บทที่29 พ่อมึงมา ..

1071 Words

ลินดา: ทำไมนายทำหน้าแบบนั้น ไม่เอานะอย่างอแงได้ไหม..เเค่ไปเยี่ยมเขาเองนะไม่ได้ไปคนเดียวด้วยไปกับป๊าม๊า..." ภรัณ : งั้นถึงโรงพยาบาลแล้วรายงานด้วย.." ลินดา : ทำไมนายจะจับGPSเลยไหม.." ภรัณ: ผมไม่ติดนะ..ว่าแต่พี่กล้ามั้ย.." ลินดา: ได้สิ..งั้นฉันเปิดตอนนี้เลย..บ๊ายๆ.." ภรัณ: หลังจากส่งลินดาถึงห้อง เขาก็เดินกลับมาห้องตัวเอง แล้วกดต่อสายหาลูกน้องเขาทันที.." มิค: ฮัลโหลครับนาย มีงานอะไรให้ผมทำอีกครับ.." ภรัณ: ลินดาจะไปโรงพยาบาลกับป๊าม๊าเขา ไปเยี่ยมไอ้เชน ฝากมึงช่วยดูแลลินดาแทนกูด้วย..." มิค: ได้ครับนายเดี๋ยวผมจะรายงานให้ทราบเป็นระยะครับ.." ภรัณ: อือ.." ผมหวังว่าป๊ากับม๊าพี่ คงจะไม่ให้พี่นอนเฝ้าไข้ไอ้เชนนะผมจะไม่อยู่เฉยๆแน่พี่ลิน.." กลับมาที่ด้านของลินดา.. ก่อนถึงโรงพยาบาล ลินดาได้ LINE บอกภรัณเป็นที่เรียบร้อย..." ลินดา: สวัสดีเชนเป็นยังไงบ้างดีขึ้นยัง แล้วหมอจะให้กลับวันไหน.แล้วนายรู้ไ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD