บทที่7 เป็นแฟนกับฉันนะ !!!...
1011 Words
นี่มันเสียงของ'ภรัณ'หนิ...
“เรื่องเมื่อคืนน่ะฉันจะรับผิดชอบเองเธอตกลงไหม."
เสียงของภรัณพูดเบามาก เหมือนกับพยายามข่มใจ
"....."
“ฉันถามว่า...ตกลงไหม？"
ภรัณเริ่มเสียงดังด้วยความหงุดหงิด
“นายจะมารับผิดชอบทำไมฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย...มีนไม่ได้ร้ายแรงเลย.."
“แต่เธอเป็นผู้หญิงนะ !!!...ยัยบ๊อง"
"....."
ฉันนิ่งไปชั่วครู่
“นี่ !!!...จะให้ฉันรับผิดชอบใช่ไหม?.."
เขายังคงถามย้ำอยู่อย่างนั้น
“เอ่อ!!ฉัน.ก็ได้^_^”
ฉันตอบตกลงแล้วรีบตัดสายทันที
“คนอะไร ?..ทำไมมีอิทธิพลต่อหัวใจฉันขนาดนี้นะ...
ถ้าเป็นแฟนกันจริงๆ...ฉันคงตายวันละหลายรอบต่อวันเพราะหัวใจเต้นรัวขนาดนี้”
กลับมาที่ภรัณ
“จะรีบวางไปไหนวะ!!!."
เขายังคงโวยวายให้ลินดาที่ตัดสายทิ้ง
ฉันรีบโทรหายัยมะนาว.!!! เล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง...
“งื้ออ !!!.จริงหรอแก...แกรู้ไหม?'ภรัณ'คือผู้ชายที่สาวๆใฝ่ฝันอยากจะได้มาครอบครองทั้งนั้น...แต่ก็นั่นแหละได้แค่ฝัน...เพราะภรัณเขาเกลียดผู้หญิงอย่างกับอะไรดี แล้วนี่เขามาขอรับผิดชอบแก ผู้หญิงทั้งมหาลัยคงอิจฉาแกตายเลย...ฮ่าๆๆ”
ยัยมะนาวหัวเราะลั่น
“แกก็เวอร์เกินยัยมะนาว!!!...ฮ่าๆๆ”
ถึงเวลาเลิกเรียนฉันกับยัยมะนาวก็แยกย้ายกันหน้ามหาวิทยาลัย...ในระหว่างที่ฉันรอขึ้นรถเมล์
(ถึงฉันจะเป็นลูกคุณหนูแต่ฉันก็ชอบขึ้นรถเมล์กลับบ้าน..ทำตัวติดดินนะ น่ารักใช่ไหมหล่ะ ^_^ )
สายตาของฉันดันมองเห็นนักเรียนอาชีวะกลุ่มนึง!!!...กำลังเดินมาทางนี้
“นั่นมันพวกนายภรัณหนิ...มาทำอะไรแถวนี้?”
ฉันรีบหลบหน้าเขสอย่างไว...แต่ก็ไม่ทันที่จะหลบพ้น...
'อดัม'ก็ตะโกนเรียกชื่อฉันขึ้นก่อน แถมยังเป็นคนที่บอกนายภรัณให้หันมาทางฉันอีก ฉันจะรออะไรหละรีบกระโดดขึ้นรถเมล์ ก้มหน้าก้มตาหลบนายนั่น แต่...
"นี่ !!!...เธอหนะ.. !!!
เสียงภรัณตะโกนตาหลังมาติดๆ
“ที่คุยกันไว้น่ะ !!!..ฉันตกลงจะรับผิดชอบเธอนะยัยบ๊อง！”
เขาตะโกนท่ามกลางเสียงรถที่วิ่งขวักไขว่บนถนน มันจะได้ยินได้ไง
“ห๊ะ!!!..นายว่าไงนะฉันไม่ได้ยิน”
ฉันตะโกนถามกลับไปเหมือนกัน
“ก็บอกว่าจะรับผิดชอบไง!!..คบกับฉันนะ..!!”
ฉันอ่านปากเขาไม่ออกเลยว่าเขาพูดอะไรกันแน่
“นายพูดดังๆหน่อย...ฉันไม่ได้ยินจริงๆนะ”
“ฉันตกลงจะเป็นแฟนกับเธอ!!!..พอใจยัง พรุ่งนี้มารอฉันที่ป้ายรถเมล์!!.เข้าใจที่ฉันพูดไหม？”
“อือ ได้สิ...นายเขินหรอ?...ทำไมหูนายแดงจัง ^_^ โอ๋โอ๋..เด็กน้อยของฉัน”
“ใครเด็ก ?...ฉันไม่ใช่เด็กน้อยของเธอ！”
“แต่นายก็เด็กนะ!!!...นายเป็นน้องฉันนี่ ”
“ใครอยากเป็นน้องเธอ ！”
“ไอ้สัสภรัณ！ มึงไม่อยากเป็นน้อง...แล้วมึงอยากเป็นอะไร อยากเป็น(ผัว)พี่เขาหรือไง ?...”
