บทที่8 จูบกระชากวิญญาณ >_<
1067 Words
“นายจะเรียกฉันว่าพี่ไม่ได้เลยรึไงภรัณ”
“จะเรียก...ก็ต่อเมื่ออยากฉันเรียก..."
ประโยคที่เขาพูดยังไม่กวนเท่ากับน้ำเสียงที่ฉันได้ยิน ไอ้เด็กนี่มันแสบจริงๆสมแล้วที่เป็นหัวหน้าโจกเพื่อน
“นายไม่กวนประสาทฉัน สักวันจะได้ไหม ?...”
“พี่ไม่มาดื่มด้วยกันหรอครับ ?”
อดัมตะโกนผ่านโทรศัพท์ของภรัณ แต่ประโยคถัดมาของภรัณคือ...
"เสือก！"
น้ำเสียงเรียบนิ่งแต่ปนความดุ
“อ้าว!!!..ไอ้นี่กูเพื่อนมึงนะเว้ย..หวงรึไง ?”
เสียงอดัมสวนกลับ
“เดี๋ยวได้แดกส้นตีนกู！”
“เออๆ หวงเก่ง เชี่ย!!...แต่ปากแข็งนะมึง.”
(ไอ้เด็กพวกนี้ พูดอะไรกัน)
“สรุปจะมาไหม ?..."
หลังจากที่เถียงกันเสร็จภรัณก็ถามฉัน
“ไม่อ่ะ ฉันต้องเตรียมข้าวของย้ายไปอยู่คอนโด”
" อือ "
ฉันพูดตั้งเยอะตอบมาแค่คำเดียว โลกส่วนตัวสูงจังนะไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจะพังกำแพงนั้นเอง
“นายไม่คิดจะมาช่วยฉันย้ายของหรอ?”
"ทำไมฉันต้องไป ?..."
"ก็นายตกลงเป็นแฟนกับฉันแล้ว..นายก็ต้องมาช่วยแฟนย้ายของสิ..."
"อื้อได้ ...ที่ใหนตอนใหนแล้วค่อยบอก"
"..ขอบใจนะ^_^ ทำไมนายน่ารักแบบนี้..."
"..พูดมาก..น่ารำคาญ..."
"เมื่อไหร่นายจะเลิกเป็นคนหงุดหงิดง่ายสักที”
“แค่นี้ก่อนนะ แล้วค่อยส่งโลเคชั่นมา..."
"อื้อ ฉันขี้เกียจจะทะเลาะกับนายแล้ว..."
เช้าวันต่อมา!!!...
หลังจากที่ฉันส่งโลเคชั่นให้หมอนั่น...
เวลาต่อมา ฉันกับภาคินก็ขนของมาถึงหน้าคอนโด... แ้วก็เจอกับนาย'ภรัณ'พอดี...
“อ้าว หวัดดีครับพี่ภรัณ พี่อดัม พวกพี่มาทำอะไรแถวนี้หรอครับ?”
“พี่สาวนายไม่บอกรึไง"
ภรัณถามภาคิน แล้วไอ้น้องชายของฉันมันก็ทำหน้างงๆ
“อ๋อ ลืมบอกนายน่ะ ...เขาจะมาช่วยพี่ย้ายของเข้าห้อง ^_^”
“อ๋อ ครับ "
ผ่านไป 1 ชั่วโมง
“เฮ้อ！เสร็จสักทีขอบคุณนะครับพี่อดัม.”
“เออ!!..ไม่เป็นไร...แล้วไอ้'ภรัณ'มันเสร็จยังวะ มึงโทรถามพี่ลินดาดิ๊ กูขี้เกียจทะเลาะกับมันไม่อยากโทรถามมัน”
“ฮ่าๆๆ...ได้ครับ ..."
“ฮัลโหล ว่าไงภาคิน"
“พี่เก็บของเสร็จหรือยังครับ”
“ยังไม่เสร็จ"
ฉันยังไม่ทันที่จะได้ตอบภาคินกลับไป แต่ไอ้คำว่า'ยังไม่เสร็จ'คือประโยคที่ภรัณพูดแทรกเข้าไปในโทรศัพท์ของฉัน
“อ๋อ !!.. ให้ผมกับพี่อดัมไปช่วยไหม?”
ภาคินถามกลับมา จากนั้นนายภรัณก็แย่งโทรศัพท์ฉันไปคุย ...
“ไม่ต้อง!!..หลายคนวุ่นวายชิบ !!”
“อ้าวมึงจะแรงไปไหนสัส！”
อดัมโวยวายตอบกลับ
“แค่นี้นะ กูขี้เกียจพูด"
ทางนั้นยังไม่ทันที่จะได้ตอบอะไรภรัณก็กดตัดสายทิ้ง
“นี่ !!!..ทำไมนายเป็นคนแบบนี้ ไม่มีมารยาทเอาซะเลย ภรัณ.."
