บทที่13 ร้องไห้ทั้งคืน
1111 Words
ภรัณ: อือ !! มีอะไรจะคุยอีกไหม ถ้าไม่มีก็ออกไป..รำคาญ.."
พิมพ์: "พี่ภรัณใจร้าย" จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็เดินกระแทกเท้าออกไป...
หลังจากนั้นภรัณ ก็เอามือสองข้างและก็ล็อคกอดเอวฉันไว้...
ลินดา: "นี่นายทำอะไร ปล่อยฉันได้แล้วนะไม่อายคนรึไงดูสิคนมองเยอะแยะแล้ว.."
ภรัณ: ไม่อายอายทำไม อย่าดิ้นดิ๊!! พี่กำลังทำมังกรผมตื่นนะ"
ลินดา:"ไอ้ภรัณคนหื่น คนตั้งเยอะแยะ ยังจะมามีอารมณ์อะไรตอนนี้.."
ภรัณ:"อยู่เฉยๆก่อน รอให้มันสงบแล้วพี่ค่อยลุกเข้าใจไหม.."
ลินดา: อื้อ!! ก็ได้"...
มะนาว: "นี่แกสองคนจะนั่งสิงกันอีกนานไหม เห็นใจคนไม่มีคู่ด้วย"
มะนาวเอ่ยแซวลินดากับภรัณที่นั่งตักกัน ตอนนี้เหลือแต่ ฉันกับภรัณ มะนาว อดัม ส่วนภาคินไปชนแก้วอยู่กับสาวๆโน่นน...
อดัม: "ถ้าพี่ไม่ว่าอะไร อยากจะสิงผมเหมือนพี่ลินก็ได้นะครับ"พี่มะนาว อดัมแซวขึ้น
มะนาว:"ได้หรอ แต่พี่ไม่ชอบเด็กอ่ะ มีแฟนเด็กเขาชอบเอาแต่ใจ" พูดเสร็จมะนาวก็หันมามองภรัณ...
ลินดา: "ฉันเห็นด้วยกับแกนะมะนาว เด็กมันเอาแต่ใจจริงๆ.."
ภรัณ: "ฉันไม่ได้เอาแต่ใจเก่ง แต่เอาเก่งด้วยนะ"ภรัณสวนขึ้น ทำให้ลินดาหยิกที่แขนเขาไปหนึ่งที
ภรัณ:"โอ้ยย!!เจ็บนะ กล้าทำฉันหรอ เดี๋ยวจะโดนดี.."
ลินดา:"กลัวจัง >_< "
ภรัณ:"อยากลองตอนนี้ไหมหละ ได้อยู่นะคนเยอะผมไม่ติด.."
ลินดา:" นายไม่ติดแต่ฉันติด ไอ้เด็กบ้าปล่อยฉันเดี่ยวนี้เลยนะ.."
พูดจบลินดาก็แกะมือของภรัณแล้วลุกออกจากตักของเขาทันที ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ เพราะความเขินอายที่เขาพูดแบบนั้น...
ลินดา: " ฉันว่าคืนนี้เราพอก่อนไหม พรุ่งนี้มีเรียนกลัวลุกไม่ไหว"ลินดาบอกมะนาว
มะนาว:"อื้อ เอาดิ!! กลับห้องกัน ฉันก็เหนื่อยมากแล้ว.."
ภรัณ:"งั้นฉันไปส่ง"ภรัณบอกคนพี่
ลินดา:"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่กลับเองได้!!.."
ภรัณ: "แต่นี่มันดึกแล้วนะอันตรายด้วย..!! ."
ลินดา:"อือ งั้นก็ได้"
ภรัณ:"ไอ้อดัม มึงไปส่งพี่มะนาว เดี๋ยวกูไปส่งลินเอง.."
อดัม:" เออ ได้คร้าบพ่อ ได้ทีสั่งกูเลยนะสัส .."
ินดา:"ฉันโทรบอกภาคินก่อนนะว่าจะกลับแล้ว.."
ภรัณ:"อือ" หลังจากโทรบอกภาคินภรัณก็ขับรถมาส่งลินดา รถของภรัณได้แล่นเข้ามาจอดหน้าคอนโด
ลินดา: "ส่งฉันแค่นี้แหละขอบใจนะที่มาส่ง.."
ภรัณ:"พี่จะไม่ชวนผมขึ้นไปดื่มอะไรหน่อยหรอ อุตส่าห์ขับรถมาส่ง หิวน้ำก็หิวไม่ชวนไปดื่มสักคำเลยหรอ??.."
ลินดา:"อื้อ ก็ได้ ลงมาสิ"
จากนั้นภรัณก็เดินตามลินดาจนมาถึงหน้าห้อง ทันทีที่ลินดาเปิดประตูเข้าไป ภรัณก็ผลักเธอเข้าไปแล้วปิดประตูเสียงดัง ปัง!!..
ลินดา:"นายจะทำอะไร?.."
ภรัณไม่รอช้าเขาก็ดันเธอจนหลังชิดกำแพงห้อง..
