เกือบหกนาฬิกาญาดาถึงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา และสิ่งที่เห็นจนชินตาทุกวันคือเธอกลิ้งเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของวิธานได้อย่างไรไม่ทราบ รู้เพียงว่าทุกวันที่ลืมตาขึ้นมาสิ่งแรกที่เห็นคืออกอุ่นของชายหนุ่ม ที่เธอซุกใบหน้าหาความอบอุ่น และวันนี้ก็เช่นเดียวกันเธอนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขาเช่นเคย
แต่ที่ไม่เหมือนเช่นทุกวันคือรู้สึกว่าร่างกายกำลังอ่อนแอ เหมือนมีไอความร้อนแผ่กระจายไปทั่วทั้งตัว ศีรษะก็เหมือนจะปวดตุบๆ ขึ้นมา ไม่รู้มาจากการที่เธอดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปหรือไม่
พยายามยันตัวลุกขึ้นนั่ง แต่เพียงครู่เดียวก็ต้องล้มตัวลงนอนเช่นเคย เหมือนศีรษะมีหินก้อนใหญ่ถ่วงไว้ หญิงสาวจึงต้องล้มตัวลงนอนพร้อมกับปิดเปลือกตาลงอีกครั้งจนผล็อยหลับไปอีกรอบ
ส่วนคนที่นอนหลับอยู่ข้างกันก็รู้สึกตัวตื่น เมื่อมีแสงสว่างจากด้านนอกส่องผ่านมาทางหน้าต่าง วิธานยกมือยืดเส้นยืดสายหันมองที่นอนข้างกาย ก็พบว่าวันนี้คนที่ชอบตื่นก่อนเพื่อเตรียมอาหาร
