สลับรักริษยา

ep3

อิงดาวได้ยินเสียงแมวร้อง ความรู้สึกบอกว่าเธอชอบแมวมากๆ จึงเดินออกไปรับแมวจากอรุณีมาอุ้ม อรุณีกับขจรมองดูอิงดาวเล่นกับแมวอยู่พักใหญ่ก็ไม่มีการจามหรือแพ้อะไรเลย ก็มองหน้ากันด้วยความแปลกใจ แต่อรุณีรู้แล้วว่าลูกสาวที่อยู่กับเธอตอนนี้ไม่ใช่อิงฟ้าแต่เป็นอิงดาว ถ้าอิงดาวอยู่นี่แล้วอิงฟ้าอยู่ที่ไหน นึกถึงวันนั้นตอนที่ลูกของเธอเกิดอุบัติเหตุ เธอเจอปราชัยที่โรงพยาบาลหรือว่าวันนั้นลูกทั้งสองของเธอจะเกิดเหตุเข้าโรงพยาบาลพร้อมกันแล้วสลับกัน จะสลับกันได้ยังไงในเมื่อบัตรประชาชนหลักฐานทุกอย่างระบุว่าอิงฟ้าคือคนตรงหน้าเธอ

วันต่อมาพิชชาซื้อของกินเยอะแยะมาเลี้ยงฉลอง ที่อิงฟ้าออกจากโรงพยาบาล หลังจากนอนเป็นผักมานานเป็นปี

" ซื้ออะไรมาเยอะแยะหล่ะพิช"

" ของกินมาฉลองให้ฟ้ามัน มีกุ้งด้วยนะเดี๋ยวฉันย่างเอง น้าณีช่วยทำน้ำจิ้มแซ่บๆก็พอ"

อรุณีมองหน้าขจรกำลังจะบอกว่าอิงฟ้าคนนี้กินกุ้งไม่ได้ แต่พิชชาก็เดินเข้าไปในบ้านแล้ว

" ฟ้าฉันมาแล้ว ซื้อกุ้งที่แกชอบมาให้ด้วยเดี๋ยวฉันย่างให้กินนะ แกไปนั่งรอตรงนู้นไป "

อิงดาวมองดูพิชชาที่ง่วนอยู่กับการย่างกุ้ง ผู้หญิงคนนี้คงเป็นเพื่อนสนิทของเธอ แต่ทำไมเธอเหมือนไม่เคยรู้จักเลยนะ

" เธอกับฉันเป็นเพื่อนกันมานานหรือยัง"

" นานสิตั้งแต่แกมาอยู่ที่นี่ตอนนั้น7ขวบเราก็เป็นเพื่อนกันแล้ว เรียนโรงเรียนเดียวมหาลัยเดียวกัน ทำงานที่เดียวกัน แกไปไหนฉันก็ไป "

" ฉันจำอะไรไม่ได้เลย เธอช่วยเล่าเรื่องของฉันให้ฟังหน่อยได้ไหม"

" ได้สิ แต่เดี๋ยวค่อยเล่านะกินก่อน กุ้งสุกแล้วกินเยอะๆแกชอบมากเลยนะกุ้งเนี่ย"

" ฉันชอบกินกุ้งมากเลยเหรอ"

" ใช่ไง กินกับแกทีไรกินไม่ทันทุกทีแกแย่งฉันกินหมด แต่ครั้งนี้ฉันซื้อให้แกกินโดยเฉพาะเลย เอ้ากินสิไม่ต้องเกรงใจ"

" แต่หมอบอกว่าฉันแพ้กุ้ง"

พิชชาที่กำลังแกะกุ้งหยุดชะงักมองหน้าอิงดาวก่อนจะหัวเราะออกมา

" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ใช่สิแพ้กุ้ง มีเท่าไหร่กินเรียบไม่มีเหลือ"

" ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ ฉันพึ่งออกจากโรงพยาบาลวันก่อนเพราะกินแกงส้มกุ้งเข้าไป"

