คนนั้นเขาเหมาะสมกับฉลามทุกอย่าง

1150 Words

ฉันเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ไม่อยากจะเห็นภาพของเขาที่มีผู้หญิงอีกคนยืนข้างกาย ในใจได้แต่ถาม เพราะอะไร ทำไม ในเมื่อเขารู้ว่าฉันรัก แต่เขาก็ยังพาผู้หญิงคนอื่นมาย้ำยีหัวใจฉัน เขาจะใจร้ายกับฉันไปถึงไหน... “เออ…ขะ…ขอโทษนะคะ พอดีนับไม่รู้ว่าเจ้ามีแขก…” เสียงของนับดาวเบาราวกระซิบ ใบหน้าแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด สายตาก็เลื่อนลอยไปที่ปลายเท้าตัวเองอย่างเลิ่กลั่ก ไม่กล้าสบตาใครแม้แต่น้อย ท่าทางเหมือนคนที่อยากหายตัวไปจากตรงนั้นเสียเดี๋ยวนั้น “……” พี่อาทิตย์เงียบสนิท ไม่เอื้อนเอ่ยคำใดออกมาแม้แต่คำเดียว เขาเพียงแค่เบือนหน้าหนีไปอีกทาง แววตาคล้ายเก็บงำบางอย่างไว้อย่างแน่นหนา ความนิ่งของเขายิ่งทำให้อากาศในห้องดูหนักอึ้งกว่าที่ควรจะเป็น นับดาวเองก็ชะงักงัน รอยยิ้มจาง ๆ ที่ติดอยู่บนใบหน้าหายไป เหลือเพียงความประหม่าและสับสนในแววตา “ไม่เป็นไร” เสียงของเจ้าดังขึ้นมาเบา ๆ แต่ชัดเจน “นี่พี่อาทิตย์ พี่ชายของเจ้าเอง...”นับดาวเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ดวงตากระพริบถี่อย่างพยายามรวบรวมสติ “อ่อ...อ๋อ...อืม...” เธอพยักหน้ารับเบา ๆ เสียงตอบคล้ายจะหลุดออกมาอย่างไม่ตั้งใจ ทั้งที่ในใจยังเต็มไปด้วยคำถาม และความรู้สึกบางอย่างที่อธิบายไม่ถูก ฉันสังเกตเห็นสายตาของพี่อาทิตย์ที่แอบชำเลืองมองนับดาว มันเหมือนสองคนนี้มีอะไรมากกว่าคนรู้จักโดยทั่วไป แต่นับดาวเองก็ไม่กล้ามองสบตาตอบ เธอเลือกที่จะเดินมาหาฉัน และชวนฉันพูดคุยตามปกติอย่างที่เธอชอบทำ "เป็นไงบ้าง เราได้ยินอาจารย์บอกว่าเจ้าประสบอุบัติเหตุต้องนอนโรงพยาบาลหลายคืน เราเป็นห่วง เลยแวะมาดูซะหน่อย.... "อาจารย์ ?? ฉันทำหน้างุนงง อาจารย์รู้ได้ยังไงว่าฉันนอนโรงพยาบาล เรื่องนี้ฉันยังไม่ได้เอ่ยกับใครเลยด้วยซ้ำ หรือจะเป็นพี่อาทิตย์ที่แจ้งลาอาจารย์ให้... "อืม..อาจารย์ยังฝากบอกว่าให้เจ้าหายดีแล้วค่อยกลับไปเรียน... "อ่อ....ฝากขอบพระคุณอาจารย์ด้วยนะ ฉันที่เหลือบตาไปมองสองคนที่ไม่พูดไม่จาอะไร ฉลามเอามือทั้งสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเองเอาไว้ ส่วนผู้หญิงที่อยู่ข้างกายที่ยืนเคียงข้างเขาก็หันมายิ้มให้ฉัน เธอดูสวย ดูดี และดูเหมือนจะอัธยาศัยดีเอามากๆ "อ่อ..ลืมแนะนำ...นี่พี่จีน่า..แฟนพี่ชายเรา.. ฉันถึงกับสะอึกกับสถานะที่นับดาวแนะนำเธอคนนั้น แปลว่าสองคนนี้คบกันจริงๆแล้วสินะ... "สวัสดีจ้ะ..พี่ชื่อจีน่านะคะ....เป็นเพื่อนฉลาม น้องนับก็พูดเกินไป..... "สวัสดีค่ะ... ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้ฉันด้วยสายตาแห่งความจริงใจ ฉันเองก็พยายามจะยิ้มตอบ เพราะเธอดีแบบนี้สินะ ฉลามถึงไม่เคยลืมเธอได้เลยสักครั้ง... "...พี่ฉลาม...ไม่คิดจะทักทายเพื่อนน้องหน่อยเหรอ ไหนๆก็มาแล้ว "............. "มันคงไม่อยากทักทายหรอก...ไม่ได้รู้จักกันสักหน่อย : พี่อาทิตย์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะจ้องหน้าฉลามอย่างไม่ลดละ... "นั่นสิ...