ภรัณ:"ก็ผมหิวน้ำไง ขอชิมน้ำหน่อยนะ"
นิดา:"ไม่เอา พี่มีเรียนพรุ่งนี้ วันหลังได้ไหม น๊าาพี่ขอน๊า นะ นะ นะ"
ภรัณ:"แป้ปเดียวเอง นะครับพี่"
ลินดา:"ไม่ได้ นี่ไงถึงบอกไม่ชอบมีแฟนเด็กเพราะชอบเอาแต่ใจ"
ลินดา:"ไม่ได้เอาแต่ใจสักหน่อย แล้วทีหลังไม่ต้องเรียกแฟนเลยนะ"
ลินดา:"ทำไม นายไม่อยากเป็นแฟนฉันหรอ?.."
ภรัณ"เปล่า แต่จะให้เรียกว่าผัวแทน"
ลินดา:"ไอ้เด็กบ้า!!!.. กลับได้แล้ว"
ภรัณ:"งั้นขอจูบหน่อยดิ "
ภรัณไม่รอให้เธอตอบ ภรัณก็กดจูบลงมาที่ริมฝีปากเธอทันที จูบที่แสนหวาน นุ่มนวลละมุนละไมมาก จนลินดาไม่อยากผละจูบออก แต่ต้องดันเขาออกไปเดี๋ยวจะเกินเลยไปอีก แค่นี้ลินดาก็เจ็บจนแทบจะหุบขาเข้าไม่ได้แล้ว ถ้าโดนอีกคงไม่ได้ไปเรียนพอดี
ภรัณ:"งั้นผมกลับก่อนนะ ล็อคห้องดีๆหละ อย่าเปิดให้ใครมั่วๆ"
ลินดา:"นี่!!! ฉันไม่ใช่เด็กๆอนุบาลนะ รู้แล้วน่าารีบไปได้แล้ว.."
ภรัณ:"พี่ไม่ใช่เด็กอนุบาล แต่เป็นเด็กผม"
ลินดา:"ใครเด็กนาย นายตั้งหากเด็กฉัน เด็กน้อยเอ้ย !!.."
ภรัณ: เดี๋ยวพี่จะโดนเด็กเอา อยากลองอีกสักรอบไหม?.."
ลินดา: "ไปได้แล้ว"
ลินดาเปิดประตู แล้วก็ดันเขาออกจากห้อง บ๊ายบาย
ภรัณ:"ฝันดีนะครับ"
ลินดา: "อื้อ ไปได้แล้ว"จากนั้นภรัณก็เดินลงมาจากห้องฉัน ฉันจึงเดินออกมาดูเขาที่ระเบียงห้อง
แต่ก็ต้องเห็นภาพๆนึง ซึ่งมีผู้หญิงคนนึง มายืนคุยกับภรัณตรงข้างรถเขา สักพักผู้หญิงคนนั้นก็สวมกอดกับภรัณ ฉันไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แต่ภรัณก็กอดเขากลับ ฉันรู้สึกจุกๆหน่วงๆที่ใจยังไงไม่รู้
ลินดา: "ภรัณ นายเป็นคนยังไงกันแน่ ฉันคิดถูกหรือผิดที่ตกลงคบกับนาย"
จากนั้น ภรัณกับผู้หญิงคนนั้นก็ขึ้นรถไปด้วยกัน อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง ทำไมฉันอ่อนแอแบบนี้นะ ฉันจึงตัดสินใจโทรหาภรัณ ตู้ดๆๆๆ
ลินดา:"ทำไมนายปิดเครื่อง นายทำอะไรอยู่กันแน่ภรัณ"ฮือๆๆ...
ลินดาเดินกลับมานั่งที่เตียงนอนแล้วนอนร้องไห้ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ จนเผลอหลับไปในที่สุด...
เช้าวันรุ่งขึ้น!!!...
ฉันร้องไห้จนตาบวม เลยต้องใส่แว่นดำไปเรียน พอถึงหน้ามหาลัยยัยมะนาวก็วิ่งเข้ามาหาทันที...
มะนาว:"ไง วันนี้ทำไมใส่แว่นดำมาเรียนคะคุณหนูลินดา ?.."
ลินดา:เปล่า ไม่มีอะไร"
มะนาว:"แกเล่าให้ฉันฟังได้นะ ฉันเพื่อนแกนะเว้ย"
ฉันจึงเล่าเหตุการณ์ให้มะนาวฟังทั้งหมด
พอดีก็มีกลุ่มเด็กอาชีวะเดินมาทางฉันกับมะนาว...
"นั่นไงตัวต้นเหตุมาโน่นแล้ว"มะนาวชี้ไปทางกลุ่มนักเรียนอาชีวะ...
__________
เอาแล้วไง ภรัณนายทำพี่ร้องไห้นะรู้ตัวไหม หรือคนพี่คิดเองเออเองนะ ตอนหน้าต้องมีคนงอนง้อกันแน่ๆ ฝากติดตามด้วยน๊าา
- Writer
