสายฝนที่เทลงมาอย่างบ้าคลั่ง ชุดพยาบาลสีขาวแนบเนื้อจนเห็นสัดส่วนทุกอย่างชัดเจน ผมเผ้าเปียกชื้นลีบติดใบหน้า เธอรู้สึกหนาวเหน็บจนตัวสั่นไปหมด

ทันใดนั้น รถยนต์คันหรูสีดำก็แล่นเข้ามาจอดเทียบข้างตัวเธอ จู่ๆอาจารย์หมอภาสขับรถออกมาจากโรงบาลพอดี เขาเลี้ยวมาจอดข้างๆอิม ลดกระจกลง ส่งรอยยิ้มอบอุ่นมาให้

"คุณอิม! ขึ้นรถเร็วครับ!" อาจารย์หมอภาสตระโกนแข่งกับเสียงฝน

อิมรีบเปิดประตูรถแล้วกระโดดเข้าไปนั่งอย่างรวดเร็ว เธอหอบหายใจถี่กระชั้น ตัวสั่นเทาด้วยความหนาวเหน็บ

"หนาวแย่เลยนะครับ" อาจารย์หมอภาสพูดด้วยความเป็นห่วง พลางหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กส่งให้ "เช็ดผมก่อนนะครับ"

เขาขับรถพาเธอมายังคาเฟ่เล็กๆที่เปิดอยู่ใกล้โรงพยาบาล ในร้านตกแต่งสีโทนอุ่นและมีกลิ่นกาแฟหอมกรุ่น ทั้งสองนั่งจิบกาแฟร้อนๆ เพื่อคลายความหนาว แต่ร่างของอิมก็ยังคงสั่นเทา

"คุณอิมดูหนาวมากเลยนะครับ" อาจารย์หมอภาสเอ่ยขึ้นอีกครั้ง "ผมมีห้องพักอยู่ที่โรงแรมข้างๆ คาเฟ่นี้พอดี คุณขึ้นไปอาบน้ำอุ่นๆ เปลี่ยนชุด แล้วเช็ดผมให้แห้งก่อนดีไหมครับ เดี๋ยวจะป่วยเอา"

อิมลังเลเล็กน้อย ความรู้สึกผิดต่อโจสามีแล่นปราดเข้ามาในใจ แต่ความหนาวเหน็บที่กัดกินร่างกายก็ทำให้เธอพยักหน้าอย่างจำยอม

อาจารย์หมอภาสพยักหน้าอย่างเข้าใจ เขากางร่มและจูงมืออิมเดินออกจากคาเฟ่ไปยังโรงแรมที่อยู่ติดกัน ห้องพักหรูหราสะอาดสะอ้าน อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ อิมรีบตรงเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำอุ่นให้ไหลลงมาอย่างรวดเร็ว เธอยืนปล่อยให้น้ำอุ่นชะล้างความหนาวเหน็บและความวุ่นวายในจิตใจออกไป

เมื่ออาบน้ำเสร็จ อิมห่อร่างกายด้วยผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ เช็ดผมให้แห้งหมาดๆ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความรู้สึกสดชื่นขึ้นเล็กน้อย

ทันทีที่ก้าวพ้นประตูห้องน้ำ อาจารย์หมอภาสก็โผเข้ามาสวมกอดเธออย่างรวดเร็วและแนบแน่น แขนแกร่งของเขากระชับร่างของอิมไว้แน่น กลิ่นน้ำหอมประจำตัวของเขาโชยมาแตะจมูก

"คุณอิม...ผมอดใจไม่ไหวแล้วจริงๆ" เสียงแหบพร่าของอาจารย์หมอภาสดังอยู่ข้างหู ก่อนที่เขาจะซุกหน้าลงไซร้ซอกคอหอมหวน

ของอิมอย่างหลงใหล จุ๊บ! ๆ ๆ ริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาไล้เลียไปตามผิวเนื้อละเอียด สร้างความรู้สึกเสียวซ่านที่แล่นแปล๊บไปทั่วร่างกาย อิมรู้สึกตัวอ่อนระทวยจนแม้จะอ้าปากพูดก็ไม่มีเรี่ยวแรง

อาจารย์หมอภาสประคองร่างของอิมมายังเตียงนอนกว้างอย่างแผ่วเบา ผ้าขนหนูผืนใหญ่ค่อยๆ คลายตัวออกอย่างช้าๆ เผยให้เห็นเรือนกายอิ่มอวบซ่อนรูปที่ขาวผ่องราวกับหินอ่อน ดวงตาของอาจารย์หมอภาสเป็นประกายวาววับด้วยความปรารถนาที่ไม่อาจเก็บงำได้อีกต่อไป

เขาค่อยๆ ดันเธอลงนอนอย่างนุ่มนวล ก่อนจะโน้มตัวลงเล้าโลมเธอด้วยริมฝีปากและมืออย่างไม่รีรอ ริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาไล้เลียไปทั่วลำคอระหง ซุกไซร้ทรวงอกอวบอิ่ม ดูดดึงยอดอกสีชมพูอ่อนอย่างหิวกระหาย มือหยาบกร้านของเขาบีบเคล้นเฟ้นคลึงเนื้อนุ่มนิ่มอย่างไม่ปราณี

