เล่ห์รักคุณหมอศัลฯ

บทที่ 2 One Night Stand

บทที่ 2 One Night Stand

"นอนกับฉันคืนนี้ คิดเท่าไหร่"

ปฐพีละสายตาจากสมาร์ตโฟนแล้วหันขวับไปมองหญิงสาวที่นั่งลงข้างตัวเขาอย่างถือวิสาสะทันที เขาเอนตัวออกห่างเธอเล็กน้อยเพราะตอนนี้เธอนั่งชิดเขามาก อีกทั้งในจังหวะที่เขาหันหน้าไปมองจมูกของเขาก็เฉียดแก้มเธอไปเพียงนิดเดียว

เขาใช้สายตานิ่งเรียบมองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจดเท้า และไล่สายตาขึ้นมามองเรียวขาเนียนที่โผล่พ้นชุดเดรสรัดรูปสีแดงเพลิงที่เธอสวมใส่ เขาจะไม่สนใจขาเธอเลยสักนิด หากตอนนี้เธอไม่ได้ยกมันขึ้นมาเกยเบียดตักของเขา

ศัลยแพทย์หนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันนิดๆ ดึงสายตาขึ้นมามองหน้าเธอด้วยความไม่พอใจอย่างชัดเจน เธอเป็นผู้หญิงประเภทไหนกัน หน้าตาก็ดี ทำไมถึงได้กล้าเข้าหาผู้ชายด้วยวิธีถึงเนื้อถึงตัวเช่นนี้ แถมยังมาถามซื้อผู้ชายไปนอนด้วยอีกต่างหาก

"ว่าไง คิดเท่าไหร่" เมื่อเห็นว่าเขาไม่พูดอะไร จิราวดีจึงถามต่อ ถึงแม้สีหน้าเธอจะดูปกติ ดูไม่ได้สึกรู้สาอะไรกับการกระทำของตนเอง แต่ใครจะรู้ว่าในใจเธอตอนนี้มันแทบจะระเบิด เกิดมาจนอายุยี่สิบเจ็ดปี เพิ่งจะเคยทำตัวก๋ากั่นถามซื้อผู้ชายไปนอนด้วยครั้งแรกนี่แหละ

แต่กระนั้นยังไงเธอก็ต้องไปต่อ "เรียกมาเลย ฉันจ่ายได้ไม่อั้น"

"ทำบ่อย?" เขาถามพลางจ้องหน้าเธออย่างไม่วางตา แววตาดุๆ ส่อความไม่พอใจของเขาทำเธอเริ่มใจฝ่อ ความกล้าหดหายไปทีละนิดๆ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องรู้สึกกลัวสายตาของเขาด้วย

"หมายถึงอะไร" หญิงสาวทำใจดีสู้เสือตอบกลับไป ก็เธอไม่เข้าใจจริงๆ นี่นาว่าเขาหมายถึงอะไร

"หมายถึงทำแบบนี้บ่อยใช่ไหม" เขาขยายความอีกนิด พร้อมก้มมองขาเธอที่เบียดเขาอยู่ เพื่อสื่อให้เธอรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร

"จริงๆ ไม่เคยทำ ครั้งนี้ครั้งแรก" จิราวดียักไหล่ แล้วตัดสินใจบอกเขาไปตามตรง เมื่อเห็นเขาเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ ท่าทางเหมือนไม่เชื่อที่เธอบอก เธอจึงพูดต่อ "ก็เห็นคุณไม่สนใจฉัน ฉันก็เลยหาวิธีทำให้คุณสนใจฉันไง"

"ด้วยการถามซื้อผม?"

"อือฮึ ถ้ามันทำให้คุณยอมนอนกับฉันคืนนี้ ฉันก็ยอมจ่าย"

ศัลยแพทย์หนุ่มไม่สนใจ เขาโน้มตัวไปข้างหน้า หยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกจนหมดแก้ว ก่อนจะวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะตามเดิม

ทำราวกับไม่มีใครนั่งอยู่ตรงนี้นอกจากเขา และท่าทางเมินเฉยของเขาทำให้จิราวดีต้องถามขึ้นมาอีกครั้ง

"สรุปยังไงเนี่ย คืนนี้คุณจะไปนอนกับฉันไหม"

"ทำไมทำตัวแบบนี้" คำถามเรียบนิ่งของเขาทำให้ใจจิราวดีเริ่มแกว่ง รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ทำไมเธอต้องเป็นแบบนี้ด้วยเนี่ย ที่สำคัญเธอไม่เคยกลัวใครมาก่อน แล้วทำไมต้องมากลัวเขาด้วย

"แล้วถ้าบอกว่าไม่…จะทำยังไง" ศัลยแพทย์หนุ่มหมายถึงถ้าคืนนี้เขาไม่ไปนอนกับเธอ เธอจะทำยังไงต่อไป

"กะ…ก็ไม่ทำไง ก็แค่ไปหาคนอื่น" หญิงสาวบอกเสียงติดสั่น

แต่ก็ยังทำใจกล้าตอบเขาไป โจทย์ของเธอในคืนนี้ก็คือต้องหาใครก็ได้ไปนอนด้วยและมอบครั้งแรกให้กับคนคนนั้นเพื่อเปิดประสบการณ์ ถ้าเขาไม่ยอมไปกับเธอคืนนี้ เธอก็แค่ไปหาผู้ชายคนใหม่ ส่วนเขานั้นเป็นแค่คนที่เธอรู้สึกถูกใจและเพื่อนของเธอท้าทายมาก็แค่นั้น