แค่คนรู้จักทั่วๆไป ไม่เห็นมีความจำเป็นที่จะต้องทัก... : ทั้งสองมองหน้ากันไม่มีใครยอมใคร "......... "..มึง..! พี่อาทิตย์ขบกรามแน่น ดีหน่อยที่ฉันคว้าแขนเขาเอาไว้ และส่งสายตาขอร้องอย่าให้เขาทำร้ายคนตรงหน้า... "......หึ.. !... เลวขนาดนี้ ยังอยากปกป้องมันอีก.... : พี่อาทิตย์พูดออกมาเบาๆ ก่อนจะหันหลังให้เพื่อสงบสติอารมณ์ "ขอบใจนับกับพี่ชายมากนะ ที่อุตส่าห์สละเวลาแวะมาเยี่ยมเจ้า...อีกเดี๋ยวคุณหมอก็คงจะเข้ามาตรวจแล้ว... "อ่อ...งั้นเดี๋ยวเราขอตัวกลับเลยละกัน ครอบครัวเรามีนัดทานข้าวกับครอบครัวพี่จีน่าพอดี นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาล่ะ "อืม...ขอบใจอีกครั้งนะ ฉันพยายามยิ้มให้นับดาว ถึงแม้ความรู้สึกข้างในมันเจ็บปวดจนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวแล้วก็ตาม แวบหนึ่งฉันแอบหันไปมองหน้าฉลาม เขายังคงเฉยเมย ทำเหมือนกับว่าเราสองคนไม่เคยรู้จักกัน..อันที่จริงฉันควรจะชินกับสายตาแบบนั้น แต่ความรู้สึกข้างในของฉัน มันไม่เคยชินเลยสักครั้ง หลังจากที่ฉลามและนับดาวกลับไปฉันก็ปล่อยโฮออกมาทันทีเป็นพี่อาทิตย์ที่โอบกอดฉันเอาไว้ และลูบผมฉันเป็นการปลอบโยน "อึก อึก หืออ... "ทำไมต้องยอมให้มันทำขนาดนี้ด้วย.. "คนนั้นเขาดูหมาะสมกับฉลามทุกอย่าง ทั้งนิสัย ฐานะ และชาติตระกูล เจ้าสู้เขาไม่ได้เลยสักนิด "..เจ้าไม่ควรเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นนะ... " .... เจ้าควรจะถอยออกมาใช่ไหมคะ...ควรถอยให้ห่างจากเขาใช่ไหม.. ฉันเอาแต่ร้องไห้ ร้องจนเผลอหลับไป โดยมีพี่อาทิตย์ดูแลอยู่ไม่ห่าง @23.30 น. 🕙 ช่วงกลางดึกเป็นเวลาพักผ่อนของผู้ป่วย เจ้าเอยนอนหลับสนิทไม่รู้สึกตัว ประตูห้องพักผู้ป่วยถูกเปิดออกด้วยมือหนาของใครบางคน ฉลามเดินเขามาในห้องอย่างเงียบๆ สายตาคมจ้องมองดูคนที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่นาน....ก่อนจะมีเสียงของใครอีกคนแทรกเข้ามา "มึงมาทำไม ? "กูมาเยี่ยมญาติ..เลยแวะเข้ามาดู ไม่ได้ตั้งใจจะมา "มาตอนห้าทุ่ม ??? ".......... "กูถามมึงจริงๆเถอะ...ที่ทำอยู่เพราะมึงชอบน้องกู หรือเพราะเหตุผลอื่น...กับน้องกูมึงคิดยังไง จริงจังหรือแค่เล่นๆ" "ก็ไม่เคยบอกนะว่าชอบ...มึงเคยเห็นกูจริงจังกับใครสักคนไหม "แล้วที่ทำอยู่นี่คืออะไร "กับน้องมึงก็แค่ของเล่นชิ้นโปรดก็เท่านั้น....มึงคิดว่ากูจะชอบคนแบบเจ้าเอยจริงดิ... "แต่มึงนอนกับน้องกูทุกคืน..อยู่ด้วยกันวัน...ที่มึงทำมันมากกว่าคนทั่วไปเขาทำกัน..จนเกือบจะเรียกว่าแฟนด้วยซ้ำ "หึ..? ผู้หญิงโง่ๆแบบนี้เหรอ ที่กูจะยกให้มาเป็นแฟน ไม่มีทาง... "ไอ้เชี้ยเอ่ย ! มึงออกมาคุยกับกูข้างนอก... อาทิตย์ลากฉลามออกไปคุยนอกห้อง เพราะกลัวว่าคนที่หลับอยู่จะได้ยิน พอสองคนออกไปพ้นประตูห้อง เจ้าเอยที่ตื่นขึ้นมาได้ยินประโยคสุดท้ายพอดี ถึงกับสะอื้นตัวตัวโยน...นอนกอดตัวเองเอาไว้ ก่อนจะร้องไห้ออกมาโดยไม่ฟูมฟายอะไรเลยสักอย่าง..

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more