อื้อ! อ๊ะ! อิมครางในลำคอ ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปตามสัมผัสที่เร่าร้อน

อาจารย์หมอภาสเลื่อนริมฝีปากลงต่ำกว่าเดิม จูบไล่ลงมาตามหน้าท้องแบนราบ ก่อนจะมุดหน้าหล่อๆ ลงตรงหว่างขาขาวเนียนของอิม ริมฝีปากร้อนผ่าวและลิ้นสากๆ ของเขาแตะลงบนร่องสาวที่ชุ่มฉ่ำอย่างหื่นกระหาย

แผล๊บ! ๆ ๆ เขาจับขาเรียวของอิมถ่างกว้างออกอย่างรวดเร็ว แล้วใช้ลิ้นปาดเลียร่องชมพูอย่างไม่ปราณี ละเลงไปทั่วกลีบเนื้ออ่อนนุ่มราวกับกำลังลิ้มรสอาหารอันโอชะ

อร๊าย! อร๊ะ! อิมกรีดร้องลั่นด้วยความเสียวซ่านที่ถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรง ร่างกายของเธอบิดเร้าไปมาบนเตียงกว้างอย่างควบคุมไม่ได้ มือเรียวจิกเล็บลงบนผ้าปูที่นอนแน่น ความรู้สึกแปลกใหม่และเร่าร้อนเผาผลาญจิตใจของเธอจนร้อนในอก

อาจารย์หมอภาสผละจากร่องสาวที่ชุ่มฉ่ำของอิม ถอดกางเกงของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นแท่งเอ็นที่แข็งบวมและใหญ่โต เขาคุกเข่าลงระหว่างขาที่ถูกถ่างกว้างของอิม สอดใส่แท่งเอ็นเข้าไปในร่องสาวที่บวมฉ่ำอย่างสดๆ ไร้สิ่งใดกั้นขวาง

อุ๊! โอ๊ย! อิมกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและความรู้สึกคับแน่น อาจารย์หมอภาสไม่รอช้า เขาเริ่มกระแทกสะโพกเข้าออกอย่างเอาเป็นเอาตาย เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นห้อง เสียงครางต่ำและเสียงร้องคำรามของเขาดูสะใจอย่างที่สุด

"อ๊าย! อ๊า!" อิมกรีดร้องระงม ใบหน้าสวยบูดเบี้ยวด้วยความเสียวเกร็ง เธอทั้งรู้สึกกลัว ทั้งเสียวซ่าน และตื่นเต้นไปพร้อมๆ กัน ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปตามแรงกระแทกที่รุนแรงและดิบเถื่อน

ปรั่บ! ๆ ๆ ป๊าบ! ๆ ๆ แรงกระแทกของอาจารย์หมอภาสยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง จนกระทั่งเขากระตุกเกร็ง ปลดปล่อยน้ำรักอุ่นๆ พุ่งลึกเข้าไปในท้องของอิมจนหมดสิ้น อิมกรีดร้องครางกระเส่า ร่างกายชักกระตุก ปลดปล่อยความสุขสมออกมาอย่างรุนแรง ความรู้สึกอิ่มเอมและเหนื่อยอ่อนเข้าครอบงำเธอในที่สุด

อาจารย์หมอภาสซบหน้าลงกับซอกคอหอมกรุ่นของอิม หอบหายใจถี่กระชั้น กลิ่นกายของเขาผสมผสานกับกลิ่นสาบสาวของอิมคลุ้งไปทั่วบริเวณ เขาค่อยๆ ผละออกจากร่างของเธอ ล้มตัวลงนอนข้างๆ แล้วดึงอิมเข้ามากอดแน่น

"คุณอิม...ผมรักคุณ" เสียงแหบพร่าของอาจารย์หมอภาสดังอยู่ข้างหู อิมรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านมาจากร่างกายของเขา

"ผมรักคุณจริงๆ นะ...ผมยินดีจะเป็นผัวน้อยของคุณ...อย่างลับๆ" อาจารย์หมอภาสกระซิบต่อ

"ถ้าคุณตกลง...ผมจะให้เงินเดือนคุณใช้เดือนละสองหมื่น...แล้วเราจะเจอกันอาทิตย์ละครั้งสองครั้งก็พอ...เพราะผมก็มีเมียและลูกอยู่แล้ว"

"เรื่องทั้งหมดนี้จะเป็นความลับระหว่างเราสองคน นะครับอิม"

อิมนอนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของอาจารย์หมอภาส ดวงตาของเธอเหม่อมองเพดาน ความรู้สึกผิดบาปต่อสามีแล่นปราดเข้ามาในใจ แต่ในขณะเดียวกัน ความปรารถนาที่จะเป็นที่รักและได้รับความสุขสมที่สามีไม่สามารถให้ได้ ก็ยังคงวนเวียนอยู่ในจิตใจ