วิธานหันมองคนที่นั่งคอพับหลับอยู่ด้านข้างเมื่อรถแล่นมาจอดที่บ้าน ตลอดทางที่นั่งมาคนเมาเอาแต่พูดพร่ำอะไรก็ไม่รู้อยู่นานสองนาน สุดท้ายก็ผล็อยหลับไปอย่างที่เห็น ชายหนุ่มเปิดประตูรถเดินอ้อมมายังอีกฝั่ง ช้อนร่างบางขึ้นอุ้มเดินเข้าบ้าน ขืนปลุกให้ตื่นขึ้นมาคงได้โวยวายกลางดึกเป็นแน่ ทางที่ดีเขาอุ้มขึ้นไปบนห้องนอนคงดีเสียกว่า
ผ้าขนหนูเปียกน้ำถูกวางลงบนแก้มของคนเมาไม่ได้สติ ความเย็นจากผ้าทำให้คนที่นอนหลับเริ่มรู้สึกตัว เมื่อผ้าขนหนูเริ่มเช็ดไปทั่วใบหน้าและลำคอ ก็เริ่มขยับตัวยกมือปัดป้อง
“อือ...ยุ่งน่า” ยกมือปัดผ้าขนหนูที่วิธานกำลังเช็ดแขนให้ออกไป
“อยู่เฉยๆ ได้ไหม เมาก็นอนไป” คนถูกกล่าวหาว่าเมา ปรือตาที่แสนหนักอึ้งขึ้นมองคนที่ต่อว่าตัวเอง มือบางควานสะเปะสะปะไปทั่ว จนคว้าได้มือของวิธานที่จับแขนตัวเองไว้ กระชากร่างสูงให้เข้ามาใกล้ จนคนไม่ทันได้ตั้งตัวทรุดลงมาใบหน้าแทบจะชิดติดกับหญิงสาว
ญาดาหรี่สายต
