ตอนที่ 23 ผลประโยชน์คือสิ่งจริงใจ ณ ศาลาริมน้ำในสวนกลางจวนชินอ๋อง สายลมยามสายพัดเอื่อยผ่านม่านแพรเบา ๆ กู้เซียวอวิ้น วางถ้วยชาลงพร้อมเสียงฝีเท้าแผ่วเบาที่ก้าวเข้ามาหยุดอยู่เบื้องหน้ามู่หยาง ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมอง มู่หยางพยักหน้ากล่าว “นางหายตัวไปเมื่อหลายเดือนก่อนขอรับ...เจ้าสำนักหมื่นพิษให้คนออกตามหา...คาดว่าเป็นเรื่องร้ายมากกว่าดี” ชินอ๋องหัวเราะในลำคอเบา ๆ “ยังไม่เจอศพ?” มู่หยางก้าวออกมายื่นภาพวาดหนึ่งแล้วพูดต่อ “สตรีในรูปนี้...ข้ารู้สึกว่าคล้ายกับสตรีที่เราพบเป็นศพในวันลอบสังหารวันนั้นขอรับ...ข้าได้กลับไปดูจุดที่พวกเราฝั่งศพนั้นเอาไว้...มันมีร่องรอยคนมาขุดข้าจึงไม่ได้แตะต้องอีก” กู้เซียวอวิ้นเอนกายพิงพนักเบา ๆ สายตาเหม่อมองผืนน้ำเบื้องหน้า ใบหน้าเยียบเย็นฉายแววครุ่นคิดลึกซึ้ง ความคิดแล่นเร็วราวสายลม แต่กลับสานต่อกันไม่ติด มู่หยางมองสีหน้าของชินอ๋องอยู่นิ่งงัน ใบหน้าของเขาสี