พูดได้เต็มปากเลยว่านี่เป็นการกินเนื้อย่างที่อึดอัดที่สุดในชีวิต ฉันไม่รู้ว่าควรโฟกัสเรื่องไหนก่อนดี เพราะทั้งสายรหัสของพี่ไทน์ ไอ้พี่เรส และยัยพี่แพมดันมากินเลี้ยงร่วมโต๊ะกัน
และที่บอกว่าไม่รู้ว่าควรโฟกัสอะไรก่อนดี เพราะตลอดการกินเลี้ยงสาย
ยัยพี่แพมก็เอาแต่วอแวทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของพี่ไทน์ไม่เลิก แถมยังหันมาแขวะยัยก้านตองเป็นระยะ หรือจะเป็นไอ้พี่เรสที่หันไปงัดฝีปากทำเอายัยพี่แพมหงายเงิบไปหลายครั้ง ไหนจะไอ้พี่เรสที่พยายามยกเท้าขึ้นมาสะกิดขาฉันทุกห้านาที แถมยังเนียนคีบเนื้อใส่จานให้ฉันตอนที่ทุกคนเผลออีกด้วย ทำไมมันวุ่นวายจังวะ!
“ยัยพี่แพมนี่หลายรอบแล้วนะ ให้ฉันจัดการเลยไหม พ่อมันก็ไม่ได้ใหญ่เกินพ่อฉันหรอก”
ฉันเอ่ยพูดกับเพื่อนรักที่หน้ากระจก ในระหว่างที่เราทั้งคู่กำลังล้างมือหลังจากกินเลี้ยงเสร็จ
“ช่างมันเถอะ ปล่อยให้มันเห่าไป มันไม่กัดหรอก”
“มั่นใจนะว่าไม่กัด?”
เอาจริงฉันไม่ไว้ใจยัย
