เล่ห์รักคุณหมอศัลฯ

บทที่ 2 One Night Stand 2

One Night Stand

"อันไหนนะ…" จิราวดีพึมพำกับตัวเองเบาๆ อยู่หน้าเคาน์เตอร์คิดเงิน พลางมองไปที่กล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่วางเรียงรายกันอยู่ตรงหน้า เธอไม่แน่ใจว่ายี่ห้อไหนดี และไม่แน่ใจว่าเขา…ไซซ์ไหน

เมื่อตัดสินใจไม่ได้จิราวดีก็เลือกหยิบกล่องที่แพงที่สุดมาสามสี่กล่องคละยี่ห้อ ส่งให้พนักงานคิดเงินพร้อมกับเครื่องดื่มของเธอ เอาไปให้เขาเลือกเองแล้วกันว่ายี่ห้อไหนดี ส่วนเรื่องไซซ์ เอิ่ม…ก็คงเป็นไซซ์มาตรฐานชายไทยแหละมั้ง อันที่จริงเรื่องการป้องกันแบบนี้มันควรจะเป็นฝ่ายชายที่ต้องเป็นคนเตรียมการมากกว่า แต่ช่างเถอะ Safety First ปลอดภัยไว้ก่อนละกัน

"อะไร" ปฐพีถามขึ้นเมื่อจิราวดีเปิดประตูเข้ามานั่งบนรถ

หญิงสาวมองตามสายตาของเขา ก้มมองมือตัวเองที่ถือกล่องสี่เหลี่ยม

สีดำ สีเงิน สีแดง สีน้ำเงินอยู่สี่กล่อง ก็ร้านสะดวกซื้อเขางดแจกถุงมา

สักพักแล้ว และเธอก็เห็นว่าของมีแค่ไม่กี่ชิ้นเอง เลยไม่ได้ซื้อถุงที่เขามีขายใส่ของออกมา ก็เดินถือมันออกมาโทงๆ อย่างที่เขาเห็นนี่แหละ

"นี่น่ะเหรอ?" เธอชูสิ่งที่อยู่ในมือให้เขาดู "ถุงยางอนามัยไง เอ่อ…ฉันไม่รู้ว่ายี่ห้อไหนมันดีเพราะปกติไม่ได้ซื้อ แล้วก็ไม่รู้ว่าคุณ อืม…ไซซ์ไหน ก็เลยคละๆ กันมา คุณก็เลือกเองแล้วกันว่าจะใช้อะ…อันไหน" เสียงของจิราวดีขาดหายไปในตอนท้าย เนื่องจากถูกคนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยปรายตาดุๆ มามองอีกแล้ว อะไรเล่า! แค่อธิบายให้ฟังแถมยังซื้อมาให้ใช้ ทำไมต้องใช้สายตาดุกันด้วยเนี่ย

"แก้วอยู่ในครัว น้ำแข็งอยู่ในตู้เย็น" เขาเอ่ยบอกเมื่อเปิดประตูให้เธอเข้ามาในห้อง ก่อนที่เขาจะเดินแยกเข้าไปในห้องนอนที่อยู่อีกฝั่ง

จิราวดีมองตามแผ่นหลังเขาครู่หนึ่ง ก่อนจะดึงสายตาตัวเองกลับมาแล้วเริ่มสอดส่องไปรอบๆ เริ่มเดินสำรวจห้องเขาเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่เนี้ยบมากหรือว่าห้องเพิ่งถูกทำความสะอาดไปก็ไม่รู้ เพราะตอนนี้ห้องเขาสะอาดมาก ฝุ่นสักนิดก็ไม่มีให้เห็น ข้าวของทุกอย่างถูกจัดไว้เป็นระเบียบ อ้อ แต่มีหนังสือภาษาอังกฤษมีรูปกระดูก

รูปกะโหลก และรูปสมองวางอยู่โต๊ะหน้าทีวีสี่ห้าเล่มพร้อมกับแว่นสายตา คงจะอ่านแล้วตั้งใจวางทิ้งไว้กระมัง เอาเป็นว่า…ช่างเขาเถอะ

หญิงสาววางขวดเครื่องดื่มที่ถืออยู่ลงบนโต๊ะหน้าทีวี แล้วเดินเข้าไปในครัว หยิบแก้วออกมาสองใบเผื่อเขาดื่มด้วย ก่อนจะสอดส่องสายตาหาถังมาใส่น้ำแข็ง แอบหนีบเอาโซดาและน้ำเปล่าที่อยู่ในตู้เย็นของเขาออกมาด้วย จากนั้นก็ยกออกมานั่งดื่มรอเขาอยู่ที่โต๊ะหน้าทีวี

เธอเลือกนั่งพับเพียบลงกับพื้นพรหม เพราะนั่งแล้วระดับมันพอดีกับโต๊ะ ไม่ต้องโน้มตัวเยอะ