"งั้นก็ตกลง ผมจะไปกับคุณ"

จิราวดีรู้สึกตกใจนิดหน่อย พลางมองหน้าเขาด้วยความไม่เข้าใจระคนงุนงง ก่อนหน้านี้เหมือนจะเล่นตัว ไม่สิ! ก่อนหน้านี้เหมือนเขาจะไม่ยอมไปกับเธอเลยด้วยซ้ำ ทำไมบทจะง่ายถึงได้ง่ายขนาดนี้ล่ะ

แต่ก็เอาเถอะ ง่ายๆ แบบนี้ก็ดีแล้ว เพราะด่านต่อไปมันคงยากกว่านี้อีกเยอะ…สำหรับเธอ

ปฐพีลุกยืนขึ้นเต็มความสูง ล้วงกระเป๋าแล้วส่งบัตรเครดิตให้พนักงานแล้วบอกต่อว่าถ้าเพื่อนเขามา ให้บอกว่าเขากลับไปแล้ว

ก่อนจะปรายตามองเธอที่ยืนเก้งๆ กังๆ เพราะเริ่มทำตัวไม่ถูก

"ตามออกมาแล้วกัน" บอกจบเขาก็สาวเท้าเดินนำเธอออกไปหน้าร้านทันที

จิราวดีมองไปยังแก๊งเพื่อนที่ยังคงมองมา หยิบสมาร์ตโฟนของตัวเองออกมา พิมพ์ข้อความส่งเข้าไปในกลุ่มแชตบอกว่า ‘สำเร็จ!’ ก่อนจะยกมือขึ้นทำสัญลักษณ์โอเคพร้อมขยิบตาไปให้ ยืนยันว่าคืนนี้ศัลยแพทย์หน้าหล่อคนนั้นต้องตกเป็นของเธอแน่นอน

ท่าทางที่เธอแสดงออกไปนั้นอาจจะดูมั่นใจ ไร้แววกังวล ทว่าใครจะรู้ว่าเธอต้องเก็บอาการแค่ไหน ขณะที่เธอก้าวเท้าตามเขาออกไป หัวใจเธอก็เต้นโครมครามและยิ่งเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเดินมาจนถึงลานจอดรถ ได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆ ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ แต่ถามไปก็เท่านั้นแหละ มาถึงขนาดนี้แล้วเธอคงไม่เปลี่ยนใจแล้วล่ะ

"ไปที่คอนโดฯ ผมละกัน" เขาหันมาบอกเมื่อเดินมาถึงรถ BMW สีขาวของเขา

"มะ…ไม่ไปโรงแรมล่ะ" เธอถามพลางพยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น อันที่จริงเธอไม่มีปัญหาหรอก ไม่ว่าจะเป็นคอนโดฯ หรือโรงแรมก็ได้ทั้งนั้น แต่ที่ถามก็เพราะอยากชวนเขาคุย เพื่อลดความประหม่าของตัวเองลงหน่อยก็เท่านั้น

"ผมไม่ชอบโรงแรม" เขาให้เหตุผลแค่นั้น ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่งแล้วกดปุ่มสตาร์ตรถทันที ส่วนจิราวดีก็เปิดประตูอีกฝั่งแล้วขึ้นไปนั่งข้างเขาเงียบๆ ปฐพีปรายตามองเธอที่นั่งตัวแข็งทื่อแวบหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนเกียร์แล้วออกรถทันที

"คุณ" นั่งเงียบมาได้สักพักใหญ่ๆ จิราวดีก็ตัดสินใจเรียกคนที่กำลังขับรถอยู่ ปฐพีเหลือบมองเธอเล็กน้องพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น รอฟังว่าเธอจะพูดอะไร "เอ่อ…ช่วยแวะร้านสะดวกซื้อให้หน่อยได้ไหม"

"จะซื้ออะไร"

"คือ…ฉันจะซื้ออะไรไปดื่มสักหน่อยอะ" โดยปกติแล้วจิราวดีเรียกได้ว่าเป็นคนที่มีความมั่นใจสูง และกล้าได้กล้าเสียในระดับหนึ่ง

แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอเป็นอะไร แค่เขาปรายตาดุๆ มามองเธอก็เกิดอาการที่เรียกว่า ‘หงอ’ ขึ้นมาเสียดื้อๆ

เธอเคยเดตกับผู้ชายมาก็หลายคน เคยอยู่กับคู่เดตสองต่อสองก็หลายครั้ง แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่ทำให้เธอรู้สึกประหม่าเท่าครั้งนี้เลย

เธอจึงคิดว่าควรหาอะไรไปดื่มเพื่อเรียกความกล้าสักหน่อยคงดี

ปฐพีรู้ว่าหญิงสาวหมายถึงเครื่องดื่มประเภทไหน เขาเหลือบมองนาฬิกาหน้ารถแวบหนึ่ง เมื่อเห็นว่ายังอยู่ในเวลาที่สามารถซื้อได้

เขาก็เบี่ยงรถออกเลนซ้ายแล้วจอดหน้าร้านสะดวกซื้อเพื่อให้หญิงสาวลงไปซื้อเครื่องดื่มที่เธอต้องการ ส่วนเขานั้นนั่งรออยู่ในรถ