“ขอบใจมากนะ เดี๋ยวอาอาจจะพิจารณาอีกที”
“ถ้าอย่างนั้นเกตขอตัวก่อนนะคะ”
หล่อนบอกแล้วเดินออกไปโดยไม่ทันได้เห็นแววตาเป็นประกายของเทียนเทพที่มองหญิงสาวด้วยคาวมรู้สึกที่เขาก็บอกตัวเองไม่ถูก รู้แต่ว่าหน้าตาและท่าทางของกวินตราสะกดความรู้สึกของเขาอยู่ชั่วขณะ และเมื่อกวินตราเดินออกจากบ้านของเทียนเทพแล้วไม่ทันไปด้เข้าไปในฟาร์มกล้วยไม้ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียกดังขึ้น
“เกต...รอพี่ด้วยซี”
“อ้าว...พี่ฤทธิ์...นั่นมาจากไหนคะ”
กวินตราหันกลับไปเห็นคงฤทธิ์ หนุ่มวัยเดียวกันวิ่งเข้ามาหา เขายิ้มกับหล่อนแล้วหันไปมองบ้านของเทียนเทพก่อนพูดว่า
“เกตเข้าไปทำอะไรในบ้านของคุณเทียน”
“อ๋อ...เกตไปช่วยอาเทียนเตรียมอาหารเช้าค่ะ วันนี้ไม่รู้ชมพู่ไปไหน ไม่ได้มาเตรียมมื้อเช้าให้อาเทียนอย่างทุกวัน”
“เขาติดธุระมั๊ง...เอ้อ...พี่เดาเอาน่ะ แต่จะว่าไปปกติคุณเทียนไม่ค่อยให้ใครเข้าไปวุ่นวายในบ้านนะ ทุกคนที่นี่รู้ดี เขาค่