เมื่อนั่งได้ที่แล้ว เธอก็จัดการเทเครื่องดื่มใส่แก้วแล้วยกขึ้นดื่มทันที ดื่มก่อน เมาก่อน กล้าก่อนละวะ แต่เธอจะไม่ดื่มให้เมา กะดื่มเอาแค่กรึ่มๆ มึนๆ ก็พอ เพราะเธออยากรู้ว่าความรู้สึกตอนมีเซ็กซ์มันเป็นยังไง จะได้เอาไปเล่าให้เพื่อนฟังได้ ถ้าไม่มีอะไรไปเล่า เดี๋ยวมิชชันคืนนี้จะไม่คอมพลีต

นั่งดื่มคนเดียวไปสักพัก กลิ่นสบู่อาบน้ำหอมๆ ก็ลอยมาปะทะจมูก เธอหันไปมองตามกลิ่นก็เห็นคนที่หายเข้าไปในห้องเมื่อกี้เดินเข้ามานั่งที่โซฟาใกล้ๆ เธอที่นั่งพับเพียบอยู่บนพื้นพรหม แต่ไม่ได้ขยับเข้ามาชิด ที่หายเข้าห้องไปเมื่อกี้ ไปอาบน้ำมานี่เอง ก็ว่าอยู่หายไปนานจัง

จิราวดีมองสำรวจเขาครู่หนึ่ง ตอนนี้เขาอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาว กางเกงวอร์มขายาวสีเทา เป็นชุดธรรมดาที่ใครๆ ก็ใส่กัน แต่ทำไมพอมาอยู่บนตัวเขาแล้วดูดีจัง แต่ก็…

เอิ่ม…สภาพพร้อมนอนมากอะ

"จะอาบน้ำไหม" เขาถามพร้อมหยิบแว่นตาและหนังสือขึ้นมาแล้วเอาไปวางไว้ที่อื่น เพราะกลัวเธอจะทำน้ำหกใส่

"รังเกียจหรือเปล่า ถ้าไม่อาบ" ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากอาบน้ำหรอก แต่ถ้าอาบก็ต้องทาพวกสกินแคร์บำรุงผิวต่างๆ ด้วย ซึ่งตอนนี้เธอไม่มี เลยเลือกที่จะไม่อาบดีกว่า

"ก็ตามใจ"

"อือ รอแป๊ปนะ ใกล้แล้วล่ะ" เธอหมายถึง ใกล้จะมึนแล้วล่ะ

จะว่าไปเหล้าที่เธอซื้อมาก็แรงใช้ได้เลย ดื่มไปไม่กี่แก้วก็รู้สึกมึนๆ แล้วอะ

"ดื่มด้วยไหม" เธอเงยหน้าขึ้นมามองเขาแล้วถามพร้อมกับบุ้ยหน้าไปยังแก้วที่เปล่าวางอยู่ข้างๆ ถังน้ำแข็ง

ปฐพีไม่ตอบอะไร เขายืดตัวไปหยิบน้ำแข็งใส่แก้วหนึ่งก้อนแล้วเทเหล้าเพียวๆ ลงไป ก่อนจะโคลงแก้วเล็กน้อย จากนั้นก็ยกขึ้นไปกระดกดื่มรวดเดียวหมด

"ดื่มเก่งอะ จะไม่เมาแย่เหรอ" เธอถามเขายิ้มๆ ได้ยินมาว่าเวลาผู้ชายเมา ‘ไอ้นั่น’ จะไม่ทำงาน น่าจะจริงนะ เพราะเพื่อนหลายคนเธอยืนยันมาแบบนั้น แต่ไม่รู้ว่าเขาจะเป็นหนึ่งในนั้นหรือเปล่า

"ทำไมถึงอยากนอนกับผม" ปฐพีไม่ตอบคำถามไร้สาระของเธอ แต่ถามเธอกลับไปในสิ่งที่เขาอยากรู้

"ต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ อยากนอนก็คืออยากนอนไง" จิราวดีที่เริ่มมึนแล้วตอบเขาออกไป ไม่ได้รู้สึกกลัวสายตาดุๆ ของเขาเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว "ต้องถามว่าทำไมฉันถึงเลือกคุณ"

"แล้วทำไมถึงเลือกผม"

"เพื่อนท้ามา" ปฐพีมองหน้าเธอนิ่งๆ จิราวดียกแก้วตัวเองขึ้นมาดื่มอีกสองอึกใหญ่ๆ แล้วเล่าต่อ "เพื่อนฉันอะ สวยมากเลยนะ แต่มันบอกว่าเคยถูกคุณปฏิเสธ"

"ใคร"

"คุณไม่ต้องรู้หรอก เอาเป็นว่าฉันถูกเพื่อนท้ามา ป่านนี้คงร้องกรี๊ดกันลั่นแล้วมั้งที่ฉันสอยคุณมาได้" จิราวดีหัวเราะออกมานิดหน่อย เอาจริงๆ ก็งงเหมือนกันที่เขายอมมากับเธอง่ายๆ

"แล้วจะไม่มีปัญหากับเพื่อน?"

