หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยวิธานและญาดาก็ลากลับบ้าน ทว่าความเลวร้ายความแล้งน้ำใจของวิธานก็ทำให้ญาดาเจ็บช้ำน้ำใจจนแทบกระอักเลือด เมื่อผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีจอดรถให้เธอลงตรงหน้าร้านสะดวกซื้อที่ชายหนุ่มรับเธอขึ้นรถมาเมื่อช่วงเย็น
“หญ้าลงตรงนี้แล้วกัน พี่มีธุระต้องไปทำต่อ”
ญาดายอมรับว่าตัวเองเจ็บจนพูดไม่ออก น้ำตาแทบร่วงเผาะ ไม่คิดว่าวิธานจะเย็นชาและปราศจากความห่วงใยกับเธอถึงขนาดนี้
และเหตุการณ์นี้ก็เป็นที่มาทำให้ญาดาพาตัวเองมาอยู่ที่สถานบันเทิง เธอเหนื่อยเหลือเกิน เธอเสียใจเหลือเกิน เธอเจ็บปวดรวดร้าวเหลือเกินกับสิ่งที่วิธานกระทำกับเธอในวันนี้
แอลกอฮอล์จึงเปรียบเสมือนที่พึ่งเดียวที่เธอมีในเวลานี้ ทั้งที่ก่อนหน้าไม่เคยคิดจะแตะต้อง ไม่เคยคิดจะดื่ม แต่วันนี้เธอทนไม่ไหวจริงๆ อย่างน้อยให้ความมึนเมาช่วยทำให้สมองของเธอไม่คิดถึงสิ่งที่เขาทำกับเธอได้ไหม
“เบาๆ คุณหนู กินไปหลายแก้วแล้วเน