พิชชายิ้มค้างมองเพื่อนตรงหน้าอย่างพิจารณา นี่ก็อิงฟ้าไม่มีผิดเพี้ยน คนเราแค่ความจำเสื่อมนอนเป็นเจ้าหญิงนิทราเป็นปีพอฟื้นขึ้นมาจะแพ้สิ่งที่ไม่เคยแพ้ จะเป็นไปได้ยังไง

ร้านอาหารหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา

อิงฟ้าจิบไวท์ดื่มด่ำบรรยากาศ มองดูราชวัตรกำลังหั่นสเต็กเนื้อวากิวให้เธอ ผู้ชายอะไรโคตรเพอร์เฟคเลย ทั้งหล่อทั้งรวยแต่ไม่รู้กรวยใหญ่ด้วยหรือเปล่า ยังไม่ได้ลองแต่ดูแล้วก็น่าจะพอตัว น่ากินจัง หรือว่าคืนนี้เธอจะชวนเขาดีนะ เท่าที่เธอรู้อิงดาวตัวจริงเป็นแฟนกับราชวัตรมานานหลายปีไปค้างที่คอนโดราชวัตรบ่อยๆนี่นา

" หือ จ้องหน้าผมมีอะไรหรือเปล่า"

" ก็คุณน่ากิน เอ๊ยสเต็กน่ากินค่ะ"

ราชวัตรวางจานสเต็กลงตรงหน้าเธอ

" กินได้แล้วครับร้านนี้อร่อยมาก เนื้อก็สด นำเข้าวันต่อวันด้วยนะ"

" อืม อร่อยจริงๆด้วยค่ะ "

ที่อำเภอมีงานประจำปี พิชชาพาอิงดาวไปเที่ยวเล่น

" ฟ้าแกว่าตัวนี้สวยไหม"

" ฉันว่าตัวนั้นสวยกว่า"

" ไหนนี่เหรอ "

" ใช่ตัวนี้เหมาะมาก"

" ฟ้า ฟ้าจริงๆด้วย"

โตมรรีบเข้ามาประชิดตัว อิงดาวตกใจต้องรีบไปหลบอยู่หลังพิชชา

" ฟ้าเราเองแฟนฟ้าไง"

อิงดาวค่อยๆโผล่หน้าออกมาพิจารณาชายตรงหน้า รูปร่างล่ำบึก สักยันต์เต็มแขนใส่เสื้อยืดสีดำกางเกงยีนส์ เจาะหูใส่ตุ้มหูด้วยท่าทางเหมือนพวกนักเลงไม่น่าไว้ใจ เขาบอกว่าเป็นแฟนของเธอ ในความทรงจำของเธอ ทำไมไม่เคยมีภาพของชายคนนี้เลย คนเป็นแฟนกันต้องรักกันอย่างน้อยก็น่าจะสักเสี้ยวที่เธอรู้สึกคุ้นเคย แต่นี่กลับสัมผัสไม่ได้เลย เธอกระตุกชายเสื้อพิชชากระซิบถามเบาๆ

" เขาเป็นแฟนฉันจริงๆเหรอ"

" อืม ถึงแกจะควงไม่ซ้ำหน้าแต่ไอ้โตก็เป็นคนล่าสุดของแก แล้วแกก็คบมันได้นานสุด"

" ฉันนี่นะควงไม่ซ้ำหน้า ฉัน "

" ไอ้โต ไอ้หน้าด้านแกยังกล้าบอกว่าเป็นแฟนฟ้ามันอีกเหรอ ตอนที่ฟ้านอนเป็นผักอยู่โรงพยาบาลฉันไม่เคยเห็นแกโผล่ไปเยี่ยมพอรู้ข่าวว่าฟ้าเป็นเจ้าหญิงนิทราอาจไม่ฟื้นขึ้นมาอีก แกก็ไปมีคนใหม่ "

โตมรจะเข้ามาหาอิงดาวแต่พิชชาผลักออกไม่ให้เข้าใกล้

" ฟ้าเราขอโทษนะที่ไม่ได้ไปเยี่ยมฟ้าเลย ก็กรุงเทพมันไกลเราไม่มีเงิน เรายังไม่มีงานทำ ทุกวันนี้ต้องขอเงินพ่อใช้อยู่เลย คือว่าเรา เรา"

