ตอนที่ 35 คิดถึงเสียแล้ว
หลี่เจี้ยนหมิงเอื้อมมือมาหยิบขวดโอสถที่วางอยู่กลางโต๊ะ
นิ้วมือหยาบกร้านจากการจับดาบนับสิบปีแตะที่ผิวหยกเนื้อดี เขาพลิกขวดขึ้นดูแสง สังเกตเนื้อยาอย่างเงียบ ๆ
ฝาขวดถูกเปิดออกช้า ๆ กลิ่นหอมบางเฉียบลอยแตะจมูก เป็นกลิ่นที่ไม่คุ้นเคย... แต่ให้ความรู้สึก “ลึก” และ “เย็น”
เขาชำเลืองมองใบหน้ากู้เซียวอวิ้นสบเข้ากับนัยน์ตาดำขลับของกู้เซียวอวิ้นที่มองตรงมา หลี่เจี้ยนหมิงหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนจะยกขวดยาขึ้น
รสของโอสถแตะปลายลิ้น เย็นซึมลึกลงลำคอ
แต่ยังไม่ทันพ้นชั่วอึดใจ… คลื่นพลังบางอย่างก็แผ่ซ่านออกจากกลางอกมันกำลังเคลื่อนไหว เสมือนปราณในกายถูกกระตุ้นให้ไหลเวียนราบรื่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว
ความแน่นภายในทรวงอกที่เคยเป็นดั่งหินหนักจากการฝึกยุทธมาหลายสิบปีกลับคลายลง…เพียงครึ่งลมหายใจ
หลี่เจี้ยนหมิงวางขวดโอสถลงช้า ๆ
เขาหลุบตาลงเล็กน้อย สูดลมหายใจเข้า
แล้วพลันรู้สึกว่า
ลมหายใจน
