“ทำงานแบบนี้มานานแล้วเหรอครับ” พิชญ์เอ่ยถาม ลึกๆ เขาก็ยังนึกเสียดายที่เธอต้องขายตัว แต่เขาก็ไม่คิดดูถูกอาชีพอะไรของเธอ เธออาจต้องดิ้นรนเพื่อส่งเสียตัวเองเรียนและครอบครัวมีปัญหาทางการเงิน สำหรับเขาแล้วชีวิตทุกคนมีคุณค่าเสมอและเคารพการตัดสินใจของตัวเองเป็นสำคัญ
“ปีกว่าๆ แล้วค่ะ ฝนต้องการเงินส่งเสียตัวเองเรียนน่ะค่ะ” เธอตอบเขาตามตรง
“ครับ” เขารับคำเบาๆ มองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน ต้นฝนรู้สึกอบอุ่นในหัวใจเหลือเกินที่ได้พูดคุยกับผู้ชายตรงหน้า เขาทำให้เธอมั่นคงปลอดภัยและรู้สึกมีคุณค่า ไม่ว่าจะเป็นพนักงาน ทีมงานที่เขาจ้างมาก็ดูรักและเคารพเขาเป็นอันมาก พิชญ์สุภาพและใส่ใจคนอื่นๆ จึงเป็นที่รัก
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จสิ้น ทางทีมงานของพิชญ์ก็มีการคุยงานกับนางแบบอย่างละเอียด สำหรับสถานที่ถ่ายทำนั้นพิชญ์เป็นคนเลือกด้วยตัวเอง เขามีวิวสวยๆ เอาไว้ให้นางแบบของตัวเอง สำหรับปฏิทินทั้งสิบสองเดือนที่ต่างกันออก
