“ไม่นะคะข้าวขอร้องล่ะเรากลับออกไปกันเถอะค่ะเดี๋ยวทุกคนจะสงสัยเอา”
ฉันส่ายหน้าไปมาพยายามหาข้ออ้างอะไรก็ได้ที่จะหยุดเพราะสายตาของคนตรงหน้าไม่ต่างจากเสือร้ายผู้หิวกระหายที่กำลังจะขย้ำเหยื่อ
“สงสัยว่าอะไรในเมื่อพวกมันก็รู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นอะไรกับฉัน”
“เป็นอะไรคะข้าวเป็นอะไรสำหรับพี่เสือหรอ”
ฉันรู้ว่าในสถานการณ์แบบนี้ไม่ควรจะถามอะไรโง่ๆ ออกมาแต่ปากมันก็ดันพูดไปแล้ว
“เป็นของฉันไง”
จบประโยคพี่เสือก็บดขยี้ริมฝีปากฉันอย่างบ้าคลั่งจะว่าเป็นจูบที่ดูดดื่มก็ไม่ใกล้เคียงเลยสักนิดเพราะทุกการเคลื่อนไหวฉันสัมผัสได้แค่ความรุนแรงและหยาบคายเท่านั้น
มือของพี่เสือสำรวจส่วนต่างๆ ของฉันอย่างชำนาญ ลิ้นร้อนบังคับให้ฉันรับสัมผัสอันร้อนแรงดุดันจากตัวเองและบังคับให้ฉันจูบตอบในขณะที่หน้าอกฉันถูกบีบลงมารุนแรงไม่ต่างกันก่อนที่ฉันจะถูกจับหันหน้าเข้าหาประตูห้องน้ำ
“พี่เสืออย่านะคะ ข้าวขอร้องล่ะ”
เสียงของฉันสั่นเค
