พูดจบก็ส่งสายตากรุ้มกริ่มให้อีกก่อนเดินจากไปและมันทำให้กวินตราเริ่มรู้สึกแปลก ๆ เพราะคงฤทธิ์ก็หน้าตาหล่อเหลาใช่ย่อยเสียที่ไหน แต่หล่อนกลับไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรมากมาย คนที่หล่อนนึกถึงตอนนี้กลับเป็นคนที่หล่อนปิ้งขนมปังชงกาแฟให้เมื่อเช้าต่างหาก กวินตราพยายามสลัดความคิดนั้นออกจากหัวของหล่อนก่อนกลับไปห้องพัก จากนั้นไม่นานเสียงฟ้าก็เริ่มครางครืน หญิงสาวมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นหยดน้ำเริ่มหล่นลงมาเป็นสาย บรรยากาศรอบ ๆ เริ่มครึ้มและเริ่มเอะใจอะไรบางอย่าง
“เอ...ชมพู่ยังไม่เห็นกลับมาเลย...อ่า...โอ๊ยตายละ”
หล่อนทำหน้านึกอะไรขึ้นมาได้เมื่อหันกลับไปมองที่โต๊ะวางของข้างเตียง ใช่แล้ว...กวินตราเพิ่งนึกได้ว่าหล่อนลืมกระเป๋าไว้ที่โรงเก็บของใกล้โรงเพาะกล้วยไม้และในนั้นมีของสำคัญ เงินไม่เท่าไหร่แต่ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือพวกบัตรกดเงินสดและบัตรเครดิต บัตรประชาชนกับอีกสารพัดบัตร หญิงสาวชะเง้อหน้ามองนอกหน้าต่า
