“งั้นเหรอ”
“ชะ..ใช่ อย่านะคาร์เตอร์!! อื้อ....” ฉันส่งเสียงครางออกมาเบาๆ เมื่อถูกคนบนร่างโน้มลงมาประทับจูบลงริมฝีปากอวบอิ่มของฉัน โดยที่ไม่ทันได้ให้ตั้งตัว กลีบปากสีแดงอมชมพูจากลิปสติกสีโปรดถูกเขาละเลียดชิมด้วยอวัยวะเดียวกันอย่างอ่อนโยน
คาร์เตอร์ถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่งริมฝีปากหนาจุมพิตลงบนหน้าผากมนซ้ำๆ ราวกับกำลังแสดงความรักในแบบที่เขาทำกับฉันเป็นประจำ เมื่อก่อนตอนที่เราคบกัน
“เรากลับมารักกันเหมือนเดิมเถอะนะเพลิน อย่าทรมานกันต่อไปอีกเลย” คาร์เตอร์เอ่ยออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง มือหนาคลายข้อมือของฉันที่เขาพันธนาการออก ใช้แขนทั้งสองข้างของเขากักฉันตัวไว้ใต้ร่างหนาแทน
“ไม่โกรธเรื่องงานของเพลินแล้วเหรอ”
“โกรธ..."
"อ้าว!"
"แต่คาร์ตรักเพลินมากกว่าจะปล่อยเพลินจากไปอีกครั้ง” คนตัวโตเว้นจังหวะเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ “แล้วเพลินล่ะ ยังไม่หมดรักคาร์ตใช่ไหม”
“หมดแล้ว....อื้อ~” กำปั้นเล็กของฉันทุบลงแผ
