ตอนที่ 17 ยาเสริมลมปราณ
บ่ายวันนั้นมู่เยี่ยนกับมู่หยางก็ได้รับเกียรติเป็นผู้ทดลองยา
“ท่านอ๋อง” น้ำเสียงของเขาแม้ยังควบคุมได้ แต่แววตานั้นเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นที่ยากจะซ่อน
ชินอ๋องหรี่ตามององค์รักษ์คนสนิทกล่าว “พูดมา”
“ข้ารู้สึกว่าการหมุนเวียนของปราณในร่างคล่องตัวขึ้น ชัดเจนราวกับมีใครเปิดทางลมปราณให้อีกขั้น”
มู่เยี่ยนยังกล่าวต่อเนื่องไม่ติดขัด “อาการเหนื่อยล้าหลังการฝึกหนักลดลงอย่างเห็นได้ชัด ข้าสามารถยืดเวลาได้เกือบเท่าตัว”
มู่หยางพยักหน้ากล่าวเสริม “ไม่มีอาการสะท้านปราณช่วยกระตุ้นเส้นชีพจรให้ไหลลื่นขอรับ”
กู้เซียวอวิ้นไม่ได้ขัด เพียงจิบชาเงียบ ๆ ทว่าแววตาของเขากลับมีประกายแฝงความภาคภูมิใจเงียบงันที่ค่อย ๆ ผุดขึ้นในดวงตาคมลึกคู่นั้น
แม้นางจะไม่ได้อยู่ตรงนี้ หากนางได้ยินคำกล่าวชมเหล่านี้
ใบหน้างดงามนั้นคงไม่แสดงความแปลกใจ
นางคงเพียงพยักหน้าเบา ๆ เอ่ยเสียงเรียบ
“ต้อง