"โอ๊ย เรื่องเล็กน้อยมาก อีกอย่างเพื่อนฉันมันไม่ได้จริงจังอะไรขนาดนั้นหรอก มันแค่เสียหน้าที่ถูกคุณปฏิเสธ เลยส่งฉันมาแทนนี่ไง"

ว่าจบเธอก็ยกแก้วขึ้นมากระดกอีกจนหมดแก้ว ก่อนจะเทเหล้าแล้วผสมลงไปใหม่ คราวนี้เข้มกว่าเดิม เพราะคิดว่าคงเป็นแก้วสุดท้ายแล้วล่ะ

"อ้อ แล้วคุณเป็นแฟนกับยายเลม่อนเน่าเหรอ" เธอถามในสิ่งที่เธอเพิ่งนึกขึ้นมาได้ ดีเลย เพราะถ้าเขาเป็นแฟนกับยายนั่นจริงๆ เธอก็จะถือโอกาสนี้แก้แค้นไปด้วยเลย ชอบแย่งของคนอื่นดีนัก

"เลม่อนเน่า ใคร?" ปฐพีขมวดคิ้วนิดหน่อย เพราะไม่รู้จักคนที่

จิราวดีพูดถึง จิราวดียกแก้วตัวเองขึ้นมาจิบแล้วนิ่วหน้าเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่ามันเข้มเกินไป แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่เพิ่มโซดาหรือน้ำเปล่าลงไปแต่อย่างใด

"ลืมไป เลม่อนเน่านั่นคือฉายา ฉันหมายถึงยายมะนาวน่ะ"

เมื่อเห็นว่าปฐพีพยักหน้ารับรู้ เป็นอันว่าเขารู้จักยายนั่น เธอจึงถามต่อทันที "คุณเป็นแฟนกับยายนั่นเหรอ"

"ใครบอก"

"ก็ไม่มีใครบอกหรอก แล้วสรุปว่าใช่หรือไม่ใช่" เธอถามย้ำหาข้อสรุป มองหน้าเขาอย่างรอคำตอบ

"ไม่ใช่"

เซ็ง…คิดว่าจะได้เอาคืนยายนั่นสักหน่อย แต่ช่างเรื่องของยายนั่นก่อนแล้วกัน เพราะตอนนี้เธอต้องตกลงเรื่องคืนนี้ระหว่างเธอกับเขาก่อน

"งั้นเรามาตกลงเรื่องระหว่างเราหน่อยดีไหม"

"ว่ามาสิ" ปฐพีคลึงแก้วในมือเล่น รอว่าเธอจะตกลงอะไรกับเขา

"คุณมีแฟนไหม" ชายหนุ่มส่ายหน้าเป็นคำตอบ จิราวดีพยักหน้ารับแล้วพูดขึ้น "ก็ดี"

"แต่ผมมีว่าที่คู่หมั้นแล้ว" คราวนี้จิราวดีถึงกับเลิกคิ้วขึ้นหนึ่งข้าง ไม่มีแฟนแต่มีว่าที่คู่หมั้นเนี่ยนะ "แต่ผมคิดว่าคงไม่ได้หมั้นแล้วล่ะ น่าจะได้แต่งเลย"

"อะไรของคุณเนี่ย ไม่มีแฟนแต่กำลังจะแต่งงาน" จิราวดีว่าอย่างขำๆ พลางส่ายหน้าเบาๆ เธอเองก็ไม่ค่อยเข้าใจที่เขาพูดนักหรอก "แต่ฉันขอบอกคุณเอาไว้เลยนะว่า ถึงแม้ว่าคุณจะอยู่ในสถานะที่กำลังจะแต่งงาน ฉันก็ไม่รู้สึกผิดหรอก ยังไงคืนนี้เรื่องของเราก็จะดำเนินต่อไป"

"ผมก็ไม่ได้ซีเรียส" ปฐพียักไหล่บอกอย่างชิลล์ๆ ก่อนที่หญิงสาวจะเปลี่ยนมาจ้องเขาด้วยแววตาจริงจัง

"ข้อตกลงของฉันมีเพียงข้อเดียวเท่านั้น"

"ก็ว่ามาสิ"

"หลังจากคืนนี้ผ่านพ้นไป…ทุกอย่างคือจบ"

"?"

"ฉันไม่รู้จักคุณ คุณไม่รู้จักกัน และเราไม่เคยเจอกันที่ไหนมาก่อน ตกลงไหม" หญิงสาวจ้องหน้าเขาอย่างรอคำตอบ

"ถ้าคุณทำได้ ผมก็ไม่มีปัญหา"