“แล้วยังไงวะ”
พี่เสือนั่งไขว่ห้างเอาแขนข้างนึงพาดโซฟากระดกเหล้าลงคอเหมือนไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร
“ข้าวอยากดื่มอะไรหรือกินอะไรหน่อยมั้ยเดี๋ยวพี่สั่งให้”
พี่นัทเป็นคนถาม
“เอาน้ำส้มคั้นแล้วกันค่ะ”
“งั้นรอพี่แปปนึงนะ”
“ไม่ต้องเดี๋ยวกุจัดการเอง”
ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่มั้ยว่าใครเป็นคนพูด คนเดียวที่ชอบทำตัวหวงก้างทั้งที่ไม่เคยใยดีอะไรฉันมีอยู่แค่คนเดียว
“ขอน้ำส้มคั้นแก้วนึงแล้วไม่ต้องใส่อย่างอื่นมานะครับแล้วก็เอาของกินเล่นสำหรับคุณผู้หญิงมาสักสองสามอย่าง”
พี่เสือหันหลังไปบอกพนักงานที่ยืนอยู่ ไม่ถึงสิบนาทีพนักงานคนนั้นก็เอาน้ำส้มคั้นสดพร้อมพวกเฟรนช์ฟรายส์มาให้ฉัน
ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มเห็นจะได้ คนที่มาเที่ยวก็เริ่มเยอะขึ้นจนมองไม่รู้ว่าใครเป็นใครจากทีแรกที่วงดนตรีร้องเพลงฟังสบายๆ แนวซึ้งๆ ตอนนี้ก็เปลี่ยนมาเป็นดีใจที่เน้นเปิดแต่เพลงจังหวะหนักๆ ถ้าคืนนี้ฉันมาเที่ยวกับฟ้าฉันก็อาจจะสนุกอยู่ตรงนั้นก็ไ