ฉันตอบว่าให้เขาเบาๆก่อนจะแย่งโทรศัพท์คืน
“ทำไม...? อยู่กับฉันสองคน มันจะตายรึไง หรืออยากมีผู้ชายอยู่ด้วยหลายๆคน ชอบว่างั้น?”
(เอ๊ะๆหรือว่าคนน้องจะชอบคนพี่แล้วนะ ออกอาการหวงแบบลืมตัว)
" จิ๊！นายนี่ เป็นเด็กเป็นเล็กดูคำพูดคำจา ..."
“คำก็เด็กสองคำก็เด็ก จะลองดูไซส์น้องชายฉันไหมว่าเวลาที่มันตื่นจะโตแค่ไหนไม่ใช่เด็ก จะได้เลิกพูดว่าเด็กกับฉันสักที จะลองตอนนี้ก็ได้นะ”
“ลองอะไร!!..นายพูดจาให้ดีนะ เด็กบ้า !!..”
“ว้ายยย！นาย อื้อ~”
ภรัณถือโอกาสที่ฉันกำลังอ้าปากด่า ดึงฉันเข้าไปจูบ...เขากัดริมฝีปากของฉันจนรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือด จากนั้นก็ผละออกให้ฉันสูดอากาศ ..แต่ก็แค่แว้บเดียว ทันที่ที่ฉันอ้าปาก เขาก็ประกบริมฝีปากเข้ามาอีก พร้อมกับสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากนุ่มของฉัน อีกทั้งยังดูดดึงเกี่ยวพันลิ้นฉันจนเกิดเสียงดัง จ๊วบๆ...ฉันเผลอเคลิ้มไปกับรถจูบที่แสนเร่าร้อนของเขา ทั้งๆที่มันคือจูบแรกของฉัน
ไม่รู้ว่าจูบเนิ่นนานเท่าไหร่ รู้แต่ว่าตอนนี้ภายในร่างกายของฉัน มันร้อนรุ่มมาก !!!
จากนั้นมือของภรัณก็ไม่อยู่นิ่ง สอดเข้ามาในเสื้อลูบไล้บริเวณเอวของฉันขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วก็ปลดบราเซียร์ออกอย่างไว เเล้วเลื่อนมือมาข้างหน้า ที่สองเต้าของฉัน ตอนนั้นเองฉันได้สติ.!!!..
จึงใช้มือดันเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะฉันไม่มีเรี่ยวแรงจะสู้เขาได้เลย ตอนนี้เขายังจูบฉันอย่างดุเดือดเร่าร้อนเหมือนจูบสูบวิญญาณของฉันยังไงยังงั้น...
เขาใช้มือข้างเดียวของเขา รวบแขนของฉันไว้ทั้งสองข้างยกขึ้นไว้เหนือศีรษะ แล้วก็กดจูบต่อที่รุนแรงกว่าเดิม ...ส่วนมืออีกข้างของเขาก็ขยำเข้าที่หน้าอกที่ไร้บราเซียร์ปกปิดอย่างมันมือ เขาบีบแรงมากจนหนังจะติดกับมือแล้วมั้ง...
“อื้อ1~ภรัณ”
ฉันเผลอครางไปกับเขาด้วย..
>“อืม!!! เสียงเขาครางในลำคอ ก่อนที่จะผละริมฝีปากออก แล้วเลื่อนมาซุกไซร้ที่ซอกคอของฉัน
“อื้อ...อย่ากัดนะมันเจ็บ”
เขาไม่ตอบอะไรแต่หลังจากนั้นเขาก็ถอดชุดของฉันทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดี พร้อมกับถอดเสื้อผ้าตัวเองออกเช่นกัน เผยให้เห็นผิวขาวหัวนมสีชมพู ซิคแพ็คหน้าท้องช่างหน้าหลงไหล ตอนนี้ร่างกายของเราเปลือยเปล่าทั้งคู่ ...
เขาก็ก้มลงมาใช้ปากดูดดึงเต้าทั้งสองข้างของฉัน สลับกันไปมากับมืออีกข้างที่บีบเค้นหน้าอกฉัน เขาดูดดึงหมือนเด็กน้อยหิวนมแม่ก็ไม่ปาน จนเกิดเสียงดังจ๊วบ... จ๊วบ...จ๊วบ
ฉันก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองทำไมถึงยอมเด็กคนนี้ ทั้งๆที่ฉันควรจะโกรธ...
“ทำไม?..พี่ตัวเล็กๆแบบนี้ ถึงซ่อนรูปจังวะ...”
ตอนแรกก็ว่าจะโกรธเขาแต่พอเขาเรียกพี่ ...กลับอ่อนยวบไปหมดอย่าบอกนะว่าฉันหลงรักเด็กคนนี้...ให้ตายเถอะ ทำไมฉันชอบเด็กเลวแบบนี้นะ...
“พี่ครับ !!!..ผมขอได้ไหม ？！”
- Writer