" ไอ้โต "

ทุกคนหันไปมองก็เห็นหญิงสาวท้องโตคนหนึ่ง ชี้นิ้วมาที่โตมรหน้าตาดุดัน

" หนอย ฉันเผลอแป๊บเดียวหายหัวเลยนะ แล้วนี้ใคร อ้อนึกว่าใครอีฟ้านี่เอง ฉันจะบอกให้นะ ว่าตอนนี้ผู้ชายคนนี้เป็นผัวฉันแล้วลูกในท้องของฉันก็เป็นของเขา อย่าได้คิดจะมาแย่ง"

" ใครอยากได้ก็เอาไปเถอะ คนอย่างไอ้โตหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วยังจะขอเงินพ่อแม่ใช้อีก งานการก็ไม่รู้จักทำ เลื่อนลอยเลาะเที่ยวไปวันๆ นี่คงภูมิใจมากสินะได้มันเป็นผัวหน่ะ เมื่อก่อนที่ฟ้าคบกับมันก็แค่แก้เหงาแก้หงี่ไปวันๆเท่านั้นเองแหละ คิดว่าฟ้ามันจะชอบไอ้โตจริงๆรึไง คู่หมั้นตัวจริงมันหล่อกว่าไอ้โตเป็นร้อยเท่าแถมรวยอีกต่างหาก"

" ฮ่าฮ่าฮ่า"

" หัวเราะอะไร"

" ก็หัวเราะคู่หมั้นเพื่อนแกไงหล่อแล้วไงรวยแล้วไง ก็แค่คนพิการไอ้นั่นก็ใช้ไม่ได้ ฉันไม่แปลกใจหรอกว่าทำไมฟ้าถึงได้ติดใจฉันทั้งที่มีคู่หมั้นอยู่แล้ว ก็นะถึงฉันจะไม่หล่อไม่รวยเท่า แต่ฉันมันก็มีของดีทั้งใหญ่ทั้งยาวสาวที่ไหนได้ลองก็ติดใจทั้งนั้น จริงไหมจ๊ะฟ้า"

" ไอ้โตกลับบ้านกับกูเดี๋ยวนี้"

" โอ้ยอะไรนักหนาวะห๊ะ อยากกลับก็กลับไปคนเดียวสิ"

" ได้ ถ้ามึงไม่กลับกูจะบอกพ่อกำนันว่ามึงไม่สนใจกูกับลูก ไม่ดูแลกูให้ดี ทีนี้กูจะดูสิว่ามึงจะเอาเงินที่ไหนใช้"

หญิงท้องโตสะบัดหน้าเดินเชิดออกไป โตมรลังเลก่อนจะรีบวิ่งตาม

" เดี๋ยวสิจ๊ะเมียจ๋ารอพี่โตด้วย"

" พิช ผู้ชายคนนั้นถ้าเคยเป็นแฟนฉันจริงๆทำไมฉันถึงจำเขาไม่ได้เลย อย่างน้อยก็น่าจะคุ้นเคยบ้างแต่นี่"

" ก็เพราะแกไม่ได้รักมัน "

" อะไรนะ"

" แกไม่ได้รัก ก็เลยไม่ได้ผูกพันธ์ แล้วคนอย่างมันก็ไม่ได้น่าจดจำอะไรลืมๆมันไปหน่ะดีแล้ว เชื่อฉัน ไม่ต้องไปคิดมากให้มันปวดหัวหรอก ตอนที่แกคบกับมันแกก็มีคนอื่นมันก็มีคนอื่น แกเคยบอกฉันเองว่าก็แค่แก้หงี่ไปวันๆ"

" ฉัน ฉันเคยพูดแบบนั้นจริงๆเหรอ "

" อือ"

" พิชแล้ว "

" หือ"

" เมื่อกี้ที่บอกว่าฉันมีคู่หมั้นเขาเป็นใครเหรอ "