"ฉันชอบเธอไง ยัยโง่”
ผมโน้มตัวลงไปแล้วจูบทันที รู้สึกเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก การที่ผมได้สารภาพความในใจออกไปมันทำให้ผมรู้ใจตัวเองมากขึ้นและมันคงจะดีกว่านี้ถ้าหากยัยนี่ไม่ใช่ลูกของผู้หญิงที่ทำให้แม่ผมตาย
เจ้าของริมฝีปากบางนอนนิ่งยอมให้ผมจูบผมสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวรัดในโพรงปากแขนทั้งสองถูกตรึงไว้ข้างลำตัวในขณะที่ผมมอบจูบให้อย่างดูดดื่ม
ผมขยับตัวขึ้นไปคร่อมพร้อมกับจ้องใบหน้าไร้เดียงสาในเวลานี้ ถึงคำพูดจะน่ารำคาญไปบ้างแต่ผมก็ชอบที่ยัยนี่พูดออกมาทุกคำ
ผมก้มลงไปจูบหน้าผากข้าวก็จ้องหน้าผมแต่จ้องเหมือนคนกึ่งหลับกึ่งตื่นมากกว่าที่จะคล้อยตามอารมณ์ผม
“ฝันดีนะ”
พูดแล้วผมก็ลงมาจากตัวข้าวแล้วจับให้มานอนหนุนแขนแทน ยัยนี่ตอนเมาแล้วน่ารักกว่าตอนไม่เมาเยอะเพราะเชื่อฟังผมทุกอย่าง ใบหน้าเล็กหนุนอยู่ที่แขนผมอย่างว่าง่ายก่อนที่ตาปรือๆคู่นั้นจะค่อยๆปิดลง ผมนอนกอดข้าวเอาไว้ในอ้อมแขนอีกข้างทั้งๆที่ยังไม่รู้ว