อดัมพูดขัดขึ้นมา
“ขี้เสือก!!!..มึงหุบปากเลยไอ้อดัม"
“เออ !!!..ให้กูเสือกหน่อย กูเพื่อนมึงนะไอ้ภรัณ”
สองคนนั้นยังยืนเคียงกันอยู่ตรงป้ายรถเมล์
“งั้น..เอ่อ..ฉันกลับก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันนะ.บ๊ายๆ😊”
เอาอีกแล้ว ฉันเผลอยิ้มให้เขาอีกแล้ว...แล้วเขาจะโกรธฉันหรือเปล่านะ เขายิ่งไม่ชอบรอยยิ้มของฉันอยู่ด้วย
วันถัดมา!!!..
หลังเลิกเรียนฉันกับยัยมะนาว มารอนาย'ภรัณ'ที่ป้ายรถเมล์อย่างที่เขาบอกไปเมื่อวาน แต่ว่ารอนานแล้วก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาหัวคนที่บอกให้มารอ
“นี่แก!!!..ฉันว่าวันนี้เขาไม่มาหรอก มันจะค่ำแล้วนะเรากลับบ้านกันก่อนดีไหม..”
มะนาวถามฉัน มันก็จริงอย่างที่เธอบอก
“อื้อ!!!..มันน่าโมโหชะมัด...นัดฉันไว้เองแต่ไม่มา”
#ที่บ้าน
“หวัดดีค่ะป๊า ม๊า วันนี้ทำไมอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันได้คะ”
“ป๊า ม๊ากำลังปรึกษากันเรื่องให้หนูย้ายไปอยู่คอนโด”
ป๊าหันมาตอบฉัน ทันทีที่ได้ยินว่าย้ายไปอยู่ที่คอนโดฉันถึงกับหูผึ่ง
“จริงหรอคะ?...ดีจังเลยหนูไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหมคะ”
“อยู่ห้องติดกับภาคินหนูโอเคมั้ยลูก?..."
“โอเคค่ะ!!...ขอบคุณป๊ากับม๊านะคะ น่ารักที่สุดเลย ^_^ แล้วนี่ภาคินรู้หรือยังคะ?”
“รู้แล้วจ้ะ อีก 2 วันเตรียมตัวย้ายข้าวของนะ”
ใ๊าบอกฉันพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
“ค่ะ ！”
หลังจากนั้นฉันก็ขึ้นมาบนห้องนอน...จึงตัดสินใจโทรหาภรัณ ไม่นานปลายสายก็รับ
“ฮัลโหล นั่นใคร ？”
เขาถามกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“ฉันเอง !!.."
“ฉันเอง แล้วใครวะ ไม่บอกชื่อจะรู้ไหม"
เสียงเริ่มปนหงุดหงิด
“นี่นายจำเสียงฉันไม่ได้หรอ?.."
“ใครจะไปจำได้วะ "
"ลินดาไง"
“อ๋อ !!!..."
“นายนัดฉันให้มารอที่ป้ายรถเมล์..แล้วทำไมนายไม่มา ประสาทหรือไง?”
“ลืม !!!...ขอโทษ แล้วจะเอายังไง”
“พะ ..พรุ่งนี้นายต้องมาหาฉัน เข้าใจหรือเปล่า?”
“อือ !!!"
ตอบแบบนี้มันน่าโมโหเกินไปไหม
“เป็นเด็กเป็นเล็ก !!!..พูดจากับผู้ใหญ่ไม่มีหางเสียงเลย”
“ใครเด็ก...ฉันโตแล้ว"
เขายังเถียงว่าตัวเองโต แถมยังไม่ยอมรับว่าเป็นน้องฉันอีก ฉันกรอกตามองบนก่อนจะพูดออกมาตามความคิดของตัวเอง
“ชิ !!!..โตแต่ตัวน่ะสิ ”
“อยากลองไหมล่ะ?...ว่าโตแต่ตัวหรือเปล่า?..."
"ทะลึ่ง !!!..."
“แค่นี้ก่อนนะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันจะกินเหล้าต่อ ..."
“อือๆ พรุ่งนี้เจอกัน "
แต่ก่อนที่ฉันจะวางสายเขาก็พูดประโยคหนึ่งขึ้นมา ทำให้ฉันรู้สึกอดกลั้นมาก
“นี่ !! เธอหนะ!!! ไม่อยากมาดื่มด้วยกันหรอ"
“นายจะเรียกฉันว่าพี่ไม่ได้เลยหรอภรัณ"
- Writer
