ตอนนี้เหมือนฉันได้ระเบิดอารมณ์ออกมาและการได้พูดออกมาตรงๆมันทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เป็นคนโง่ให้ใครหลอก
"เข้าใจแล้ว"
หลังจากที่นิ่งไปเป็นนาทีพี่เสือก็พูดขึ้นด้วยสายตาที่กลับมาเศร้าอีกครั้งพอพูดจบก็หันหลังให้ฉันแต่ก่อนจะเปิดประตูออกไปพี่เสือก็เดินกลับมาแล้วมองไปที่กระดาษรูปหัวใจที่ฉันวางทิ้งเอาไว้
"ช่วยเปิดอ่านมันหน่อยได้มั้ยถึงมันจะเป็นข้อความเดิมๆแต่มันก็เป็นคำพูดที่แทนสิ่งที่พี่อยากทำมาตั้งนานแล้ว"
พูดจบพี่เสือก็ออกไปจากห้อง
เป็นเวลาเดือนนึงเต็มๆที่ฉันพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลและวันนี้คุณหมอก็อนุญาตให้ฉันกลับบ้านได้ ตั้งแต่วันนั้นพี่เสือไม่ได้มาให้ฉันเห็นหน้าอีกแต่ทุกวันพี่เสือจะฝากกระดาษที่พับเป็นรูปหัวใจพร้อมข้อความเดิมๆมากับคุณลุง วันนี้ก็เหมือนกัน
ฉันรู้สึกว่าเหมือนตัวเองไม่ได้กลับมาที่บ้านคุณลุงนานมากและก็มีหลายอย่างที่ฉันคิดว่าความทรงจำในบ้านหลังนี้มันขาดหายไป
ก่อนที่ฉ
