บทที่48 ความเจ็บที่ไม่เคยจำ

1695 Words

พอฉันเดินออกมาก็เห็นฟ้ายืนอยู่กับพี่ซัน “ไปกันเถอะข้าว” ฟ้าลากแขนฉันออกมาจากห้องสมุด เราสองคนนั่งอยู่ใต้คณะซึ่งเวลานี้มีนักศึกษานั่งอยู่บางตาทีเดียว “มีอะไรจะบอกเรามั้ย” ฉันตัดสินใจถามเพราะฉันคิดว่าฟ้าจะต้องมีเรื่องไม่สบายใจและเรื่องนั้นมันจะต้องเกี่ยวกับพี่ซันแน่นอน “ข้าว” ฟ้ามองหน้าฉันเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ “เป็นอะไรมีอะไรก็บอกเราได้นะเราพร้อมรับฟัง” ฉันกุมมือฟ้าเอาไว้แน่น ฉันไม่เคยเห็นฟ้าเป็นแบบนี้มาก่อนเลย “คือว่า…..ที่จริงวันนั้นเราไม่ได้กลับไปนอนห้องหรอก” “ว่าไงนะแล้วฟ้าไปนอนที่ไหน” อยู่ๆ ฟ้าก็เข้ามากอดฉันมันเลยทำให้ฉันยิ่งใจคอไม่ดีแล้วก็มีลางสังหรณ์ว่าจะต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับเพื่อนตัวเอง “วันนั้นเรา……เรานอนห้องพี่ซัน” “ห่ะ นอนห้องพี่ซันหรอ” ฉันมองหน้าฟ้าด้วยความแปลกใจและทันทีที่ฉันพูดจบฟ้าก็โผลเข้ามากอดฉันอีก ฉันเลยเริ่มมั่นใจว่าวันนั้นจะต้องมีอะไรเกิดขึ้นระหว่าง

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD